Een wereld met eten
Snack World begint met het creëren van een eigen personage. Dit kan zowel een man of een vrouw zijn. Volgens Japanse RPG traditie lijdt hij of zij aan geheugenverlies. Samen met een gevarieerde groep aan grappige personages trek je de vreemde wereld van Snack World in met heel veel (voedsel)grappen. Eén van de kerkers heet bijvoorbeeld de Shrine of Shiskebob. Snack World heeft een overkoepelend verhaal waarin je personage zijn/haar herinneringen stukje bij beetje terug krijgt en waarin het kwaad wordt overwonnen. Het verhaal is simpel en doet er niet echt toe, maar dit is geen groot probleem. De gesprekken tussen de personages zijn namelijk vele malen leuker. Deze gesprekken zitten namelijk vol met allerlei grappen. Vergis je niet in het schattige kleurrijke uiterlijk van Snack World, veel van de grappen zijn niet voor kinderen bedoeld. Verschillende fetisjen, BDSM-stereotypen en andere schunnige opmerkingen, Snack World schuwt het niet. Al die schunnige moppen kunnen natuurlijk op een gegeven moment gaan vervelen, maar Snack World weet dit op de juiste manier te doseren. Ik heb vaak genoeg zitten gniffelen tijdens het spelen. Een van de missies was bijvoorbeeld het zoeken naar inktvispoep voor de prinses, wat kun je daar nu saai aan vinden?
Hapklare brokken
Zoals de naam doet vermoeden ga je met Snack World kerkers verkennen. In de kerkers versla je allerlei aparte vijanden en vind je schatkisten, dat is kort gezegd wat je doet in Snack World en eigenlijk in iedere dungeon crawler. Uit de schatkisten krijg je weer allemaal nieuwe spullen die je kunt gebruiken om je personage sterker te maken. Het uiterlijk van je personage is een belangrijk aspect van Snack World. Je hebt kleding die zichtbaar is voor anderen, maar eigenlijk gebruik je de eigenschappen van andere kleding die onzichtbaar is voor anderen. Dit systeem is natuurlijk niet nieuw, maar het zorgt ervoor dat je er uit kunt zien zoals jij wilt. Veel van de kerkers zijn willekeurig gegenereerd, dus iedere keer dat je ze betreed zien ze er weer anders uit. Dit zorgt ervoor dat Snack World wat minder herhalend aanvoelt en dat het geen probleem is om meerdere keren dezelfde kerker door te moeten spelen. Dat zal namelijk wel moeten gebeuren. Helemaal tegen het einde van het spel zul je de nodige levels moeten grinden. Gelukkig is er de optie om dit met je vrienden te doen, wat het grinden natuurlijk wat verzacht. Dit geldt dan wel alleen voor de zijmissies, de verhaalmissies kun je alleen solo spelen.
Tijdens het verkennen van de kerkers heb je hulp van je Snacks, dit zijn je metgezellen en ze doen iets. Nieuwe Snacks krijg je door een bepaalde hoeveelheid van dezelfde vijand te doden of door het voltooien van zijmissies. Uiteindelijk heb ik niet veel aandacht besteed aan de Snacks, ze voegen maar weinig toe aan de gevechten. Waar ik mij wel over verbaasde was de grote hoeveelheid verschillende Snacks die aanwezig zijn en de grote verschillen in hoe ze zijn vormgegeven. Dat de Snacks niet zoveel toevoegen aan de gevechten maakt het vechten niet minder saai. Het systeem wat Snack World gebruikt is eigenlijk best wel verslavend. Ieder wapen (of ‘Jara’ zoals het in de Snack wereld heet) kan maar voor een bepaalde tijd gebruikt worden, waarna het weer moet opladen. Dit resulteert in het constant verwisselen van je wapens tussen verschillende vijanden. Iedere vijand heeft ook zijn eigen zwakte. Het wisselen van je wapen gebeurt met een druk op de knop en het spel geeft het zelf aan als je van wapen moet wisselen. In het begin is dit even wennen, maar na een tijdje kom je in een bepaald ritme en werkt het erg fijn en verslavend.
De restjes
Het is wel jammer om te moeten melden dat waar het eigenlijk om draait in een dungeon crawler, de buit, een beetje tegenvalt. Er zijn een paar echt mooie wapens. Deze kreeg ik echter maar niet, ik had vaak daardoor het idee dat ik niet goed beloond werd voor al mijn moeite. Het zoveelste stukje rubber of touw zorgden niet echt voor de voldoening als je daarvoor een halfuur door een kerker moet vechten. Natuurlijk komt dit allemaal neer op RNG en als je vaker gelijkwaardige spellen speelt is dit misschien een minder groot probleem. Een ander punt waar ik mij aan begon te irriteren tijdens het spelen van Snack World waren de strijdkreten, of het gebrek eraan eigenlijk. Er is een maximale hoeveelheid aan het aantal keren dat ik ‘’Oh Yeah!’’ kan horen in een uurtje spelen. Hetzelfde geldt voor andere audio clips en de muziek, hier had meer variatie in kunnen zitten.
Conclusie
Zoals naar voren komt uit de review zijn er wat kleine problemen met Snack World: The Dungeon Crawl -Gold, maar je kunt niet te lang geergerd blijven tijdens het spelen. Het spel is simpel, maar vermakelijk en wordt gedragen door een groep grappige personages in een bizarre wereld.
Deze review is geschreven door Pascal Jongsma.
10
2237 )
01-03-2020 03:06
