Voor degenen die nog nooit van Splatoon gehoord hebben, Splatoon is een team-based shooter waarbij je een keertje niet wordt afgerekend op het maken van kills maar door het onderkliederen van de levels met de inkt van jouw kleur. Dit doe je met een soort paintball-wapens, maar bijvoorbeeld ook met verfkwasten, -rollers, -blikken of een boog met verfpijlen. Het karakter dat je kiest is overigens niet een gewoon mens, maar een zogenaamde Inkling of Octoling. Deze Octolingen zijn deze keer trouwens meteen vanaf het begin te selecteren, al gaat het alleen om een visueel verschil en heeft het geen invloed op de gameplay. Door de levels te verven in jouw kleur kun je vijanden vertragen, terwijl je er zelf juist sneller doorheen kunt zwemmen als inktvis of octopus. Zo kun je vijanden al zwemmend verrassen door ineens als mens boven water… eh inkt te komen en ze tijdelijk uit te schakelen door ze te ‘splatten’. Bovendien zorgt het ervoor dat je voorraad inkt weer aangevuld wordt. Dit zorgt voor snelle, knotsgekke potjes die door de vele mogelijkheden behoorlijk tactisch gespeeld kunnen worden.
Welcome to the jung… eh Splatsville!
We beginnen met de game, waar je na een korte intro/tutorial op een trein hopt naar de stad Splatsville – een soort hubwereld waar vanalles te ontdekken valt. Zo vind je er winkeltjes waar je nieuwe wapens en kleding kunt kopen en kun je er de verschillende multiplayer-modi betreden. De belangrijkste modus is nog steeds Grondoorlog, waarin je het in korte potjes van vier tegen vier tegen elkaar opneemt en het team wint dat het grootste gedeelte van de level heeft bedekt in hun verfkleur. Zodra je level 4 bereikt kun je ook aan de slag met de co-op modus Salmon Run die ditmaal continu beschikbaar is. Hierbij moet je met je teamgenoten samenwerken om meerdere golven aan vijandelijke Salmonids af te weren, terwijl je speciale gouden eieren moet verzamelen om beloningen te verdienen. Vanaf level 10 speel je ook de Chaos-gevechten vrij waarin je het in verschillende modi opneemt tegen de meer ervaren spelers in ranked matches. En af en toe organiseert Nintendo een Splatfest-weekend dat voor nog wat extra afwisseling moet zorgen, omdat er dan niet twee maar drie teams om de winst strijden.
Ben je al een ervaren speler, dan kun je eigenlijk direct aan de slag met deze modi. Voor de nieuwere spelers biedt de single-player een mooie introductie tot alle wapens, mechanieken en tactieken van Splatoon 3 – al is het dit keer ook voor de ervaren speler leuker dan ooit. Het enige wat je hoeft te doen is een of andere oude man volgen die jou nogal nerveus in het oog (of eigenlijk twee grote ogen) lijkt te houden vanuit een putdeksel in Splatsville. Natuurlijk besluit je hem te volgen en voor je het weet word je in het single-playerverhaal van Splatoon 3 gezogen.
Terugkeer van de Mammalianen
Nog amper bijgekomen van de schrik ontdek je dat deze nieuwe wereld, Alterna genaamd, wordt bedreigd door de Octarianen en dat grote delen van de wereld bedekt zijn door een flinke laag haar. Om verder te komen moet je steeds korte levels doorlopen, waarbij je diverse vijanden moet verslaan, puzzels moet oplossen en zo af en toe een eindbaas een kopje kleiner moet maken. Zo baan je je een weg door zes redelijk grote sectoren, samen met je maatje Small Fry, terwijl de uitdagingen steeds gevarieerder en gekker worden. Verwacht overigens niet een minimale single-player-ervaring zoals in de vorige delen, maar een soort opvolger van de DLC Octo Expansion van Splatoon 2. Zo pittig als in deze uitbreiding wordt het misschien niet, maar het is wel een ontzettend leuk extraatje, waar je toch zeker 10-15 uur mee zoet kunt zijn.
Beter uit de verf
Verder heeft Nintendo vooral gekeken waar de sterke basis van de serie nog verder verbeterd kon worden. Het antwoord op de vraag in de inleiding – weet Nintendo ons weer te verrassen – is dan ook nee, maar dat betekent niet dat het daarmee slechts meer van hetzelfde is geworden. De toevoeging van nieuwe wapens en speciale aanvallen, nieuwe moves als de squid roll (waarmee je in inktvisvorm ineens van richting kunt veranderen) en squid charge (die je muren sneller laat beklimmen), de directe beschikbaarheid van 12 maps (met 5 compleet nieuwe) en tweaks aan de gameplay zorgen ervoor dat het geheel sneller en soepeler dan ooit speelt. Ook ergernissen uit vorige delen zijn aangepakt. Bij het opstarten van de game hoef je deze keer bijvoorbeeld niet verplicht naar de tv-uitzending te kijken en het zoeken naar een online potje is een stuk aantrekkelijker, waarbij je in een soort wachtruimte blijft waar je eerst nog even je wapen kunt testen en ziet welke andere Splatoon-vrienden online zijn.
Grafisch ziet Splatoon 3 er ook weer iets beter uit, al merk je wel de limieten van de Switch en heb je in Splatsville nog wel eens last van flinke frame drops. Vooral na een online potje, die allemaal zeer soepel draaien en er gelikt uitzien, is dit extra goed zichtbaar. Het is een klein vlekje op een verder vlekkeloos goede game.
Waar voor je geld?
Splatoon 3 is misschien niet zo vernieuwend als velen gehoopt hadden, maar zorgt door de leuke single-player, de tweaks aan de wapens, gameplay en levels én de nog steeds heerlijke multiplayer voor zoveel fun dat er voor teleurstelling eigenlijk geen plaats is. Splatoon 3 combineert al het goede van de vorige games (+DLC) en komt met een uitgebreid pakket dat ook na vele uren spelen zorgt voor dat ah-nog-één-potje-dan gevoel. Voor de door de wol geverfde Splatoon-fans is het dan eigenlijk ook een game die je gewoon moet hebben. En heb je Splatoon nog nooit gespeeld, maar leek het je altijd best tof? Dan is dit derde deel eigenlijk het perfecte instapmodel. En daarmee schilder ik het echt niet te positief af, want Splatoon 3 is ondanks het gebrek aan grote vernieuwingen gewoon de leukste en meest complete Splatoon-game tot nu toe!