Super Mario 64 (Nintendo 64, 1996), Super Mario Sunshine (Gamecube, 2002) en Super Mario Galaxy (Wii, 2007). Dit zijn de drie games die voor deze collectie zijn gekozen. Dat is zeker geen verkeerde selectie, al is het ontbreken van Super Mario Galaxy 2 eigenlijk onverklaarbaar. Die sequel had er prima bij gekund.
Wat betreft het pakket is het verder echt een kale bedoeling. Je kunt de games selecteren uit een eenvoudig keuzemenu en daarnaast kun je ook de soundtracks van elke game afspelen. Daar blijft het bij. Dat is tegenwoordig echt te mager. Capcom bijvoorbeeld stopt veel meer inzet en liefde in hun Mega Man-collecties en voegen leuke extra’s toe zoals art galleries, digitale handleidingen en bonusmodi.
De games zelf zijn ook weinig onder handen genomen. De resoluties zijn omhoog geschroefd en bepaalde texturen (vooral bij Mario 64) zijn aangepast en verbeterd. Echter, de Nintendo 64-game wordt nog steeds in een 4:3 perspectief getoond in plaats van breedbeeld. Amateurs op internet hebben al lang laten zien dat het weinig moeite kost om zoiets aan te passen. De games ogen verder prima en Galaxy bijvoorbeeld werkt ook goed zonder Wiimote, maar het blijft een gemiste kans dat Nintendo niet de kans greep om wat meer met deze games te doen.
Mario is vele malen groter dan iets als Crash Bandicoot of Spyro, maar als je ziet dat Activision drie remakes uitbracht voor veertig euro is deze 3D All-Stars collectie voor zestig euro niets minder dan een slechte deal. Het feit dat Nintendo ook de Disney-tactiek van ‘beperkte oplage’ (zowel fysiek als digitaal) gebruikt is manipulatief en afkeurenswaardig.
Super Mario 64
Genoeg over het pakket en alles eromheen, want het is zeker de moeite waard om de games zelf te bespreken. Ik vermoed dat vooral nieuwe spelers veel moeite gaan hebben met de stroeve en onvriendelijke camera van Super Mario 64. Het besturen van de loodgieter zelf heeft ook een leercurve, omdat Mario vergeleken met nieuwere games veel meer momentum heeft. Als je eenmaal de unieke physics van deze game hebt geleerd is het (vervelende camera-momenten uitgezonderd) toch best een soepele game.
Super Mario 64 valt ook op door het feit dat je het kasteel van Peach kunt verkennen en dat er veel geheimen, zelfs hele levels, verstopt zijn. Persoonlijk heb ik ook genoten van de relatief hoge moeilijkheidsgraad. Een aantal sterren zijn bijzonder moeilijk om te verdienen en vereisen precisie die je steeds minder tegenkomt in moderne Mario-games. Deze game was in 1996 niets minder dan revolutionair. Tegenwoordig is het nog steeds een uitstekende platformer, als je de moeite neemt om de game te leren spelen.
Super Mario Sunshine
Super Mario Sunshine is onder fans de zwarte schaap onder de 3D Mario-games. Nu ik een kans heb gekregen om het weer te spelen snap ik heel goed waarom. 3D Mario is voor Nintendo normaal gesproken een prestige-project en dat gaat gepaard met bepaalde verwachtingen. Sunshine voldoet daar niet aan. Deze game is ongepolijst en is voordat het echt af was uitgebracht. 24 van de 120 shines zijn bijvoorbeeld verbonden aan slechte tijdverspillende collectibles (de beruchte blue coins). De game heeft verder slechts zeven echte levels en hergebruikt die locaties tot vervelens toe. Teleurstellende baasgevechten (die ook hergebruikt worden) maken het negatieve plaatje af.
Ondanks de minpunten is Sunshine nog steeds een interessante game, niet alleen vanwege het bijna hardhandige zomer-thema. Vooral de besturing is erg leuk om te leren. Dankzij FLUDD, de water-jetpack die in deze game aan zijn rug vastzit, heeft Mario allerlei unieke moves. Mario zelf reageert ook heel snel en als je vingers handig genoeg zijn kun je hele toffe dingen doen. Super Mario Sunshine speedruns zijn niet voor niets beroemd en leuk om naar te kijken. Delfino Plaza, de centrale locatie in deze game, is verder ook een leuke speelplaats. Sunshine is zeker geen meesterwerk en ik zou vooral adviseren om niet voor de 100% te gaan. Ondanks deze kanttekeningen is het nog steeds een prima game.
Super Mario Galaxy
Super Mario Galaxy heeft een hele andere reputatie. Deze game is bijzonder innovatief en ambitieus, geen wonder dus dat het geliefd is onder fans. Het grootste verschil met de andere twee games is dat Galaxy overstapt naar meer lineaire levels. De open levels maken plaats voor meer rechttoe rechtaan hindernisbanen die ongelofelijk zijn aangekleed met het galactisch thema en de orkestrale muziek. Deze game introduceert ook heel vaak nieuwe ideeën, kleine gimmicks die niet te veel worden gebruikt. Denk aan bepaalde powerups of levels die hele specifieke dingen van je vragen.
Galaxy is een game die makkelijk is om te bewonderen, maar persoonlijk hou ik er niet van. De grootste reden daarvoor is dat de moeilijkheidsgraad simpelweg te laag zit. Het is niet vreemd om vele levels in deze game te doorlopen zonder dat je ooit echt gevaar voelt of uitgedaagd wordt om je platforming skills te gebruiken. Mario zelf is ook een stuk trager dan in voorgaande games en het tempo van de game ligt daardoor een beetje laag. In mijn ogen dient Galaxy meer als een prachtige blauwdruk waar de directe sequel en 3D World gebruik van konden maken en dit vervolgens beter uitvoerden.
Conclusie
Super Mario 3D All-Stars stelt als totaalpakket helaas erg teleur. Er is te weinig aangepast, de vraagprijs is te hoog voor wat je krijgt en Super Mario Galaxy 2 ontbreekt. De drie games zelf hebben daarnaast allerlei individuele minpunten, maar zijn nog steeds stuk voor stuk klassiekers en zeker de moeite waard om (weer) te spelen. Deze games verdienen heel veel respect, iets dat deze collectie jammer genoeg te weinig geeft.
Deze review is geschreven door Karel van Hasselt.
8.5
10
563 
1)
29-09-2020 18:54
