Het verhaal
Als we games als Pokémon Snap, Pokémon Stadium en Pokkén Tournament buiten beschouwing laten, hebben vrijwel alle Pokémon games hetzelfde verhaal. Het is de bedoeling dat je een goed gebalanceerd team van monstertjes samenstelt, zodat je de Gym Leaders kan verslaan en jezelf uiteindelijk tot grootste Pokémon trainer aller tijden mag kronen.
Het doel van jouw karakter (je kan net als in Pokémon kiezen voor een jongen, of een meisje) is in Yo-Kai Watch niet om de allerbeste te worden. Het verhaal begint als je naar een plaatselijk speeltuintje loopt. Je vrienden Katie, Eddie en Bear doen een wedstrijdje wie de meeste, mooiste en zeldzaamste insecten kan vangen. Eddie begint op te scheppen over een bos achter zijn huis, want daar schijnt hij al zijn zeldzame insecten gevangen te hebben. Op het moment dat je vrienden vragen om jouw insecten te laten zien, moet je toegeven dat je nog niet bent begonnen. Je wordt uitgelachen maar wil je natuurlijk niet laten kennen, het is tijd om insecten te gaan vangen!
De plekken die je kent herbergen alleen maar alledaagse insecten. Enigszins teleurgesteld in jezelf loop je wat dieper het bos in, totdat je bij een mysterieus monument terecht komt. Het ding heeft wel wat weg van een stenen ‘kauwgomballenautomaat’. Wat? Het geval kan ook nog praten? Het moet niet gekker worden! Je hoort een stem die fluistert: ‘FEED MEEEE.’ Je gooit een muntje in de automaat, er komt een stenen balletje uitgerold, je maakt het balletje open en Whisper verschijnt. Whisper is je eerste Yo-Kai; hij zal niet voor je vechten, maar hij begeleidt je tijdens je avonturen door Springdale. Eigenlijk is hij een soort van Navi uit The Legend of Zelda, maar dan een stuk minder irritant. Sterker nog, hij geeft je het tofste cadeau dat je maar kan krijgen: je eigen Yo-Kai Watch. Dit horloge maakt het namelijk mogelijk om geesten, genaamd Yo-Kai, te zien en te vangen.
Whisper stelt voor om in plaats van op insecten, op Yo-Kai te gaan jagen met behulp van je nieuwe horloge. Wacht … zei ik eerder dat je alleen maar alledaagse insecten bent tegengekomen? Niets blijkt minder waar te zijn, want je horloge vertelt je dat één van de insecten een Yo-Kai is! Zonder het te weten, heb je jouw eerste Yo-Kai dus al gevangen. Jullie spotten al snel een andere Yo-Kai genaamd Buhu (een zielig kijkende vogel met een lange nek). Hij is niet zo blij dat je hem wakker maakt en valt je aan. Het Yo-Kai avontuur is nu echt begonnen!
In tegenstelling tot Pokémon speelt Yo-Kai Watch zich af in de echte wereld. Een echte Japanse wereld wel te verstaan. De game is namelijk gebaseerd op een stuk Japanse mythologie. De mythe vertelt dat het niet zozeer de mensen zelf zijn die kwaad, verdrietig, hebzuchtig of gemeen zijn. Het komt door onzichtbare geesten die een negatieve invloed hebben op de gemoedstoestand van mensen. Aan jou de taak om deze kwade geesten met behulp van je horloge en goede Yo-Kai te verjagen.
De winnaar is: Onbeslist.
Pokémon teert op een oude traditie die, hoewel het kunstje elke keer herhaald wordt, goed werkt. Yo-Kai Watch gaat qua idee en folklore dieper, maar tijdens het spelen voelt het allemaal een beetje te random aan om dit punt naar zich toe te trekken.
Het vechten
Om de beste Pokémon trainer te worden zal je je gevangen Pokémon moeten trainen. Dit doe je door ze voor je te laten vechten. Je kiest een aanval en je Pokémon voert deze uit. Je hebt hierbij de keus uit vier verschillende aanvallen, waarbij je rekening moet houden met het type (vuur, water, gras etcetera) Pokémon die je gebruikt. In de meeste gevallen laat je je Pokémon één op één met elkaar strijden, maar in sommige gevallen zal je je trainersvaardigheden moeten laten zien in twee-tegen-twee-, of drie-tegen-drie-gevechten.
In Yo-Kai Watch raak je uitsluitend verstrengeld in drie-tegen-drie-gevechten. De enige uitzonderingen hierop zijn de Boss-gevechten; hierin laat je drie Yo-Kai tegelijk tegen een baas vechten. Je hebt continu de beschikking over zes wezentjes, terwijl je er drie tegelijk in kan zetten. Dit werkt met een soort van draaischijf die je kan laten roteren met de triggers bovenop de Nintendo 3DS. Wanneer je drie Yo-Kai met dezelfde Charm (wat een beetje gelijk is aan de Nature in Pokémon) naast elkaar zet, levert je dit een bepaalde boost op. Je kan hierbij bijvoorbeeld denken aan extra snelheid, aanvalskracht of verdediging. In de gevechten van Yo-Kai Watch kan je niet je eigen aanvallen kiezen, in plaats daarvan vechten je Yo-Kai uit zichzelf. Het ene type richt zich op het genezen van je gewonde Yo-Kai, terwijl een ander type Yo-Kai probeert om je tegenstanders te betoveren. Aan jou de taak om je Yo-Kai van items te voorzien, op de juiste momenten te roteren, je Yo-Kai te genezen waar nodig en wanneer hun Soul Meter vol is: een ultieme Soulmate-aanval te doen. Dit doe je door de Yo-Kai te selecteren en een Wario Ware-achtige minigame uit te voeren op het onderste scherm. Het klinkt misschien wat suf, maar ondanks dat je een deel van de tijd weinig hoeft te doen, heb ik dit eigenlijk geen moment als heel saai ervaren.
De winnaar is: Pokémon.
Hoewel het gevechtssysteem in Yo-Kai Watch misschien wat saai lijkt, heb ik me nooit echt verveeld tijdens het vechten. Het positioneren van je Yo-Kai en het zoeken naar de juiste samenstelling biedt op een andere manier de diepgang die je zoekt in een game als deze. Wel mis ik het gevoel dat je een tegenstander volledig kansloos kan maken op het moment dat hij een Yo-Kai van het tegenovergestelde type is, zoals Pokémon dit doet. Tijdens het spelen heb ik welgeteld één keer het idee gehad dat een elektrische aanval mijn water-Yo-Kai echt pijn deed. Dit zorgt ervoor dat Pokémon op het gebied van vechten de winnaar is.
De monstertjes
De eerste generatie Pokémon wordt bijna verafgood. Ook ik vind dit veruit de tofste generatie, maar als je er wat neutraler naar gaat kijken zijn sommige figuurtjes als Voltorb, Magnemite en Muk misschien wat makkelijk vormgegeven. Yo-Kai Watch is ook het eerste deel in de serie, daarom zal ik de vergelijking niet verder trekken dan de eerste generatie Pokémon.
Inmiddels zijn er in Japan al drie(!) Yo-Kai games uitgebracht. In dit eerste deel hebben we te maken met 245 Yo-Kai. Tijdens mijn eerste vijf uur maakte ik me een beetje zorgen, want er was nog niet één Yo-Kai geëvolueerd. Erg jammer, want wanneer een Pokémon evolueert in een vorm die ik nog niet eerder heb gezien, zorgt dit telkens weer voor een intens geluksmomentje. Uiteindelijk bleken mijn zorgen ongegrond, want toen mijn maatje Cadin level 20 bereikte evolueerde hij in Cadable! Tot zo ver de overeenkomsten met Pokémon, want wanneer een Yo-Kai evolueert verandert zijn Soulmate-aanval met hem mee. Ik zette Cadin altijd in als aanvaller, maar nu blijkt zijn Soulmate-aanval opeens een Speed boost te zijn geworden voor de drie Yo-Kai die op dat moment aan het vechten zijn. Met het evolueren van je Yo-Kai verandert dus het vechtsysteem waar je aan gewend was. Interessant of irritant? Ik ben er nog niet helemaal uit. Een andere manier om Yo-Kai te laten evolueren is door twee verschillende Yo-Kai samen te laten smelten. Dit kan lang niet bij alle Yo-Kai, maar bij de Yo-Kai waarbij het wel kan levert het toffe resultaten op.
Het vangen van Yo-Kai is trouwens iets waar je weinig controle over hebt. In de Pokémon games gooi je tijdens het gevecht een Pokébal richting je doel. Wanneer de Pokémon uit de Pokébal breekt, kan je het tijdens dit gevecht nog ontelbare keren proberen, net zo lang tot je de Pokémon gevangen hebt. In Yo-Kai Watch werkt het heel anders. Als je een Yo-Kai wilt vangen zal je eten naar het wezentje moeten gooien. Vervolgens moet je de Yo-Kai verslaan en als alle drie de Yo-Kai zijn verslagen, moet je maar hopen dat de Yo-Kai je aardig genoeg vindt om zijn medaille aan je te geven zodat je hem kan gaan oproepen. Wanneer de Yo-Kai je niet leuk genoeg vindt, zal je opnieuw op zoek moeten gaan naar deze Yo-Kai om het nog een keer te proberen. Dit systeem voelt erg willekeurig aan en kan er voor zorgen dat je er erg lang over doet om je favoriete Yo-Kai in je team te krijgen.
Overigens zijn de meeste Yo-Kai erg fraai vormgegeven. Dezen kunnen zich wat mij betreft ook best meten met het niveau van Pokémon. En toch … er zijn ook een aantal flaters geslagen met als duidelijkste voorbeeld Cheeksqueek: een dik mannetje met het hoofd van een kont … ehh ja … precies wat ik zeg. Later las ik dat dit dus ook te maken heeft met de Japanse folklore, iets wat de meeste Europeanen nooit zullen weten. Waar Yo-Kai Watch wel echt een dik punt op verliest, is het feit dat de studio het zichzelf af en toe veel te makkelijk heeft gemaakt. Sommige evoluties zien er namelijk precies hetzelfde uit, maar dan met een ander kleurtje. Dit is heel erg jammer, vooral omdat andere evoluties juist wel heel goed zijn vormgegeven. Zo is Roughraff een ietwat vermoeid ogende hagedis, maar op het moment dat hij evolueert staat zijn evolutie Badude opeens op twee poten met een dikke knuppel in zijn handen. Je begrijpt dat ik hier een beetje gemengde gevoelens bij heb. De namen van de Yo-Kai zijn trouwens wel hilarisch: D’wanna met zijn evolutie N’more, Tarantutor, een spin die in een school rondhangt, Heheheel, een aal die je leven aanvult. Het zijn een aantal leuke voorbeelden van goed gevonden namen.
De winnaar is: Pokémon.
Als ik niet zo teleurgesteld was door een aantal goedkope evoluties had dit misschien een gelijkspel kunnen zijn. Ik weet dat er ook Pokémon in verschillende kleuren zijn, maar dit heeft nooit betrekking op een evolutie. Omdat de Yo-Kai vormgevers zich het er soms te makkelijk hebben gemaakt, blijft Pokémon de nummer 1 in deze categorie.
Graphics en geluid
Pokémon weet ons al jaren te vermaken met redelijke graphics en herkenbare melodietjes. Het is echter nog wachten op een volledig 3D-Pokémon-avontuur op de Nintendo 3DS. Wanneer ik een Pokémon game speel, vallen mij toch behoorlijk wat kartelige randjes op. Weet Yo-Kai Watch dit punt naar zich toe te trekken?
Laat ik hiermee beginnen, Yo-Kai Watch ziet er fantastisch uit. Elke pixel wordt scherp op je beeldscherm getoond en ook in 3D ziet de game er, vanuit zijn top-down-view, heel gelikt uit. Misschien is de game in 3D zelfs nog wel mooier dan zonder 3D. In tegenstelling tot de Pokémon games die tot nu toe zijn uitgebracht, is Yo-Kai Watch wel volledig in 3D. Verder hebben de makers verschillende cinematics in de game gestopt waar je de karakters echt hoort praten. Ook zijn er enkele korte stukjes uit de animéserie aan het spel toegevoegd die echt hilarisch zijn. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik best benieuwd ben geworden naar de volledige animéserie en dat is knap. Het komt niet vaak voor dat een game mij aanzet tot het kijken van zijn bijbehorende serie of film, het lezen van een comic of het luisteren naar een soundtrack. Trouwens, nu we het toch over het geluid hebben, wow! Ik durf het bijna niet te zeggen, maar bij sommige melodietjes kreeg ik het gevoel dat ik een game uit The Legend of Zelda-serie aan het spelen was. Ik weet dat ik voorzichtig moet zijn met zulke uitspraken, maar ja … soms voelt iets gewoon zoals het voelt.
De winnaar is: Yo-Kai Watch.
Hier moet Pokémon toch echt het onderspit delven. Om mijn gevoel te bevestigen heb ik de meest recente Pokémon games in mijn 3DS gestopt en ik kan niet anders zeggen dan dat Yo-Kai Watch er in zijn geheel beter uit ziet. Mede doordat Yo-Kai Watch wel volledig in 3D is en het een stuk scherper lijkt te zijn, voelt Pokémon zelf wat verouderd aan. Ik ben benieuwd of Pokémon Sun en Moon hier verandering in gaan brengen.
Conclusie
Wie uitsluitend kijkt naar de winnaar per categorie, zal misschien denken dat Yo-Kai Watch de mindere is. In zekere zin is dit ook zo, maar om Pokémon van de troon te stoten moet je dan ook van hele goeden huize komen. Yo-Kai Watch doet een aantal dingen hetzelfde, maar het verhaal - en met name het gevechtssysteem - is compleet anders. Hoewel de gevechtsmechanismen soms wat minder gecompliceerd aanvoelen dan bij de Pokémon games, zit de uitdaging met name in het goed positioneren van je Yo-Kai om op die manier een goed uitgebalanceerd team samen te stellen. De game ziet er werkelijk fantastisch uit en ook de soundtrack en overige geluiden zijn van hoog niveau. Het toevoegen van cinematics en korte fragmenten uit de animéserie resulteert erin dat Yo-Kai Watch een erg fijne game is geworden, die ook nog eens als nieuw aanvoelt.
Hoewel wij als Europeanen sommige typische Japanse elementen niet zullen begrijpen, kan ik deze game echt aanraden aan fans van verzamelgames. Yo-Kai Watch is absoluut een van de betere Nintendo 3DS-titels in tijden! Je hebt zo’n twintig uur nodig om het verhaal uit te spelen, maar als je je alle Yo-Kai in je bezit wilt krijgen ben je minimaal het dubbele kwijt. Ik ga in ieder geval eerst eens kijken of ik de serie misschien ergens terug kan vinden op het internet.
Deze review is geschreven door Rick van der Linden.
Oordeel Yo-Kai Watch (3DS)
- Graphics
90 - Gameplay
75 - Originality 80
- Sound 85
- Replay 90
- Eindcijfer 84
3350 
3)
07-05-2016 11:47
.
).
