Adol’s avonturen gaan verder
Adol komt in Ys IX aan in de stad Balduq, wat beter bekend staat als de ‘’gevangenisstad’’. Samen met zijn vriend Dogi probeert hij de stad binnen te komen, maar nog voordat hij een voet binnen de muren heeft gezet wordt hij al opgepakt en in de gevangenis gegooid. De exacte reden is niet geheel duidelijk. Adol wordt een paar dagen verhoord, maar hij weet te ontsnappen. Tijdens deze ontsnapping wordt hij door een mysterieuze vrouw geraakt door een magische pijl. Deze pijl verandert hem in een ‘’Monstrum’’. Hij krijgt hierdoor de beschikking tot superkrachten en kan transformeren naar deze monstrum-vorm. Hierdoor ziet hij er anders uit. De superkrachten hebben voordelen (Adol ontsnapt uit de gevangenis), maar er zijn ook nadelen. Als Monstrum kan Adol Balduq namelijk niet verlaten. Hij is gelukkig niet alleen, er zijn andere monstrum. De monstrum worden door de mysterieuze vrouw gebruikt om monsters te bevechten in een vreemde schimmenwereld. Nu Adol vastzit in de stad zoekt hij zijn vriend Dogi weer op en beginnen ze met het zoeken naar een goede schuilplaats. Deze vinden ze uiteindelijk in een verlaten bar, welke even later wordt heropend met behulp van nieuwe vrienden.
Het interessante en onderhoudende verhaal dat hierop voortborduurt verschilt in een paar opzichten van voorgaande titels in de serie. Als eerste bevat Ys IX veel referenties naar voorgaande delen, wat niet eerder is voorgekomen. Hierdoor is het een minder goede aanrader voor nieuwkomers. Daarnaast is de focus van dit verhaal verschoven van de wereld naar de verschillende personages. Ik heb hier geen problemen mee, maar het zorgt ervoor dat de eerste paar hoofdstukken van Ys IX telkens een nieuw personage/monstrum introduceren. Die wordt dan na het hoofdstuk speelbaar.
Monstrum
Iedere monstrum heeft een eigen gift of speciale vaardigheid, waar Adol aan het einde van het desbetreffende hoofdstuk toegang tot krijgt. Deze giften kunnen onder andere gebruikt worden om de stad te verkennen. Zo krijg je van White Cat de mogelijkheid om tegen muren op te rennen en kun je later met een glider van gebouwen afvliegen. Adol heeft natuurlijk zelf een gift: hij kan teleporteren naar specifieke plekken in de wereld. De toevoeging van de giften zorgt ervoor dat het verkennen van de grote stad Balduq interessant en leuk blijft. Dat moet ook wel, want je zult veel tijd in Balduq doorbrengen, gezien een groot deel van het verhaal zich hier afspeelt. Je wordt echter wel tegengehouden in het verkennen door de lineaire opzet van het spel. Balduq opent zich stukje bij beetje door het hoofdverhaal te volgen. Het was interessanter geweest als je alle straten gelijk aan het begin op je eigen houtje kon verkennen.
Grijze stad
Bij het verkennen van de stad valt het wel op dat Ys IX grafisch niet altijd even mooi is. Het voelt bijna een beetje of het spel gehaast is afgemaakt. Bomen en personages hebben last van pop-in en af en toe daalt de framerate van het spel. Het is niet zo erg dat het spel onspeelbaar wordt, maar het valt wel op. Dit gebeurt voornamelijk bij het verkennen van Balduq, tijdens de gevechten had ik hier gek genoeg weinig tot geen last van. Dit terwijl er dan veel actie op het scherm getoond wordt. Voor deze review is de game gespeeld op een PS4 Pro. Dan is er nog het verschil in de gebruikte textures. Balduq bestaat voornamelijk uit grijze stenen. Aan deze stenen is helaas niet zoveel aandacht besteed als aan de hoofdpersonages. Het contrast tussen de personages en de omgeving is hierdoor erg groot, waar de vaak scherpe en fel gekleurde personages afsteken tegen de grauwe, fletse onscherpe achtergronden.
Naast dat de stad grijs is, zul je tijdens het verkennen en vechten in de kerkers dezelfde tinten gaan zien. Grijs overheerst hier ook, maar wordt wel draaglijker doordat het verkennen leuk blijft met de giften van de monstrum. Naast het verkennen en vechten van de kerkers zijn er de Nox gevechten. Hierin verdedig je in de schimmenwereld een bepaald punt tegen golven van vijanden. Dit is vergelijkbaar met veel verschillende tower defence spellen en Ys VIII bevatte eenzelfde soort gevechten. Er zijn verschillende upgrades in de vorm van kanonnen en vallen die gekocht kunnen worden om je te helpen de vijanden te verslaan en het punt te beschermen. Aan het gevechtssysteem zelf is weinig veranderd ten opzichte van het vorige deel. Je team bestaat uit drie monstrum, waarvan jij er eentje bestuurt. Bij de andere twee kun je aangeven of ze aanvallend of verdedigend moeten spelen. Met één druk op de knop kun je echter wel wisselen tussen de drie monstrum in je team. Hierdoor is er meer strategie mogelijk, gezien ieder monstrum zijn eigen vaardigheden en sterkte/zwaktes heeft tegen de vijanden. Daarnaast zitten de gevechten vol met actie waardoor het niet snel verveelt. Dit blijft dan ook een groot pluspunt van Ys IX en de serie in het algemeen. In de Nox gevechten doen alle monstrum van Balduq mee, jij bestuurt alleen degene die in je team zitten. De overige personages worden door de computer bestuurd. De grootste verandering is dat de giften van de monstrum ook tijdens een gevecht gebruikt kunnen worden. Adol kan bijvoorbeeld op deze manier in één keer naar een vijand teleporteren.
Conclusie
Uiteindelijk is Ys IX Monstrum Nox zeker een vermakelijk deel in de Ys serie, maar het is zeker niet het beste deel binnen de franchise. De mate van verticaliteit in de stad met behulp van de giften van de monstrum maken dat het verkennen van Balduq interessant is, maar de stad is niet gelijk in zijn geheel beschikbaar. Die opent zich als je het verhaal verder volgt. Met de gevechten is niets mis, dat systeem stond al als een huis en hier is weinig aan veranderd. Mocht je een fan zijn van de serie dan zul je je zeker vermaken met deel Ys IX, als nieuwkomer in de serie zou ik je toch aanraden om eens te kijken naar deel VIII of Memories of Celceta.
Deze review is geschreven door Pascal Jongsma.
9.9
8.5
809 )
30-01-2021 13:58
19)
30-01-2021 14:29
