Oud verhaal
Aan het verhaal is niets veranderd. Je volgt nog steeds het avontuur van Adol Christin in het dorpje Redmont. Dit dorp is toevallig de geboorteplaats van Adol zijn beste vriend en reisgezel Dogi. Aangekomen in het dorpje blijkt dat de inwoners worden bedreigd. Adol is altijd wel in voor een avontuur en besluit de dorpsbewoners te helpen. Dit leidt tot een compact en onderhoudend verhaal, wat zich afspeelt in het dorpje met wat gebieden in de buurt, zoals een kasteel, een berg en een mijn. Het korte verhaal leidt ook tot een korte speelduur; in een uurtje of tien ben je wel door The Oath of Felghana heen. Aan het verhaal zelf is dus niets veranderd, maar de manier waarop het verteld wordt is wel wat aangepast. Adol en de andere personages zijn nu volledig ingesproken door stemacteurs. Voor Adol is dit de bekende stemacteur die zijn stem al jaren leent. Als Adol nu een gesprek voert, wordt er een grote illustratie weergegeven van het personage op het scherm. Deze zijn wel nodig, want de kleine sprites van de personages in de wereld zijn best wel onscherp. Dit is in schril contrast met de omgevingen en huisjes in de wereld. Deze zijn wel heel erg scherp en zijn mooi opgepoetst voor deze remaster. Ik weet niet waarom ervoor gekozen is om de personages niet een dergelijke behandeling te geven. Het valt voornamelijk op als ze stilstaan. Als je met Adol aan het vechten bent valt het minder op.
Vechten voor je leven
Over dat spelen gesproken: je denkt misschien dat een dergelijk oud spel een turn-based RPG moet zijn. Dan heb je het fout, want daar staat de Ys-serie niet om bekend. Dit is namelijk ook gewoon een actie-RPG. Vijanden versla je door met je zwaard te slaan of magische aanvallen op ze af te vuren. Gedurende het spel speel je er meer vrij. Alol kan springen en op die manier aanvallen uitvoeren, waardoor je meer mogelijkheden krijgt om vijanden te verslaan. The Oath in Felghana bevat veel verschillende vijanden met verschillende aanvalspatronen, waardoor het vechten niet heel snel saai aanvoelt. Dat het een oud spel is, zegt (meestal) ook dat het niet gemakkelijk is. Dit is ook het geval bij deze remaster, maar met de normale vijanden zul je niet zoveel moeite hebben. Veel van de eindbazen zijn echter flink lastig en om ze te verslaan zul je mogelijk wat moeten grinden. Je kunt zeggen dat het hoort bij dit soort oude spellen, maar ik vind het zelf altijd wel fijn als wat maatregelen worden genomen om het grinden te verminderen zoals automatisch vechten of iets dergelijks. Dit bevat Ys Memoire niet, dus zul je toch echt zelf moeten doen door ouderwets te grinden. Mocht je nu heel vaak verliezen tegen een eindbaas dan krijg je wel de mogelijkheid om hem te proberen te verslaan op een lagere moeilijkheidsgraad.
Zoeken en zoeken
Dat The Oath in Felghana al een paar jaartjes oud is zie je terug in de manier waarop je het verhaal volgt. Er is geen kaart met het volgende punt waar je naartoe moet; dit zul je zelf moeten ontdekken door met de lokale bevolking te praten of door domweg te zoeken. Tevens word je in de kerkers ook niet aan het handje gehouden. Hier heb je ook geen kaart en je zult dus zelf je weg moeten vinden en moeten onthouden of je ergens al eens eerder bent geweest. Het zal niet voorkomen dat je compleet verdwaalt en de weg niet meer terug kunt vinden, want zo groot is de wereld in dit spel niet. De kerkers daarentegen kunnen wel iets uitgebreider zijn en doordat de achtergronden veelal hetzelfde zijn binnen een kerker kan het zijn dat je daar wel even vast komt te zitten. Maar dat heeft natuurlijk weer zijn charme.
Conclusie
Ys Memoire: The Oath in Felghana is een minimaal uitgevoerde remaster, dat wil echter niet zeggen dat het onderliggende spel niet goed is. Dat is het namelijk wel. Het spel zelf is tof en kun je op dit moment nog steeds goed spelen. Je zult dan bepaalde verouderde systemen voor lief moeten nemen. Denk aan het zelf uitzoeken waar je heen moet en je zult wat moeten grinden voor de eindbazen. Echter als ik naar de remaster zelf kijk, dan is het spel minimaal opgepoetst, zijn de personages ingesproken en illustraties toegevoegd. Nu wordt er niet de volledige prijs voor gevraagd, maar er had nog wat meer ingezeten. Conclusie is: mocht je de Ys-serie leuk vinden en deze nog nooit gespeeld hebben dan zul je hier veel plezier aan beleven. Mocht je The Oath in Felghana in het verleden al eens op een ander systeem gespeeld hebben dan zou ik deze remaster links laten liggen. Mijn aantal budgies hieronder is gebaseerd op de remaster. Als het spel nieuw zou zijn, dan zou ik er nog een halve tot een hele budgie aan toegevoegd hebben.