Eivor of Eivor
Assassin’s Creed Valhalla speelt zich af in het jaar 873. Hoofdpersonage Eivor krijgt de taak om samen met een grote Viking-clan te bekijken of Engeland de moeite waard is om in te pikken, om zo de Viking-macht over Europa uit te breiden. Valhalla bestaat dan ook uit meerdere speelbare locaties, waaronder dus een deel van Noorwegen en Engeland, maar ook locaties die we niet willen verklappen. Omdat de Animus, het hedendaagse systeem dat het mogelijk maakt om deze oude Viking-herinneringen op te roepen, niet weet of Eivor vroeger een man of een vrouw was kun je dit zelf beslissen. Maar waar in Assassin’s Creed Odyssey de keuze voor Kassandra of Alexios ervoor zorgde dat de andere de antagonist werd, is dat in Valhalla niet zo. Eivor is Eivor. De keuze is puur cosmetisch. Wel kun je ervoor kiezen om het spel af en toe te laten switchen tussen de twee. Hier is een in-game verklaring voor, dus dit is de canonieke optie, maar de keuze is aan jou.
En hier komen we gelijk aan bij het eerste minpunt van de game. Eivor is namelijk niet zo’n interessant personage. Als kind wordt tijdens een groot feest je dorp aangevallen. Hierbij worden je vader en moeder vermoord en eindig je als Eivor in een gevecht met een wolf die je gezicht aan flarden bijt. Hier komt ook Eivor’s nickname ‘Wolf-kissed’ vandaan. Omdat je op dat moment echt nog geen enkele band hebt met deze personages voelt het dan ook ontzettend leeg wanneer ze omkomen. En dat gaat eigenlijk het hele hoofdverhaal van Valhalla zo door. Personages die je ontmoet zijn niet interessant of memorabel, of ze leggen binnen twee à drie missies het loodje. Zoals eerder aangegeven beschikt Valhalla over een paar locaties die we niet willen verklappen. Eén van deze locaties is enorm tof en de personages en verhalen daar zijn ook een stuk leuker en interessanter dan Eivor en kornuiten. Het is daarom erg jammer dat Ubisoft hier niet de hele game rond heeft gebouwd, maar heeft gekozen voor een uitwisselbaar en tweedimensionaal personage en verhaal.
Audiovisueel spektakel
Gelukkig is het verhaal niet alles. Het oog wil immers ook wat. Assassin’s Creed Valhalla ziet er gelukkig dan ook prachtig uit. Het is niet de mooiste game aller tijden, maar het kan zich zeker meten met de voorgangers en dingen als het Noorderlicht zien er werkelijk prachtig uit. Ook de soundtrack is ditmaal weer van torenhoge kwaliteit. Jesper Kyd, de componist van de originele Assassin’s Creed en veel andere delen in de reeks, is terug en wordt ditmaal bijgestaan door Sarah Schachner van Assassin’s Creed Origins en Unity, en Einar Selvik die onder andere verantwoordelijk is voor de muziek in de tv-serie Vikings. Audiovisueel zit het dus wel goed met Valhalla. Wij hebben het spel gespeeld op de PS4 Pro, waar het spel een framerate van 30 frames per seconden kent met een dynamische 4K resolutie. Deze framerate wordt eigenlijk altijd wel aangehouden, op een enkele keer in een groot gevecht na. Op de next-gen consoles zal het spel op 60 frames per seconde draaien, wat zorgt voor een vloeiendere spelervaring en een betere responstijd bij het indrukken van de knoppen.
Een beetje stelen, een beetje zuipen
Dat is geen overbodige luxe, want het combat-systeem in Valhalla is nogal traag. Niet geheel onverwachts natuurlijk, want bijlen zijn nou eenmaal zwaar en lomp en het duurt even om daar een ferme klap mee uit te delen. Naast bijlen kun je speren, zwaarden en natuurlijk schilden dragen, maar het is ook mogelijk om bijvoorbeeld twee bijltjes te dual-wielden. Op deze manier kun je je niet verdedigen, maar wel sneller klappen uitdelen. Tevens kun je ditmaal je wapens upgraden bij een blacksmith en verbeteren met behulp van runes, en is er een gigantische skill tree waarmee je door te levelen Eivor helemaal naar je hand kunt zetten. Nog altijd wordt er gebruik gemaakt van het Dark Souls-achtige systeem waarin je aanvallen uitvoert met de bumpers en triggers van je controller en dit werkt ditmaal beter dan ooit. De gevechten in Assassin’s Creed waren nog nooit zo gruwelijk: schiet je met je pijl en boog in een zwakke plek van een vijand, dan kun je hier een zogenaamde stun move op uitvoeren. Hiermee maak je de beste man vaak in één keer af door hem bijvoorbeeld te onthoofden of z’n hoofd te pletten tussen twee hamers. De gevechten werken dus lekker en zien er op momenten erg spectaculair uit. Wat fijn is, want je komt ditmaal redelijk vaak terecht in gigantische veldslagen en raids.
Deze raids variëren van invallen waarbij je een heel dorp uitmoordt tot slagen waarbij je enkel de voorraadkisten plundert. Het is mogelijk van tevoren al als een echte assassin één voor één het dorpje uit te moorden om vervolgens wanneer je gesnapt wordt je krijgers op te roepen door middel van het blazen op een toeter. Op deze manier hebben je vechters minder moeite en kun je sneller de buit binnenhalen. Helaas liepen we bij deze raids een erg vervelende bug tegen het lijf. De kisten die je tijdens raids opent moet je namelijk met z’n tweeën open maken. Echter hebben je krijgers hier af en toe absoluut geen zin in. Die gaan dan dom naast je staan koekeloeren terwijl je de longen uit je lijf schreeuwt voor hulp om de kist te openen. Op een gegeven moment heeft het ons meer dan twintig minuten aan probeersels gekost voordat we iemand zo ver kregen om ons te helpen. Helaas is dit niet de enige bug die het spel teistert.
Geen Ubisoft-game zonder bugs
Wie ‘bugs’ opzoekt in het woordenboek ziet bij de definitie het logo van Ubisoft staan. Binnen ons eerste half uur met het spel zakte de camera namelijk al een keer door de grond en nog geen tien minuten later schoten er allemaal vreemde strepen uit Eivor. Omdat we op de redactie al een tijdje bezig zijn met Valhalla hebben we het spel grotendeels gespeeld zonder de day 1 patch, die afgelopen vrijdag verscheen, dus een deel van de bugs die wij ondervonden hebben zal inmiddels gepatcht zijn, maar zelfs na de bovengenoemde patch is het spel buggy en slordig afgewerkt. Zo wil de audio wel eens een seconde overslaan waardoor de lipsync – die overigens niet fantastisch is – niet meer synchroon loopt en personages door elkaar heen gaan praten. Op een gegeven moment kwamen we vast te zitten op een steen waar we met geen mogelijkheid vanaf konden komen, en NPC’s en vijanden glijden regelmatig over de grond zonder loopanimatie. Ook hebben we net als in de vorige delen een laadscherm getroffen die bleef hangen waardoor we na een kwartier het spel maar opnieuw opgestart hebben. Zelfs buiten deze bug zijn laadtijden extreem lang. Zo zit je wanneer je dood gaat of gebruikmaakt van het fast-travel-systeem regelmatig langer dan een minuut op je telefoon te kijken.
Buiten deze bugs zijn er nog wel meer aparte keuzes of slordigheden te benoemen. In raids is het soms de bedoeling dat je de rieten daken van huizen in de fik steekt om zo de bewoners uit te roken en het dorp plat te branden. Dit is een tof mechaniek dat prima werkt, maar het vuur bovenop deze daken ziet er echt niet uit. Het is fel oranje en beweegt op een lage framerate. Ook explosies zien er uit alsof ze daadwerkelijk in de Viking-tijd zijn geanimeerd. Ook zijn de dof-klinkende stemmen uit Assassin’s Creed Origins weer terug. Audio neemt veel ruimte in beslag, maar het is niet de bedoeling om zoveel compressie los te laten op de stemmen dat de s-klanken snijden in je oorschelpen wanneer je met een koptelefoon op speelt. Het meest vreemde hieraan is nog wel dat er bij sommige personages enorm veel verschil zit in de audiokwaliteit tussen bepaalde zinnen. De ene zin klinkt soms beter dan de zin daarna. Helaas is het niet mogelijk om stemmen met een hogere audiokwaliteit te downloaden, waardoor je het hele spel moet luisteren naar personages die door een mondkapje lijken te praten. Wel COVID-proof, maar toch een jammere keuze.
Geen XP-boosters meer
Iets wat we wel kunnen prijzen is het nieuwe XP-systeem. Waar je in Odyssey regelmatig geforceerd werd "optionele" zijcontent door te spelen of echt geld uit te geven aan XP-boosters, omdat je anders niet hoog genoeg geleveld was voor de volgende verhaalmissie, is dit in Valhalla verleden tijd. De XP en skill points vliegen je hier om de oren, en voor elke uitgegeven skill point stijg je één ‘power level’. Dit gaat zo hard dat je eigenlijk nooit voor een te heet vuur komt te staan wanneer je een oogje houdt op welke gebieden geschikt zijn voor jouw power level. Ook konden wij op de ‘default’ moeilijkheidsgraad op level 50 makkelijk een level 90 missie aan. Dit duurt dan alleen langer omdat je minder schade doet, en een vijand heeft je in één à twee klappen neer dus je moet goed uitkijken. De XP-boosters zijn hiermee verleden tijd en alle optionele microtransacties die het spel wel kent zijn dan ook puur cosmetisch. Ook kent Valhalla een scala aan accessibility opties waarmee je je spelervaring totaal naar eigen smaak kunt aanpassen. Dit varieert van de gebruikelijke kleurenblind-opties tot het aan kunnen zetten van een volledige auto-aim of zelfs de optie om de moeilijkheid van de stealth gameplay, de gevechten en de exploration los van elkaar in te stellen.
Enorm veel te doen
Assassin’s Creed Valhalla bevat ontzettend veel content. Buiten het hoofdverhaal om, waar je tientallen uren zoet mee bent, heb je verschillende zijmissies en daily missies waarbij je op pad gestuurd wordt om specifieke doelwitten om te leggen. Qua zijactiviteiten heb je onder andere Orlog: een tof dobbelspel, een minigame waarbij je jezelf klemzuipt en Flyting: een soort ouderwetse rap battles. Met dit laatste verbeter je overigens je charisma, waarmee je in bepaalde gesprekken voor een betere uitkomst kunt zorgen. In Ravensthorpe kun je een settlement bouwen, die je naar eigen smaak kunt inrichten, waarmee je meer soorten missies en allerlei upgrades voor je krijgers vrijspeelt en zogenaamde Myths Worlds maken hun opwachting die zoals de naam al doet vermoeden dieper de Noorse mythologie in duiken. Uiteraard laat Layla, de hedendaagse protagonist, ook meermaals haar gezicht zien, maar voor mensen die hier niet van houden is dit grotendeels optioneel. Een toffe twist hierbij is dat de geschiedenis en de moderne tijd nog wel eens willen mixen, waardoor je af en toe als Layla mag parkouren in het oude Engeland. Dit alles is nog maar het topje van de Noorse ijsberg, want we hebben het nog niet eens gehad over het jagen op legendarische dieren, vissen, het zoeken van schatten, het oplossen van puzzels, het verslaan van Zealots: een soort bounty hunters, die op je jagen na het maken van een verkeerde keuze in het verhaal, de Order of the Ancients waarbij je een lijst slechteriken bij langs gaat om uiteindelijk de leider uit te kunnen schakelen en het vinden van Romeinse artefacten. Ook kent het spel wederom een uitgebreide photo mode en wordt er binnenkort nog een Discovery Tour aan toegevoegd waarmee je, alsof je op een soort schoolreisje bent, door de game kunt lopen terwijl je allerlei informatie voor je kiezen krijgt. Wie wil kan echt makkelijk honderden uren uit Assassin’s Creed Valhalla halen. Het is alleen jammer dat je in deze tijd veelal hetzelfde zult doen als wat je in de eerste vijftien uur speeltijd doet.
Meer Assassin’s Creed
Wij keken op de redactie erg uit naar Assassin’s Creed Valhalla. In onze Origins en Odyssey reviews hebben we meerdere verbeterpunten benoemd en het is erg jammer om te zien dat veel van deze punten niet aangekaart zijn tijdens de ontwikkeling van Valhalla. Kijkend naar de staat van het spel lijkt het alsof Ubisoft Valhalla snel de deur uit wilde duwen voordat de next-gen consoles bij de mensen in de woonkamer verschijnen. Als we vervolgens kijken naar het eerder dit jaar verschenen Ghost of Tsushima dan zien we een spel dat de Assassin’s Creed-formule naar z’n eigen hand zet en bijna perfectioneert, met een intrigerend verhaal, memorabele personages waar je echt een band mee opbouwt en optionele content dat niet aanvoelt alsof het enkel bestaat om de speelduur kunstmatig te verlengen. Het is zó jammer dat het Ubisoft niet lukt haar eigen franchise van een soortgelijke vernieuwing te voorzien. Er zijn al een aantal betaalde DLC-pakketten aangekondigd waarbij Ierland onveilig gemaakt gaat worden en je het Beleg van Parijs na kunt spelen, wat we natuurlijk graag gezien hadden als onderdeel van Valhalla aangezien het een belangrijke gebeurtenis is uit de Viking-geschiedenis, maar helaas moeten we hierop wachten tot volgend jaar.
Uiteindelijk is Assassin’s Creed Valhalla ondanks de enorm toffe setting toch wel een teleurstelling geworden. Wij hadden hoge verwachtingen na de pauze van een jaar tussen Odyssey en dit nieuwe deel, maar helaas zijn deze verwachtingen op vrijwel geen enkel vlak vervuld. Personages boeien niet, het verhaal is niet interessant en toffe momenten met gelikte cutscenes komen slechts sporadisch voorbij. Audiovisueel is het een fantastische ervaring en de combat ligt lekker in de hand, maar daarbuiten is het een houterige, buggy spelervaring die we niet snel aan zouden raden boven bijvoorbeeld Assassin’s Creed Odyssey en Ghost of Tsushima. Had Ubisoft ervoor gekozen in plaats van het Eivor-verhaal het mythologische zijverhaal van deze Assassin’s Creed uit te bouwen tot volledige game, dan hadden we een veel leuker en interessanter spel voor onze kiezen gekregen. Uiteindelijk is Valhalla zeker geen slecht spel. Het is gewoon … Assassin’s Creed. En het doet pijn om dat tegenwoordig als negatief te ervaren.
Conclusie
Assassin’s Creed Valhalla is niet geworden wat het had kunnen zijn. De oude Viking-tijd is een tijdperk waar zoveel interessants mee te doen is, maar op momenten voelt Valhalla meer als Wickie de Viking dan als een toffe ervaring in de oudheid. Audiovisueel is deze Assassin’s Creed zoals gebruikelijk weer fantastisch. Je kijkt je ogen uit en de soundtrack kan zich meten met de top. Helaas draait het bij een game om meer dan alleen de aankleding en daar verliest Assassin’s Creed toch wel punten. Het is buggy, voelt houterig aan en animaties zijn vaak niet mooi afgewerkt. Er is genoeg te doen in het spel om meer dan honderd uur zoet mee te zijn, alleen de vraag is of je daar ook zin in hebt, of die tijd liever in een beter spel steekt.
Deze review is geschreven door Gert Jan Naber.
7.7
6.0
9.9
4379 
52)
09-11-2020 12:02
.
.
Franse slag inderdaad, ze hebben duidelijk veel geleerd van het Unity debacle...
Dat slaat gewoon nergens op, je kunt een grote titel niet ontwikkelen in 1,5 á 2 jaar. Dat is altijd haast werk.
