B-Boy review PSP

Review B-Boy (PSP)

Onlangs ontving ik de review versie van de game genaamd: B-Boy. Ik wist niet precies wat het was en ik denk dat de meesten van jullie nu ook niet precies weten wat B-Boy echt is. Begrijpelijk, aangezien er immers weinig is te vinden op het internet en de grote Amerikaanse pers er pas op de Games Convention in Leipzig een demo van kon spelen. Tot voorkort waren er zelfs nagenoeg geen previews beschikbaar voor de game die zowel voor de PSP als de PS2 uitkomt.

Maar wat is B-Boy nou eigenlijk? Voor zover ik weet is het de eerste breakdance game voor de PSP. Misschien dat het zelfs de enige game in het genre is, aangezien maar weinig developers zich aan een titel als deze durven wagen. Laat ik uitleggen hoe het spel werkt. Je begint als B-Boy (of B-Girl) aan je breakdance carrière om de beste B-Boy (of B-Girl) van de wereld te worden. Je zou het kunnen vergelijken met een game als Tony Hawk waar je ook begint als rookie zonder enige, echte ervaring. Nadat je een character hebt gemaakt, welke je overigens naar wens kan veranderen, kom je in je eigen woning terecht. In deze woning vind je een laptop, een plek om te trainen en een zogenaamd movesbook waarmee je nieuw verdiende moves kan toevoegen aan je character.

Met de laptop sta je overigens ook in contact met andere B-Boys/B-Girls. Zij sturen je mails met daarin informatie over de game. In het begin vaak met een filmpje, maar ze moedigen je ook aan om door te gaan naar de top. Via de laptop zul je trouwens de challenges aan moeten gaan. In het begin kun je een tutorial volgen maar al snel daarna zul je echt aan de bak moeten. Dan tegen een stel amateurs. Het breakdance zelf is helaas niet gemakkelijk. Je begint met een viertal basis moves. Dit zijn; top rock, baby freeze, six step en de zeer bekende windmill. Deze moves begin je door op het juiste moment, op het ritme van de muziek, een van de 4 actie knoppen in te drukken en een richting via de D-pad. Dit lijkt gemakkelijk maar in de praktijk valt dit vies tegen. Je moet goed opletten wanneer je op een actie knop drukt en wat je daarna doet. Naar mate je verder in de game komt, kun je per basis move meerdere moves maken. Dat betekent dat je vanuit een begin move (door “een” richting+actieknop) meerdere moves aan elkaar linkt binnen dezelfde basis move. Maar aangezien je beoordeeld wordt door het publiek kun je niet constant dezelfde move uitvoeren. Je moet dus geregeld je moves afwisselen, zonder in de fout te gaan, en laat dit nou net het moeilijkste van de game zijn. Net als bij een game als Tony Hawk of Tekken zul je op de juiste momenten, in dit geval ritme, een serie van knoppen in moeten drukken. Je zou het dus kunnen zien als verschillende combo's aan elkaar te plakken.

Grafisch is B-Boy zeker niet slecht. De characters, zowel jijzelf, als de tegenstander en het publiek, zien er netjes uit en ook de moves die ze uitvoeren zijn goed geanimeerd. Niet verwonderlijk aangezien grote namen als Crazy Legs en Kamel mee hebben gewerkt aan deze game. De omgevingen waarin je speelt verschillen van plaatsen onder een brug tot op de daken van hoge wolkenkrabbers. Helaas komt het soms voor dat je fouten tegen komt zoals framedrops e.d maar dat kan natuurlijk ook alleen in mijn review versie zijn. Deze graphics gaan echter wel ten koste van de laadtijden. Deze zijn belachelijk lang en het is soms onduidelijk waarom je nou moet wachten. Als je het vergelijkt met bijvoorbeeld GTA dan zullen de laadtijden van B-Boy dik verliezen. Voor iedere challenge moet je ongeveer 10 à 25 seconden wachten voor je kunt beginnen. Ook na een challenge zul je moeten wachten, de game wordt dan overigens wél automatisch gesaved. Qua muziek zit je ook goed bij B-Boy. Er zit bekende gelicenceerde muziek in de game maar ook, misschien zelfs betere, onbekende muziek. In het begin zul je constant dezelfde muziek moeten aanhoren maar naar mate je verder komt zul je ook andere muziek beluisteren. Overigens kun je min of meer je eigen soundtrack maken door bepaalde muziek wel of niet te selecteren via een optie op de laptop. Een multiplayer optie is gelukkig ook niet vergeten. In plaats van te spelen tegen de CPU speel je van zelfsprekend tegen een vriend of vriendin met een 2de versie van de game.

Conclusie:
Voor je deze game koopt moet je jezelf twee dingen afvragen. Houd je van breakdance / de hiphop cultuur en heb tijd en geduld om je character op te bouwen en de game te spelen zoals deze is. In het begin zul je namelijk veel tijd in de game moeten steken om de moves goed te leren en deze op de juiste momenten toe te passen. Heb je uiteindelijk een redelijke tijd in de game gestoken dan blijkt B-Boy een erg gave game te zijn. Het blijft gewoon gaaf om je character allerlei moves te zien doen waarbij het publiek uitbundiger reageert op jou dan op je tegenstander. Sony heeft er waarschijnlijk expres voor gekozen om Freestylegames zijn gang te laten gaan en de game te maken zoals het had gepland, waardoor echte fans van het genre zich goed kunnen vinden in deze game.