Geruchten omtrent MW3 waren er al een tijdje. Ontwikkelaar Sledgehammer moest in zo’n 16 maanden een complete game uit de grond stampen, waarbij sommige werknemers maandenlang dachten dat ze eigenlijk met DLC voor MW2 bezig waren. En dat merk je in alles. Van de – overigens echt wel toffe – weinig vernieuwende multiplayer, de op Warzone DMC geïnspireerde Zombies-modus tot de grotendeels tegenvallende singleplayer-campagne. En dan heb ik het nog niet eens over de dubieuze foutmelding die sommige gamers kregen, waarin doodleuk werd gemeld dat de MW2 disc nodig was om verder te gaan.
Singleplayer spektakelstuk
De Call of Duty-games staan over het algemeen garant voor een prima singleplayer-ervaring, meestal als voorproefje voor de vele uren in de multiplayer die zullen volgen. Een aardige verhaallijn, veel actie, toffe tussenfilmpjes en vaak een flink aantal memorabele momenten zijn daarbij vaak de vaste elementen. In MW3 ontbreken helaas veel te veel van deze ingrediënten, op een handjevol meeslepende momenten na. Wat met name de ervaring opbreekt zijn de saaie Open Combat-missies, die deze editie hun intrede doen. Het idee is dat deze missies meer vrijheid bieden om de missie te laten slagen. Neem je een voertuig mee, besluip je de vijand, ga je via kabels van gebouw naar gebouw of vind je een andere manier om het vijandelijke gespuis uit te schakelen? Hierbij ga je van het ene subdoel naar het andere, terwijl je tussendoor lootboxen vindt en je een eigen uitrusting kunt kiezen. De realiteit is dat deze maps gewoon veel minder leuk zijn, boordevol vijanden die je meestal een voor een uitschakelt om zo de vele golven tegenstanders de baas te blijven.
Deze missies doen me eerlijk gezegd meer denken aan de Terrorist Hunt-modus van de oude Rainbow Six-games of aan een soort Tutorial in aanloop naar het echte werk. Feit is echter dat deze Open Combat-missies meer dan de helft van de campagne beslaan. Het zorgt ervoor dat je op geen enkel moment echt in het verhaal gezogen wordt, een verhaal dat in potentie echt wel tof had kunnen zijn wanneer je bedenkt dat de Russische slechterik Makarov de grote vijand in de game is. Uiteindelijk kunnen misschien twee tot drie missies echt tippen aan de kwaliteit die we normaal gesproken van een Call of Duty-singleplayer mogen verwachten. En dat is gewoon veel te weinig, net als de duur van de totale ervaring. In een uurtje of 5 à 6 ben je er wel doorheen en kijk je met een verbazende, lege blik naar de eindcredits. Een dikke onvoldoende voor een game die je voor meer dan 60 euro moet aanschaffen.
Multiplayer Nostalgie
Natuurlijk speel je MW3 ook niet uitsluitend voor de singleplayer-modus. Je zult uiteindelijk de meeste uren besteden aan de verschillende online gamemodi die ook dit keer weer aanwezig zijn. Dit doe je op 16 opgepoetste maps – o.a. Rust, Terminal, Afghan en Skidrow – die rechtstreeks uit het zeer geliefde Modern Warfare 2 (2009) komen. In klassieke 6 tegen 6 potjes knal je al snel op heerlijk nostalgische wijze in het rond. De gameplay is voor het grootste gedeelte identiek aan MW2 (2022), met wat kleine aanpassingen. Zo is de slide cancel terug van weggeweest en ga je sneller over objecten zoals muren heen, waarmee de snelheid van de gameplay iets verhoogd is. Daarnaast zijn de rode stipjes – die opkleuren wanneer iemand zijn wapen afvuurt – terug op de minimap en is de time to kill (hoe lang het duurt voordat je een tegenstander dood) verlengd. Met bekende modi als o.a. Team Deathmatch, Domination, Hardpoint, Free For All en Search and Destroy en het nieuwe Cutthroat (3 tegen 3 tegen 3) en de teruggekeerde modus War (al is dit vooralsnog maar op 1 map) is er ook genoeg variatie. Het voelt allemaal prima, maar ook heel veilig en weinig vernieuwend.
Het is goed om te weten dat je jouw wapens en voortgang vanuit MW2 gewoon simpelweg meeneemt naar MW3. Helaas is het nieuwe progressiesysteem om spullen vrij te spelen vervolgens juist onnodig ingewikkeld gemaakt. En dan gaat het niet eens om specifieke zaken die je pas later nodig hebt, maar om nuttige weapon attachments, equipment, perks en ga zo nog maar even door. Deze kun je vanaf level 25 via zogenaamde Armory Unlocks middels dagelijkse uitdagingen vrijspelen. Naast het feit dat dit ingewikkeld oogt, heb je aan het begin dus ook nog eens een zwaar nadeel tegenover spelers die al een hogere level hebben. Een erg vreemde keuze.
Zombies DMZ
Is er dan helemaal niets nieuw in MW3? Nou, toch wel. Want voor het eerst in een Modern Warfare-game is er een Zombies-modus aanwezig. Ook hier is de invloed van Warzone weer alom aanwezig, want je speelt eigenlijk een soort DMZ – doe missies, vind wapens en spullen, en ontsnap met een helikopter voordat de tijd voorbij is – maar dan met zombies. Enerzijds vind ik de open wereld-opzet op deze toekomstige Warzone-map best verfrissend en is het interessant dat je dit keer bijvoorbeeld ook samen kunt werken met andere teams. Anderzijds mis ik de spannende, claustrofobische opzet die de oude Zombies-maps hadden. Het zal een gevalletje van smaak zijn of je dit leuk vindt of juist niet. Ik hang er op dit moment nog een beetje tussenin. Een betere oplossing was wellicht de toevoeging van een extra klassiekere Zombies-map geweest.
Waar voor je geld?
Call of Duty: Modern Warfare III is een game met twee gezichten. Aan de ene kant biedt de game een bak aan nostalgie met de klassieke MW2-maps, waar veel fans van de serie zich urenlang mee kunnen vermaken. Ook wat betreft de iets snellere gameplay en de verschillende online modi is het gewoon prima. Tegelijkertijd voelt het nergens nieuw of opvallend anders dan de vorige games en het recyclen van deze MW2-maps kun je ook simpelweg als gemakzuchtig bestempelen. Daar verandert de nieuwe Zombies-modus, die net als de zeer matige singleplayer te veel een Warzone-vibe heeft, weinig aan. Dat deze game toch nog 2,5 budgies krijgt, komt vooral omdat de game in grote lijnen prima speelt en de multiplayer absoluut vermakelijk is. Maar dit had gewoon DLC moeten zijn van MW2, want om dit als volwaardige game uit te brengen valt gewoon niet te verkopen.