Geschiedenis vervalsing
Zoals de titel van de game al aangeeft speelt de game zich af tijdens de Koude Oorlog. Voor velen van jullie waarschijnlijk een bekende term. Voor diegenen voor wie deze term onbekend is zal ik even een korte geschiedenisles geven. Na afloop van WOII werden de relaties tussen de overwinnaars van WOII steeds slechter. Aan de ene kant stond het grote communistische machtsblok onder leiding van de USSR en dictator Joseph Stalin. Aan de andere kant was er het kapitalistische westerse blok onder leiding van de VS. Veel mensen waren tijdens de Koude Oorlog bang voor gevechtshandelingen tussen beide machtsblokken, alleen de geschiedenis leert ons dat het nooit tot een groot gewapend conflict is gekomen, het was meer een wapenwedloop tussen de twee grote machtsblokken die door die wedloop de zogenaamde balance of power in evenwicht hielden. Er wordt ook wel gesproken van een periode van gewapende vrede.
De ontwikkelaars van CP:CW nemen echter een loopje met de geschiedenis en vervalsen deze door in de game de Koude Oorlog wel een gewapend conflict te laten worden (logisch ook, anders zou het een hele saaie game worden). De aanleiding voor het gewapende conflict is een incident op het Berlijnse vliegveld Tempelhof waar een communistisch jachtvliegtuig en een westers vrachtvliegtuig tegen elkaar botsen. Enkele uren later is het dan zover, de Koude Oorlog is veranderd in een verhitte strijd!
De eerste indruk
Na het opstarten van het spel, het aanmaken van een profiel en het instellen van de grafische opties kan de pret beginnen. Alhoewel ik redelijk veel ervaring heb met RTS games, speel ik wel altijd de tutorial eventjes door als opfriscursus. Het is tevens een goed idee om die te bekijken om te zien of nieuwelingen de basisprincipes goed aangeleerd krijgen. Wat me gelijk opviel waren de graphics, die vond ik eigenlijk een beetje tegenvallen voor een modern spel. De game verdient op het gebied van graphics zeker geen schoonheidsprijs (ik heb de game gespeeld op een Core 2 duo e8400 @ 4GHz, 4GB ram en een Ati HD4850 512MB). Na eerst de meest basic principes over unit selectie e.d. uitgelegd gekregen te hebben gaat het spel wat dieper in op o.a. de special abilities van de verschillende units. Snel erna krijg ik een schouderklopje van mijn superieur en is de tutorial voorbij. Dit ging mijns inziens nogal snel, maar gelukkig heb ik de nodige ervaring in huis.
Zo, nu op naar de eerste missies. Wat me tijdens die eerste paar missies opvalt is dat het spel niet complex en makkelijk onder de knie te krijgen is. Altijd heerlijk, een spel waar je zo in kunt rollen. Bovendien is het spel niet heel realistisch (en soms zelfs een beetje cartoony; de medics en repair vehicles gooien respectievelijk met rode kruisjes en steeksleutels naar je beschadigde units). Er bekruipt me echter wel een gevoel dat ik een hoop dingen al eens eerder heb gezien in andere games (en niet in de voorgaande twee delen van deze game, die heb ik namelijk niet gespeeld). De originaliteit is dus ver te zoeken in deze game, maar ach, dat doet niet echt afbreuk aan de game. (Twee keer game in dezelfde zin. Niet echt lekker. in deze game kun je weghalen.).Er zijn wel meer games die een gebrek aan originaliteit hebben en toch leuk zijn. Tijdens het spelen kwam er wel heel de tijd één gedachte terug, dit spel is leuk om te spelen!
Na de game wat uitgebreider gespeeld te hebben kan ik ook een wat diepgaander oordeel geven over de kwaliteit van de game. Een eerste indruk zegt namelijk niet alles.
Positieve punten
Voor het begin van een missie moet er een groep units geselecteerd worden die dan in de missie gedeployed wordt. Het is ook mogelijk om extra units aan te schaffen of te upgraden met die verdiende prestige points, of units en upgrades te verkopen in ruil voor extra prestige points die zo weer anders besteed kunnen worden. Deze opzet zorgt ervoor dat je voor de aankomende missie een strategie moet bedenken omdat de keuze van de units erg belangrijk is voor het succes van de missie. Ik heb regelmatig afwegingen moeten maken of ik een tank zou deployen of liever twee bazooka infanterie squads. Vooraf aanschaffen/selecteren van units dwingt je tot het maken van keuzes die van invloed zijn op het verloop van de missie. Dat kan ik wel waarderen en dit verhoogt ook de replay waarde van de game. Je kan namelijk de missie eens proberen met een hele andere samenstelling van units.
Het is ook fijn dat deze game wat meer de vaart erin houdt doordat er geen basis opgebouwd hoeft te worden. In plaats van een basis op te bouwen moeten er strategische punten veroverd worden die zogenaamde prestige points opleveren waarmee weer units kunnen worden aangeschaft of worden geüpgraded. Je kan dus gelijk ten strijde trekken en communisten in de pan hakken ipv eerst architect te moeten spelen. Heerlijk, I love it!
Het spel hanteert ook een zogenaamde unit cap waardoor er niet teveel units tegelijk onder jouw bevel staan. Dit is goed want dit voorkomt dat je een tankrush strategie gaat hanteren. Nu is het de zaak om snel en hard toe te slaan. Bovendien zijn er ook niet heel veel verschillende typen units in het spel. Dit zorgt ervoor dat je redelijk snel vertrouwd raakt met de units en hun sterke en zwakke punten. Zo kan je het spel redelijk snel onder de knie krijgen. De units kunnen allemaal wel flink geüpgraded worden. Dit is een leuk effect, maar je wordt wederom gedwongen tot het maken van keuzes. Je kunt niet je tank volhangen met vanalles en nogwat. Ik heb nooit geweten dat zo bewust nadenken over je keuzes zo fijn kan zijn.
Ik wil ook een pluim geven aan de ontwikkelaars voor het verzinnen van sommige, wel heel originele special abilities van units. Het is bijvoorbeeld mogelijk om met een bepaald type infanterie unit een tunnelsysteem te bouwen waardoor je snel kunt verplaatsen van de ene kant van de map naar de andere kan. Dit is gewoon geniaal en opent natuurlijk extra strategische mogelijkheden. Met goed gebruik van de special abilities kan je de strijd in jouw voordeel beslechten.
De missies zitten ook goed in elkaar, zijn uitdagend en zijn vrij gevarieerd. De ene keer moest je een basis overnemen, de andere keer moet je een konvooi beschermen, dan weer een commando raid op een haven installatie, etc. Elke missie vraagt om een andere strategie en het is verstandig om vooraf goed op te letten tijdens de briefing, anders gaat het je aardig wat levens van je manschappen kosten.
Helaas zijn er ook negatieve kanten aan dit spel. Daarom moet ik gewoon even azijn zeiken over deze punten. (Weer een overbodige zin, mensen verwachten zowel plus als minpunten in een review. Dat aankondigen is een beetje teveel van het goede naar mijn mening.)
Negatieve punten
Het eerste negatieve punt van de game kwam ik al vrij snel tegen, namelijk gelijk na het starten van de tutorial. De graphics vielen mij eigenlijk wel tegen voor zo’n modern spel. Misschien ben ik gewoon gewend geraakt aan graphics van andere RTS spellen zoals C&C Red Alert 3, maar hier koop ik toch geen dure 3d kaart voor? Ondanks dat ik een aanhanger ben van de filosofie dat het uiterlijk niet het belangrijkste is, wil het oog toch ook wat.
Een ander negatief punt wat al vrij snel aan het licht kwam is het geluid. Geluid is voor mij heel erg belangrijk tijdens het spelen van een game. Bij dit spel heb ik regelmatig gehad dat er een hoop gekraak uit de speakers kwam of dat het geluid ineens heel erg zacht of hard was. Normaal kan je de geluidsinstellingen uitgebreid configureren, maar helaas zit dat er bij deze game niet in. Het is niet allemaal huilen met de pet op, want de muziek is wel gewoon goed. Van die heerlijk opzwepende bombastische muziek die je ook vaak in oorlogsfilms tegenkomt.
Wat ik al eerder aangaf is de gebrekkige kwaliteit van de tutorial. Een goede tutorial is in mijn ogen een essentieel onderdeel van een game om zo de fijne kneepjes van het vak te leren. Helaas hebben de ontwikkelaars waarschijnlijk te weinig aandacht hieraan gegeven en hebben ze onder de druk van in hun nek hijgende managers even snel wat in elkaar geflanst. Een gemiste kans dus.
Hoe verder ik in de game kwam, hoe meer ik het idee had dat ik alles al eens eerder gezien had in andere games. Weer troepen trainen, weer een basisje innemen, weer in de verdediging gedrongen worden, weer het oproepen van luchtsteun en weer etc. Dat gevoel had ik al bij de eerste indruk van de game, en het is niet meer weg gegaan. Dit is niet per se de schuld van de ontwikkelaars, maar meer van de gehele game industrie an sich. Wij willen vernieuwende games zien!
Als laatste wil ik mij richten op de soms tergend slechte AI. Ik heb regelmatig gehad dat units achter elkaar bleven steken, achter een rotsblok bleven hangen, dat een tank niet door een prikkeldraad versperring kwam, etc. Dit is echt zonde, want als in het heetst van de strijd je halve leger met een berg staat te kroelen heb je wel een probleem. Dan verlies je de strijd gewoon. Ook willen units met machinegeweren nog wel eens lekker blijven knallen op tanks, terwijl ze geen deuk in die tank schieten. Als er dan infanterie aan komt blijven ze toch op de tank schieten. Dit is natuurlijk raar en zorgt ervoor dat de familie van de desbetreffende infanteristen op korte termijn een telegram krijgen dat hun familielid is gesneuveld.
Eindoordeel
N.a..v bovenstaande review lijkt het misschien of ik vrij negatief ben over CP:CW. Echter, de uren die ik met CP:CW heb doorgebracht waren zeker geen marteling. Ik ben het type jongen die verder kijkt dan alleen het uiterlijk van een meisje (al wil het oog ook wel wat natuurlijk). M.a.w. de inhoud is belangrijker dan de verpakking. Met de inhoud van CP:CW zit het zeker wel goed (ondanks een aantal rotte plekken). Ondanks mijn kritiek kijk ik toch wel met een positief gevoel terug op mijn speelsessies met de game. Kortom, CP:CW is een leuke game om te spelen als je verder kijkt dan het uiterlijk en de gebreken van het innerlijk kunt vergeven.
Oordeel Codename Panzers: Cold War (PC)
- Graphics
65 - Gameplay
80 - Originality 60
- Sound 65
- Replay 70
- Eindcijfer 69
11 )
31-03-2009 10:26