Na het doorslaand succes van DTM 2 is het niet meer dan logisch dat Codemasters haar pronkstuk ook op de PSP brengt. Alhoewel, DTM 2 kende toch zeker tussenfilmpjes van bioscoop-kwaliteit, graphics om van te watertanden en een carriere waar menig RPG niet kan tegen opboksen? Klopt als een bus, maar Codemasters denkt de hooggespannen verwachtingen waar te kunnen maken, zonder in te hoeven boeten op de kwaliteit.
Speelopties
De eerste verrassing van DTM 2 komt in de vorm van een volwaardig verhaal. Je speelt een nog vrijwel onbekende racers, die direct in een DTM race gedropt wordt, blijkbaar maak je zoveel indruk want vrijwel direct komt een PR-vrouw binnen gewandeld, met een aanbod. De man die jou in dit wereldje heeft betrokken, is nog vrij terughoudend, maar geeft uiteindelijk toe. Het enige dat je hoeft te doen is de volgende race winnen, en je hebt een professioneel contract verdient. Naarmate het spel vordert komen er nog wat aardige plotwendingen op je pad; zo zul je een Japans ogend meisje tegenkomen die een film van je zal maken. Zij zal in beeld proberen te brengen hoe een beginnend coureur zich omhoog knokt tot de top. Uiteraard ben jij de aangewezen persoon voor dit klusje. Dit is dan ook de reden waarom je racet in zoveel raceklasses. De ene keer race je in een oude Mustang, dan weer in een asociaal grote truck om vervolgens te worden gedropt in een ouderwetse Formule One auto.
Uiteraard heb je ook andere speelmodi. Namelijk de simulator. Stap razendsnel in een auto, en race tegen bestaande DTM coureurs. Ook Christian Albers is nog van de partij ondanks het feit dat deze al een aardig tijdje meedoet in de F1. Naast de career en simulator kent DTM ook nog een multiplayer modus. Je kan tot 8 mensen racen, helaas is dit niet bestemd om via internet te racen, waardoor je 8 vrienden moet hebben met elk een PSP.
Gameplay
Allemaal leuk en aardig, die spelopties. Het belangrijkste blijft de gameplay en besturing in het bijzonder. Om maar direct met de deur in huis te vallen, de gameplay is geweldig. Mede door de spelopties en grote mogelijkheden, maar met name doordat de besturing zo flexibel werkt. Sturen kan met de analoge stick of de vierpijlen-toetsen. Beide opties werken verrassend goed, doordat ze zo goed werken en reageren op jouw instructies krijg je ook daadwerkelijk het gevoel dat jij de controle hebt over de vehicle. Iets dat ook wel eens anders is geweest, zo schommelt de auto bij NFSU als de neten, en kan je bij MC3 geen brokken maken al knal je tegen een driedubbele Hummer op, bij Ridge Racers glijd je meer over het wegdek dan dat je rolt. Gelukkig is dit bij DTM niet aanwezig, mag ook wel want op de boxart staat toch echt "The Ultimate Racing Simulator". En deels hebben ze hier ook gelijk in want één stuurfoutje kan je de kop kosten, dan heb je ook nog een goed uitgewerkt schademodel, je zou dus denken dat dit inderdaad een ultieme simulator is. Onzin, want wanneer je met 300 km door de bocht gaat, dan draai je niet alleen wat rondjes. Maar dit is totaal niet erg aangezien het spel dan ten eerste niet speelbaar zou zijn, en ten tweede omdat de makers natuurlijk niet voor niets een schademodel in het spel hebben gestopt, na een paar aanrijdingen kan je motor namelijk naar de haaien zijn, waardoor je de race moet opgeven.
Iets dat de andere racegames ook ontbreekt is een goede houdsbaarheid. NFSU Rivals krikt dit op door tunen, MC 3 door een virtuele stad waarin je kunt toeren en Wipeout door de Zone Mode. DTM pakt het anders aan namelijk door een godsgruwelijke lange carriere, die eigenlijk nimmer zal leiden tot verveling. De banen zijn ontzettend leuk en uitdagend, de tegenstanders zijn slimmer dan de doorsnee gamer en je wilt voortdurend die ene seconde van je tijd af snoepen zodat je een parcourrecord neerzet. DTM vraagt werkelijk het uiterste van je.
Graphics en geluid
De tweede verrassing vind je terug in de geweldige kwaliteit van de tussenfilmpjes. Omdat je een onbekende racer bent, zonder naam zie je alles uit de ogen van deze persoon. Hierdoor krijg je het gevoel dat jij de coureur bent. Niet alleen zijn de tussenfilmpjes van hoge kwaliteit, ook de personen die er in voorkomen zijn leuk. Zo is je baas een cynische alcoholist die zich probeert af te zetten tegen rijke mensen inclusief je PR-manager, die buiten erg knap zijn ook erg arrogant is. Verder heb je nog de Japanse mevrouw, die bijzonder vriendelijk is, zo lijkt het. Maar uiteraard zijn niet alleen de tussenfilmpjes fascinerend mooi ook de in-game beelden zijn van deze hoge kwaliteit. Sterker nog, ze zijn makkelijk te vergelijken met de PS2-versie. Je kan zelfs dieper de verte in kijken, wat het gevoel van realisme versterkt. Als het spel dan ook nog een schademodel heeft, zo mooi dat het het realisme haast voorbij schiet, dan mag je toch wel spreken van zéér mooie graphics.
Maar naaste de prachtige beelden kent het spel ook een geluid om je vingers bij af te likken. De motors ronken heerlijk in het stralende zonlicht, het publiek gaat tekeer, en dan komt het startsein. Het begint.. je sjeest over de officiele banen, neemt die scherpe bocht vol gas, het publiek houd haar hart vast. Een luide knal is het gevolg, je zit in de buitenbaan. Auto total loss, en je baas die iets krijst over een slechte manouvre. Maar vooral nog steeds een sfeer waar de Kuip een voorbeeld aan kan nemen.
En het is knap als je alleen al met het geluid een sfeer kan neerzetten, DTM 2 doet het zonder moeite. Elke motor kent zijn eigen geluid, en wanneer de auto schade heeft opgelopen hoor/merk je dit ook duidelijk, zowel in de prestatie van de auto als in het geluid die de motor nu produceert.
Conclusie
Fans van het deel die op de PS2 en Xbox verscheen, zullen zich als een vis in het water voelen. Het porten van de console versie bleek namelijk een juiste keus. De graphics zijn inherent aan die op de PS2, met her en der een detail minder wellicht. Het racen leent zich prima voor een handheld, door de snelle laadtijden krijg je al snel een "pick-and-play" gevoel. En dit, terwijl DTM 2 een volwaardig verhaal kent, die ook zeker ter zake doet. Tel hierbij op dat je wel even zoet bent met de career modus, en de replay is ook al dik in orde.
Al met al is DTM 2 simpelweg het meest complete racespel voor de PSP, tot nu toe. Voor fans van de serie is het dan ook waardig om te weten dat DTM 2 een geweldige port betreft, dit maal zonder fouten die een MC3 wel kende in de vorm van verschrikkelijke laadtijden. Een must voor de fan, en een hulde in de richting van Codemasters!
Oordeel DTM Race Driver 2 (PSP)
- Graphics
90 - Gameplay 90
- Originality
- Sound
85 - Replay 90
- Eindcijfer 88
