Nowa’s Chronicle
Eiyuden Chronicle focust op Nowa, een doodgewone jongen uit een doodgewoon bergdorp. Hij verlaat zijn thuis zonder echte reden en sluit zich aan bij ‘the watch’. Dit zijn een soort vriendelijke huurlingen die allerlei klusjes opknappen, met name voor samenwerkingsverband van naties die op gespannen voet leven met het machtigere Galdean Empire. Als eerste opdracht gaat Nowa eropuit met Seign, een jonge officier van het keizerrijk. Ze zijn op zoek naar een zogenaamde Primal Lens, een krachtig artefact van een eerdere beschaving, waar het keizerrijk echt geen slechte dingen mee van plan is. Je kan wel raden dat het uiteindelijk toch op een conflict uitloopt. Een mooi excuus voor een game waarin je een kasteel de vtwonen make-over geeft en onwaarschijnlijke helden rekruteert die je bijstaan tegen het kwade keizerrijk.
Oneven Chronicle
Eiyuden Chronicle maakt een goede eerste indruk. De voice-acting is dik in orde en grafisch ziet alles er fris uit met gedetailleerde 2D-figuren die bewegen door kleurrijke 3D-omgevingen. Gevechten ogen dynamisch en de eerste kerker is simpel, maar ook onderhoudend. Na die eerste kerker begint de game de eerste tekenen van slijtage te vertonen. Om het verhaal te vorderen moet je personages gaan rekruteren. Dat doe je in een paar van de saaiste dorpjes die ik in een videogame langs heb zien komen. Tussendoor vecht je tegen vijanden waar nauwelijks strategie aan te pas komt en doorloop je een kerker die alleen bestaat uit smalle paadjes, doodlopende smalle paadjes (met een schatkist aan het eind) en enkele rotondes. Zo verloopt de rest van Eiyuden Chronicle eigenlijk ook. Telkens zijn er momenten dat je gemotiveerd bent om door te spelen, waarna de game weer vervalt in een ongeïnspireerde kerker, een dramatisch event dat geen enkele impact heeft of een saai dorpje als alle anderen met de meest tergend saaie mini-game die je kan bedenken.
Auto-battle Chronicle
In de Suikoden games was ik een fan van de zogenaamde auto-battle mogelijkheid. Met 6 figuren in je team, duurt het even om individuele commando’s te geven. Auto-battle was snel en je zette het in als je toch alleen maar standaard aanvallen zou doen. Eiyuden Chronicles auto-battle functie werkt erg goed. Zelfs zo goed dat je maar zelden zelf commando’s hoeft te geven. Dat komt ook door de manier waarop gevechten gebalanceerd zijn. Speciale aanvallen kosten SP, waarvan je er automatisch elke ronde 1 krijgt tot een maximum van 5. Aangezien dit zich vanzelf aanvult, hoef je er niet heel voorzichtig mee om te gaan. Magie is juist weer erg duur; het kost relatief veel MP voor een relatief klein effect. Veel spreuken zijn namelijk niet of nauwelijks sterker dan gewone aanvallen. Dan heb je nog de Hero Strikes: combinatie aanvallen die je met twee (of meer) helden uitvoert. Deze werken volgens mij niet goed, want de meeste hiervan zijn minder effectief dan twee (of meer) reguliere aanvallen.
Het resultaat is een vechtsysteem dat maar weinig ruimte biedt voor strategie. Eigenlijk zijn het alleen de baasgevechten waar je je koppie erbij moet houden. Dat is dan voornamelijk om tijdig te healen en om gebruik te maken van de unieke gimmick die veel baasgevechten hebben. Zoals een hamer die de linker- of rechterkant van het scherm aanvalt of een schakelaar die bepaalt of grote keien op jou of op de vijand vallen. Die baasgevechten duren overigens ontzettend lang; het zijn echte sponsen die veel te veel schade kunnen hebben. Als je dan na 1 of 2 rondes de juiste strategie hebt uitgedacht, is het verder hetzelfde trucje herhalen en hopen dat je genoeg herbs hebt om te healen.
Traagheid Chronicle
Dit brengt ons bij het volgende punt: traagheid. Bijna alles in Eiyuden Chronicle werkt te traag. Het menu is traag om te navigeren, commando’s geven in gevechten gaat traag en Nowa loopt (net iets te) traag door de lange, smalle paadjes. Laat je een vijand ontsnappen, omdat jouw level te hoog is, dan staat de boodschap dat ze zijn ontsnapt zo’n 3 seconden in het scherm. Vooral als je van een JRPG als Octopath Traveler 2 afkomt met supervlotte gevechten, is dit bijna niet te doen. Tijdens de eerste grote kerker (de abandoned mines) heb ik een boek gelezen, omdat het zó ontzettend saai was en lang duurde.
Daarnaast zijn er veel kleine dingen die pas opvallen als ze niet goed gaan. Zo zie je in gevechten in welke volgorde iedereen aanvalt, maar commando’s geef je in een ándere volgorde. Je bent daardoor constant aan het dubbelchecken of je wel het goeie commando geeft. Ook de optie om tekst automatisch te laten lopen werkt niet zoals je verwacht. Als een personage is uitgepraat, duurt het nog zeker 2 seconden voor het tekstwolkje verdwijnt. Tenzij je tijdens het uitspreken op een knopje hebt gedrukt; dan gaat ie meteen. Is er geen gesproken tekst? Druk dan vooral niet op de knop om de tekst sneller in het wolkje te laten lopen, want dan wordt deze direct gesloten en kun je het niet lezen.
Toch ook best leuke chronicle
Poeh, dat moest ik even kwijt! Zoals je leest is er nogal wat aan te merken op Eiyuden Chronicle. En zo kan ik nog wel even doorgaan over bugs waardoor je spel vastloopt, de lage resolutie op de PS5 (1080p door een bug), de auto-save die onbetrouwbaar is, (ongeïnspireerde) mini-games die niet goed werken en speciale aanvallen die domweg niet doen wat ze beloven …
Toch heb ik ook plezier beleefd aan Eiyuden Chronicle. Het heeft een zekere charme die de Suikoden games ook hadden. Het is een gevoel dat alles in deze game oprecht is en eer wil doen aan de nalatenschap van Suikoden. Zo geeft het opbouwen van je kasteel echte voldoening en is het verhaal leuk om te volgen; ook al maakt het weinig impact. De 2D-sprites zijn over het algemeen prachtig geanimeerd. De 3D-omgevingen vaak best te pruimen, ondanks de wazige textures als die iets meer dan 3 meter bij de camera vandaan zijn. De muziek is vaak best goed, wanneer je de geluidsniveaus eenmaal hebt aangepast om het überhaupt te horen. Daarnaast blijft het leuk om nieuwe rekruten aan je kleine legertje toe te voegen en te zien hoe ze een plek vinden in je kasteel. Hoe doorsnee of middelmatig qua stats ze ook zijn, waardoor je de meeste nooit in een gevecht gebruikt.
Budget Chronicle
Eiyuden Chronicle schreeuwt “middelmatige game!”. Zoals je hebt gelezen is er nogal wat op aan te merken. Als je hier doorheen kan kijken, zie je een game waar met passie aan gewerkt is om aan de verwachtingen van de Kickstarter te voldoen. Als ik een backer was geweest, zou ik niet ontevreden zijn. Je weet immers toch nooit helemaal hoe zoiets uitpakt. Misschien is het juist de hang naar de oude Suikodens die de game tegenhoudt. Het wordt nooit echt zijn eigen game en misschien geeft zoveel daarom een ouderwets gevoel. Dat dit ook anders kan, bewijst bijvoorbeeld Chained Echoes; een andere succesvolle JRPG Kickstarter. Die brengt het gevoel van vroege JRPG’s terug, maar wel in een modern jasje. Zit je om een JRPG verlegen, dan zou ik Chained Echoes eerder aanraden. Als Budgetgamer zou ik even wachten op een leuke prijs voor ik me aan Eiyuden Chronicle waag, zelfs als grote Suikoden fan.