De Street-serie van EA Big is ooit in het leven geroepen om een beetje van de realistische simulatiegames af te kunnen stappen (en om meer geld per jaar te verdienen aan de licenties, red.). Succesvolle NBA- en Madden-titels gaven de indruk dat een voetbalvariant wel op prijs gesteld zou worden, wat een juiste constatering bleek, want FIFA Street op de consoles verkocht als zoete broodjes. Deel één verscheen niet op de DS, omdat het systeem toentertijd nauwelijks ondersteund werd door EA. Erg is dit niet, want veel verschilt deel 2 niet van deel 1 op de consoles. De DS-versie van deel 2 verschilt echter wel flink van de console-versies. Het spel poogt een zelfde spelervaring te leveren als op de consoles, maar de poging is al niet geslaagd te noemen om een simpele reden: op bijna elk vlak is de handheld-versie de mindere. Zo bevat de soundtrack slechts acht nummers! En de nummers zul je altijd in dezelfde volgorde aanhoren, want er is geen shuffle-functie ingebouwd. Het feit dat de gelicenseerde liedjes van aardige geluidskwaliteit zijn, wordt daarmee direct teniet gedaan. Een ander voorbeeld van inferioriteit is dat de game, als we de multiplayer mogelijkheden buiten beschouwing laten, slechts twee speelbare modes heeft, veel te weinig natuurlijk. En dat terwijl de hoofdmodus dusdanig eentonig is dat de game dat het de term hoofdmode eigenlijk niet eens verdient…
Wat te doen als je speler af is? In RtS is het de bedoeling om over de hele wereld de grootste sterren te verslaan, terwijl je van je eigen speler zelf een ster maakt. Dit kan natuurlijk niet in je eentje, dus wordt je de mogelijkheid geboden om uit ongeveer twintig iets minder grote sterren een selectie samen te stellen, bestaande uit acht spelers inclusief jijzelf (tijdens de wedstrijd moeten er drie veldspelers en een keeper op het veld staan). Dit brengt ons bij het volgende punt: de opzet van Rule the Streets is een beetje onzinnig, want zeg nou zelf, waarom zouden die grote voetballers vrijwillig in een team willen spelen van een beginneling met núl vaardigheden? Tenzij je als speler aan komt zetten met een grote zak vol miljoenen euro’s (lees: Skill Bills), is er geen ander scenario denkbaar waarin deze situatie zich voor zou doen. Over zakken vol geld gesproken, het is overigens duidelijk merkbaar dat ook het ontwikkelteam daar niet over beschikte, maar daar komen we later op terug. Vanwaar het verwijt richting de ‘verhaallijn’? Niet zozeer dat het onrealistisch is, maar juist omdat het tegenstrijdig is met wat werkelijk het geval is. Je begint dan wel zogenaamd met de laagst mogelijke vaardigheden, dit is echter niet aan het spel af te zien. Vanaf het begin zul je dezelfde mooie bewegingen maken als Ronaldinho en consorten, waarna je rustig diezelfde Ronaldinho met gemak het bos in stuurt. Ballen afpakken is ook geen probleem voor je, en daarnaast scoor je er rustig op los, allemaal alsof het niets is. Niet erg natuurlijk, want leuk is het altijd om jezelf te zien schitteren tussen de wereldsterren. Maar wat is het nut van een upgradingssysteem met het principe “begin als een nul, eindig als wereldkampioen” als het niet uit maakt hoe goed je speler op papier is? Lijkt me duidelijk.
1) Vriendschappelijke wedstrijden spelen tegen schijnbaar anonieme teams, maar schijn bedriegt: nader onderzoek leert ons dat je het op moet nemen tegen willekeurige profvoetballers. Je herkent ze alleen niet, omdat de teams telkens van samenstelling veranderen en omdat ze er anoniem bij lopen. Het doel van deze wedstrijden is om Skill Bills te verdienen, deze verdien je na elke wedstrijd. Het aantal Skill Bills dat je krijgt na een wedstrijd is afhankelijk van hoe goed je hebt gepresteerd. Dit soort wedstrijden speel je vooral in het begin, omdat je niet beter weet. Hoe langer je FIFA Street 2 hebt, hoe groter je afkeer zal worden van deze wedstrijden, omdat het erg plichtmatig aanvoelt om de wedstrijden te moeten spelen, puur omdat je geld nodig hebt. Helaas kan het soms niet anders.
2) Dezelfde schijnbaar anonieme teams uitdagen, maar ditmaal hebben elk van deze teams één speler in de hoofdrol. Bij winst mag je de speler aan je selectie toevoegen, of die speler het nu wil of niet. Pas wel op, want er moet tegelijkertijd wel een speler uit je selectie vertrekken. Een leuke manier om je team gedurende de rit te versterken. Wel moet EA zich afvragen waarom zeker de helft van al die uitdagingen spelers betreffen die al zwakker zijn dan de selectiespelers waar je mee begon. Dit nodigt in elk geval niet uit tot het completeren van alle challenges.
3) Het belangrijkste uit het spel: de toernooien. Ze zijn lekker klein gehouden, je hebt namelijk slechts drie overwinningen nodig om de cup te bemachtigen. Doe je dit, dan unlock je direct de volgende locatie. Uiteraard mag niet zomaar iedereen mee doen aan de toernooien. Om de mindere goden buiten te houden, dient je team een minimale rating te hebben bereikt, daarnaast moet je inschrijfgeld te betalen. Dit bedrag wordt steeds hoger naarmate het spel vordert. Gelukkig staat er wel een ca. tweemaal zo hoge geldprijs tegenover wanneer je de beker pakt. Mits goed gebruikt kun je met het gewonnen toernooigeld zowel je speler en/of team upgraden als het volgende toernooi spelen, zonder de eerstgenoemde plichtmatige vriendschappelijke wedstrijden meer te hoeven spelen.
Op pagina 1 van deze review staat vermeld dat de ontwikkelaar zeker geen zak vol geld heeft gekregen voor het ontwikkelen van het spel. Hoewel absoluut waar is, is dit niet helemaal te zien aan de game (lees: graphics) op het eerste gezicht. Tenzij je uitgaat van de regel “tijd is geld”, want we kunnen wél zien dat men te weinig tijd heeft gekregen om de game netjes af te ronden. Het spel zit vol met slordige bugs en de kunstmatige intelligentie van alle computerbestuurde spelers - dus ook de jouwe - is om van te huilen. Erg zonde, want al deze dingen hadden met meer tijd simpel weggewerkt kunnen worden. Een voorbeeld van een bug is een vastlopende speler, en dan vooral de keeper. Op willekeurige momenten dat de keeper aan de bal komt, komt de speler vast te zitten in de beweging die hij wilde maken. De beweging wordt vervolgens voor onbepaalde tijd herhaald, totdat de bug het genoeg geweest vindt. Een andere bug in het spel houdt echter nooit op. Deze zorgt ervoor dat de bal vast kan komen te zitten in de muur. Stel het je eens voor: een bal die vast zit in de muur en er niet meer uit komt. Dat is dus wachten tot het tijd is voor het rust- of eindsignaal. Extra zuur is het wanneer je in een sudden-death verlenging zit, waar je enige oplossing is om de DS uit te schakelen...
Is er dan niets positiefs aan het spel op te merken? Ja wel, uiteraard, en gelukkig voor het spel op een belangrijk punt: het spel biedt plezier tijdens het spelen, ondanks alle bugs en dergelijke. Of je nu een voetballiefhebber bent of niet, het valt niet te ontkennen dat er een hoop mooie trucjes tussen zit, en ze zien er stuk voor stuk prachtig uit. Een knappe prestatie voor op de DS, en het is dan ook wachten tot andere ontwikkelaars soortgelijke physics gaan gebruiken.
De trucjes in het spel voer je uit met behulp van het touch-screen. Als je team aan de bal is bevindt zich een virtuele analog stick op het touch-screen, genaamd de Trick Stick, die je dient te bewegen met je duim. Laten we vooropstellen: dit werkt gewoon niet. Vaak genoeg registreert het scherm je beweging niet, wat onherroepelijk leidt tot balverlies. Gelukkig heeft EA een alternatief hiervoor bedacht: de X-knop. Een geweldige zet, wat mij betreft hadden ze de hele besturing om de knop mogen bouwen! Helaas zijn de trucjes die je met ‘X’ maakt wel (deels) willekeurig, je kunt je afvragen waarom ze van de X-knop geen volwaardig alternatief hebben gemaakt voor de Trick Stick. Het moge in elk geval duidelijk zijn dat deze knop de game redt voor Electronic Arts, want als je een spel produceert waarin je veel trucjes moet uithalen, is het minste wat je kunt doen een systeem bedenken waarmee je ze op een soepele manier uit kunt voeren. Hiertoe wil je in staat zijn om je meter te vullen. Na elke voltooide truc vult de meter een beetje, en als je meer trucjes achter elkaar weet te voltooien, vult de meter zich steeds sneller. Als deze uiteindelijk vol is, mag je de Game Breaker inzetten, een soort superschot dat nagenoeg onhoudbaar is. Om het spectaculair te doen ogen wordt het schot van de Game Breaker driemaal herhaald, voordat het schot daadwerkelijk gelost wordt. Maar na je eerste Game Breaker vraag je je al af wie ze voor de gek proberen te houden, want dankzij de Game Breaker vliegen de meest slappe schoten er alsnog in. FIFA Street 2 DS zit vol met dit soort genoemde slordigheden, en helaas nog meer.
Oordeel FIFA Street 2 (NDS)
- Graphics
70 - Gameplay
50 - Originality
- Sound
45 - Replay 45
- Eindcijfer 46
1599 )
22-04-2006 18:35
3)
26-04-2006 18:23
Kevin is echt een sukkel btw
Dat ie ze allebei koopt