Het is al zo’n 3 jaar terug dat Halo als launchgame voor de Xbox in de Amerikaanse shops verkrijgbaar was. Sindsdien wacht een legio Xbox gamers al met smacht op een opvolger en sinds een week ligt deze dan eindelijk in de winkels. Nu blijkt dat al het bloed, zweet en voornamelijk geld dat Microsoft in haar marketing campange heeft gepropt joekels van eieren afwerpt. Halo 2 heeft in de korte tijd dat hij in de winkels ligt belachelijk veel verkooprecords gebroken en heeft, vooral in Amerika, praktisch voor een gekte gezorgd. Maar is Halo 2 dat allemaal ook waard? Hebben we het hier ook over de “perfecte” game die alle anderen overschaduwt? Tja, in een notendop is daar geen antwoord op te geven, maar lees deze review en onze visie zal duidelijk worden.
Zoals een vervolg beaamt, begint Halo 2’s verhaal vlak na de ontwikkelingen van de vorige game. Ons aller SPARTAN II 117, ofwel Master Chief, bevindt zich op ruimtestation Cairo alwaar hij onderscheiden wordt voor zijn moed. Zijn medailles zijn nog niet in ontvangst genomen als het desbetreffende ruimtestation wordt aangevallen door een vloot van de Covenant. Na een kort introductie stukje is het aan jou om de moordzuchtige aliëns te voorzien van een voetafdruk in het achterste en hun aanval op Aarde af te weren. Tijdens deze beginnende levels ontmoet je een stel oude bekenden, evenals een paar nieuwe gezichten. Om eventuele spoilers uit de weg te gaan zullen we verder qua detail niet meer ingaan op het verhaal. Wel kan ik zeggen dat de singleplayer aan de korte kant is. Waar aan Halo 2 een grotere kluif werd beloofd dan aan het eerste deel, speel je ook deze game met gemak in iets meer dan 10 uur uit, mits je op Normal speelt. Feit is wel dat wanneer je de game op Legendary speelt, het aanzienlijk langer gaat duren. Maar aangezien deze mode zo onwaarschijnlijk moeilijk is denk ik niet dat de gemiddelde gamer zich eraan zal wagen.
Het verhaal van de eerste Halo game draaide voornamelijk om die ene ring die het universum dreigde te vernietigen. Hierbij kwamen we leuke en verassende ontwikkelingen tegen die het verhaal spannend hielden en in samenhang met geweldige omgevingen voor een unieke sfeer zorgden. Nu kan ik zeggen dat het verhaal van Halo 2 niet heel veel anders is. Eigenlijk is het een meer complexere versie van het eerste verhaal, waarbij dieper wordt ingegaan op bepaalde aspecten, als bijvoorbeeld de Covenant en hun motieven. Helaas zijn bepaalde ontwikkelingen, die door Bungie ongetwijfeld zijn bestempeld als “verassend”, vrij verwachtbaar en zullen ze niemand die het eerste deel gespeeld heeft omver doen slaan van verbazing. Op het einde na dan. Zonder iets te verklappen wil ik toch duidelijk maken dat het open einde een vrij onvoldaan gevoel achterlaat en slechts één gedachte opwekt. Halo 3.
Gameplay
Maar laten we niet op de zaken vooruitlopen. De besturing van Halo 2 is vrij een onveranderde versie van die in het eerste deel, wat op zich een positief punt is. Gelukkig heeft Bungie het een en ander aangepast en geperfectioneerd. Een van de meest geslaagde aanpassingen is het Dual Wielding systeem, waarmee tegelijkertijd 2 vastgehouden worden. Met 2 wapens rondlopen is geen vernieuwing, maar de manier waarop deze bestuurd worden wel. Beide triggers besturen namelijk een gun en kunnen zodoende afzonderlijk van elkaar gebruikt worden. Dit zorgt voor een bijzonder tactisch voordeel; je kan er nu namelijk voor kiezen om de tegenstander in een klap te vullen met lood, maar als je een sterkere tegenstander hebt (bijvoorbeeld in multiplayer) is het misschien een idee om de twee guns afzonderlijk van elkaar te gebruiken. In het laatste geval kan je met een geweer doorschieten terwijl je de ander herlaadt, zodat je de frustrerende weerloze herlaad momenten uit de weg gaat. Hoe Master Chief herlaadt bij dit systeem is ook ons nog een raadsel, dus we gaan er maar van uit dat onze groene held heeft geleerd te herladen met een hand. Of misschien wel 3 handen heeft. Wie zal het zeggen?
Een andere erg leuke vernieuwing is de mogelijkheid om vehicles van de tegenstander te jatten. Zit er een vervelende Banshee je op de hielen? Verspil geen dure raketten aan het voertuig maar wacht op het juiste moment en druk als de Banshee dichtbij is op X. Je verwijdert de ongelukkige baddie uit de cockpit om er zelf in te kruipen en de Covenant een koekje van eigen deeg te geven. Dit werkt niet alleen bij Banshee’s, ook Ghosts, Warthogs, Scorpions en vele andere voertuigen zijn niet langer veilig als ze binnen jouw handbereik zijn. In de Singleplayer heeft deze functie echter een relatief kleine rol, maar zodra je Live gaat komt dit alles pas echt tot zijn recht. Het grote nadeel dat je hebt als je in gevecht bent met iemand in een voertuig wordt aanzienlijk kleiner als diegene niet bij jou in de buurt kan komen en dat komt ten goede van de fun.
De Covenant versla je niet met een half pakje kauwgom en een stukje flos en zodoende heb je ook in Halo 2 de beschikking over een aardig arsenaal. De standaard gun is de Battle Rifle, een machinegeweer die in korte, accurate bursts aanzienlijke schade aanricht. Hiernaast beschikt het wapen over een zoom functie, wat het eigenlijk een soort all-round gun maakt. Wil je liever wat anders? Dan is dat beschikbaar in grotere mate dan dat er in het vorige deel was. Zo is er de SMG (Sub Machine Gun) die dankzij een constante regen van kogels, vooral in Dual Wield mode, van dichtbij enorme schade aan kan richten. Nadeel van deze gun is de ontzettende hoeveelheid recoil, wat het onmogelijk maakt om op een accurate wijze een persoon of object onder vuur te nemen. Daarvoor zijn gelukkig andere wapens beschikbaar. Zo keert de sniper rifle weer terug, maar heeft nu ook de Covenant beschikking over een dergelijke gun. En laatstgenoemde is niet de enige update die de aliëns aan hun arsenaal hebben geschonken, ook zal je nu naast het gewone gros onder andere een Carabine, de Brute Shot en (eindelijk) de Covenant Energy Sword. Met name die laatste is een positieve toevoeging aan het arsortiment. Veel vijanden hebben slechts een tik van dit zwaard nodig om het loodje te leggen en ook online zorgt het voor een aparte battle.
Opmerkelijk is de verdwijning van de health-bar. In Halo 2 zijn er geen duidelijke blokjes meer die aangeven hoeveel leven je overhebt, in plaats daarvan ben je nu volledig overgeleverd aan het vernieuwde schild. Dit schild gaat gelukkig wat langer mee en herlaadt een stuk sneller dan zijn voorganger. Afgezien hiervan is er weinig vernieuwend aan Master Chief’s pakje. Oké, je hebt nu de mogelijkheid met je vizier in te zoomen, maar erg veel effect heeft dat niet op de gameplay. Interessanter zijn de voertuigen die een tunebeurt gehad hebben. Zo hebben de Covenant voertuigen de mogelijkheid om te boosten, zodat lange suffe stukken sneller afgelegd kunnen worden. Echter kan je tijdens een boost niet schieten en is het een stuk moeilijker om te sturen. Grappig is dat de Banshee een maandje meegelopen heeft met het plaatselijke circus en nu enkele trucjes kan. Leuk, maar op een ontwijkende manoeuvre na voegt het niets toe aan de gameplay.
Van het leveldesign is duidelijk af te lezen dat Bungie nog altijd de maker is. De omgevingen laten veelal dezelfde indruk achter als het eerste deel en daardoor is de sfeer ook weinig veranderd. Op de enkele levels die zich op Aarde afspelen na, welke overigens erg verfrissend maar eigenlijk ook te weinig gebruikt zijn, zou je afgezien van de grafische update jezelf zo kunnen vergissen tussen het eerste en het tweede deel. Naast de welbekende sfeer brengt het helaas ook iets anders met zich mee. Want net zoals in het eerste deel wordt Halo 2 geteisterd door iets wat ik het “Copy Paste” syndroom noem. Zo kom je levels tegen waarbij elke gang en elke ruimte exact op de vorige leek en je dus vaak niet meer weet waar je vandaan kwam, hetgeen leidt tot de vervelende bezigheid genaamd “verdwalen”. Positief is dat Bungie er achter is gekomen dat het niet cool is om levels nóg een keer achterstevoren te spelen. Hulde aan Bungie! Geen backtracking meer! Niet lettend op de levelopbouw die dus nog wel eens dwars kan liggen zien de omgevingen van Halo 2 er prachtig uit. Omgevingen zijn groot, uitgestrekt en ontzettend gedetailleerd. Indrukwekkend is dat er eigenlijk nooit geladen hoeft te worden, althans niet zodanig dat jij dat merkt. Soms hapert de game een halve seconde als er automatisch een checkpoint wordt opgeslagen, maar laadpunten zijn op een zodanig geniale manier verwerkt, dat je als gamer er niets van merkt.
Zo geniaal als het laadsysteem van de omgevingen is, zo slordig worden filmpjes ingeladen. Omdat Bungie er voor gekozen heeft om zo min mogelijk gebruik te maken van laadschermen worden de tussenfilmpjes rechtstreeks uit de engine geladen wat resulteert in kleine foutjes. Zo komt het niet zelden voor dat er verschillende textures nog over bepaalde elementen heen geladen moeten worden, wat nogal slordig oogt. Natuurlijk zijn we blij met het feit dat laadschermen nauwelijks voorkomen, maar toch denk ik dat het best verholpen had kunnen worden als er meer aandacht aan werd besteed.
Online Mayhem
Dual Wielding, voertuigen kapen en een doos nieuwe wapens zijn leuke vernieuwingen, maar vallen allemaal in het niet in het grootste verschil tussen Halo 2 en zijn voorloper; Xbox Live. Halo 2 kan eindelijk online gespeeld worden met spelers van over de hele wereld. En hoe! De multiplayer mode is zo compleet, verzorgd en vooral uitgebreid, dat de kleine steekjes die met de singleplayer zijn laten vallen in een klap vergeten en vergeven worden. Online kunen 2 tot 16 spelers elkaar bestrijden in een van de vele prachtige levels die Bungie heeft klaar gezet. Naast de 14 arena’s die op het moment van schrijven beschikbaar zijn heeft Bungie aangekondigd dit aantal verder aan te vullen met nieuwe downloadbare maps. Naast deze stuk voor stuk geweldige maps zijn er ook nog verschillende modi. Naast de gebruikelijke deathmatch, team deathmatch en Capture the Flag achtige games, heeft Bungie ook een aantal nieuwe modi geïntroduceerd. Ik noem modi als Assault, Territories en Juggernaut en nog een stapel anderen, welke over het algemeen allemaal, de een iets meer dan de andere, goed tot hun recht komen. Een van de weinige minimale minpuntjes die ik bij de gameplay van de online multiplayer kan bedenken is dat je het witte knopje in moet drukken wanneer je wilt communiceren. Op zich mooi dat je nu geen constant gehijg van mensen die hun microfoon tegen hun neus hebben zitten door je headset hoort, maar als je midden in drukke situatie zit waarbij de kogels om je oren vliegen, dan is het indrukken van dat knopje nog wel eens te veel gevraagd.
De Live functie is naast alle maps en modi ook qua gebruiksvriendelijkheid geoptimaliseerd. Zo kan je gemakkelijk beide getypte en ingesproken berichten sturen naar vrienden en is het zelfs mogelijk om je eigen clan op te richten. Een game wordt in een oogwenk aangemaakt, waarna je ontzettend veel functie kan aanpassen. Tot in het detail kan je bepalen welke wapens er gebruikt worden, hoe sterk de schilden zijn en uiteraard welke gamemode er gespeeld wordt. Een game die jezelf aanmaakt, een Arranged match, kan alleen worden gevonden worden door mensen in je Friends list, dus hoef je geen rare vreemde Amerikanen te verwachten terwijl je dat niet wilt. Wil je wel tegen onbekenden spelen, dan is er de mogelijkheid om Halo 2 via de optie matchmade games een geschikte server te laten vinden met mensen van dezelfde sterkte. Deze matches tellen mee in de ranking, wat betekent dat je stijgt wanneer je wint en daalt wanneer je verliets. Ook is het mogelijk om met jouw clan andere clans uit te dagen, om zo punten te vergaren en te stijgen in de totale rankings voor clans.
Grappig is dat je jouw character op enkele manieren aan kan passen, zodat niet iedereen met de zelfde groene Master Chief rondloopt. Zo kan je er niet alleen voor kiezen om als een Elite door het online leven te gaan, maar is het ook mogelijk om kleuren en symbolen op je outfit aan te passen. Ook leuk is dat alle statistieken die betrekking hebben op jouw Live Tag bijgehouden worden. Op Bungie.net wordt elke gewonnen of verloren wedstrijd, behaalde medaille, gemaakte kill en zelfs je logo bijgehouden, zodat je kan patsen bij je vrienden met de 21 kills die je laatst maakte. Bijzonder is hoe Bungie omgaat met clans. Elke clan, welke uit maximaal 100 spelers kan bestaan, krijgt zijn op Bungie.net zijn eigen mini-site, forum en talloze andere opties.
Zoals gewoonlijk is er ook de mogelijkheid om op een console via splitscreen met meerdere spelers te spelen. Nu moet ik zeggen dat de offline multiplayer tamelijk saai is en duidelijk overschaduwd wordt door de grote online broer. Wel leuk is dat je ook met splitscreen op Live kan. Tot 4 spelers kunnen op 1 Xbox meedoen aan Arranged Matches. Hiervoor kunnen de overige 3 spelers elk inloggen op hun eigen account, maar wanneer ze die niet hebben is het ook mogelijk om als gast mee te spelen. Last but not least is de terugkeer van de Co-op. Ook in Halo 2 is het weer mogelijk om de campaign met z’n tweeën te doorkruizen en dat is leuk als ooit. Helaas kan dit alleen via splitscreen. Hoewel een Live co-op eerder wel aangekondigd was bevat de uiteindelijke versie deze mode (nog) niet. Misschien iets voor downloadable content?
Graphics en Sound
Grafisch gezien behoort Halo 2 tot de beste. De game haalt de pracht die we in bijvoorbeeld The Chronicles of Riddick zagen niet, maar steekt alsnog met kop en schouders boven de rest uit. De characters en voertuigen die je tegenkomt zien er stuk voor stuk geweldig uit dankzij zeer precieze textures en het geweldige gebruik van Bump en Normal Mapping. Nog mooier zijn de omgevingen waar je rondloopt. Waar deze al verbazingwekkend mooi en groot waren in het eerste deel, heeft Bungie besloten ook dit aspect van de game te perfectioneren. De levels waar je rondloopt zijn onwaarschijnlijk groot en tot in de verste verte zijn dingen te ontdekken, zonder dat je last hebt van pop-ups.
Gezien het ongeëvenaarde geluid uit Halo, was er van te voren weinig te vrezen voor Halo 2. En dat blijkt maar weer, want componist Marty O’Donnel heeft weer erg zijn best gedaan om toepasselijke achtergrond muziek uit je speakers te laten bulderen. Heftige deuntjes wanneer je in combat bent en rustige en zenuwslopende melodietjes als je door een verdacht stille gang loopt zorgen altijd voor de juiste sfeer. Naast de geweldige muziek komt ook de voice acting erg realistisch over. Mede soldaten hebben veelal het een en ander te melden, de Covenant-kabouters lullen je oren van je kop en tussenstukjes lijken rechtstreeks uit een film gepakt. Het is helemaal feest wanneer je beschikking hebt over een Dolby 5.1 setje. Niet alleen is de kwaliteit stukken zuiverder, ook is de omgeving in toon gebracht. Kogels vliegen van links naar rechts om je oren, bommen ontploffen naast je en vliegtuigen vliegen met een enorm trillend geweld over je hoofd heen.
Conclusie
Halo 2 is een geweldige game geworden die veel verwachtingen waar weet te maken. De game is niet perfect, maar zeker een waardige opvolger van een game die vooralsnog bij veel gamers bekend stond als beste in zijn soort. De singleplayer laat het op verschillende punten afweten en met name omdat het verhaal vrij kort is en op een ontzettend abrupt einde loopt, wat niet echt voor voldoening zorgt. Gelukkig is er aan de andere kant ook nog de Live multiplayer, die van ongeëvenaard niveau blijkt te zijn. De vernieuwingen die Bungie heeft ingevoerd werken eigenlijk allemaal prima en zorgen voor een frisse afwisseling van Halo 1. Echter heb je het al uit de review op kunnen maken, wanneer je geen beschikking hebt over Live, dan zal je lang niet kunnen genieten van de volledige ervaring. Dat gezegd is Halo 2 wel een uitstekende reden om tot aanschaf van Xbox Live over te gaan. Want wanneer je online kan, dan is Halo 2 het beste wat de Xbox op dit moment te bieden heeft.
Oordeel Halo 2 (Xbox)
- Graphics
90 - Gameplay 100
- Originality
0 - Sound 100
- Replay 95
- Eindcijfer 95
6.7