IJstomaten
Daar kunnen we eigenlijk gelijk al antwoord op geven: nee. Liefhebbers van boerderij-sims kunnen One World het best links laten liggen. Dat is erg jammer, want het spel brengt een aantal leuke vernieuwingen met zich mee. Waar je normaal in dit type games begint met een oude afgetrapte boerderij waar je start door het land verbouwbaar te maken en na een paar in-game jaren gigantische velden vol groente, fruit en beesten in je bezit hebt; word je in One World de wijde wereld in gestuurd. De godin van de oogst is namelijk verdwenen en jij krijgt de taak om een aantal medailles te verzamelen die verstopt zijn rondom de wereld. Een techneut uit de buurt voorziet je van een snufje waarmee je je hele hebben en houwen in éénkeer op kunt pakken, waarna je als een soort Frans Bauer van de agricultuur je huis meesleurt naar een van de andere biomen. Hier kun je wederom gewassen verbouwen en zo de lokale bevolking tevredenstellen waarna ze je hopelijk belonen met een medaille. Deze verschillende biomen hebben ook effect op je planten. Verbouw je bijvoorbeeld aardbeien in de buurt van water, dan is er een kans dat ze muteren in wateraardbeien. Tomaten in de sneeuw kunnen ijstomaten worden en ga zo maar door.
Op zoek naar zaadjes
Ook de manier waarop je zaden vergaart is op de schop genomen. Niet langer koop je deze in de winkels, maar je krijgt ze van de verschillende Harvest Sprites —kleine elfjes— die zich door de wereld verspreid hebben. Elke Sprite is maar een gelimiteerd aantal uur per dag vindbaar en geeft je één zaadje per keer. Vraagt een dorpsbewoner je dus bijvoorbeeld om zes tomaten, dan ben je dus al zes dagen bezig met het vergaren van zaad, of er moeten al meerdere Sprites in de buurt zijn die dezelfde zaadjes uitdelen. Deze verandering kan hierdoor erg frustrerend zijn. Helemaal in combinatie met de mogelijkheid dat je gewassen muteren, want je hebt hier lang niet altijd invloed op. Wij kregen bijvoorbeeld de vraag om een aantal bloemen van een bepaalde soort te verbouwen voor een sjeik. Ten eerste kostte het dagen om de Sprite te vinden die dat specifieke zaadje uitdeelde, daarna duurde het meerdere dagen om genoeg zaadjes op te sparen en toen de bloemen uiteindelijk uitgekomen waren, waren er twee gemuteerd waarna we dus weer van voor af aan konden beginnen.
Om je hier een beetje mee te helpen kun je zaadjes die je al een keer gevonden hebt laten markeren op de map. Wanneer je vervolgens in de buurt bent van een Sprite die het desbetreffende zaadje uitdeelt verschijnt deze op je minimap. Echter werkt dit lang niet altijd en het is bij ons met meerdere soorten zaad voorgekomen dat Sprites gewoon niet gemarkeerd werden en we er keer op keer langs liepen. Voeg daar aan toe dat de beloningen die je voor de verschillende zijmissies kunt krijgen vaak niet om over naar huis te schrijven zijn en het is de frustratie gewoon niet waard. Door je enkel te focussen op de hoofdmissies kom je echt een heel eind en als je ondertussen wat andere gewassen blijft verbouwen kom je nooit zonder geld te zitten.
Geen uitdaging, geen voldoening
En daar zit gelijk het grootste probleem van Harvest Moon: One World. Het spel biedt totaal geen uitdaging en daardoor ook geen voldoening. Het is meer een checklist met punten die je afwerkt dan een leuke videogame. En hoewel andere boerderij-sims daar vaak ook een handje van hebben ben je daar meestal omringd door toffe personages en krijg je mechanieken voorgeschoteld die er voor zorgen dat je daadwerkelijk na moet denken. Denk bijvoorbeeld aan de laatste week in Stardew Valley voordat het seizoen verandert. Op de eerste van de maand rotten daar al je gewassen weg, dus die ene plant die er acht dagen over doet om te volgroeien moet je nog even van wat mest voorzien zodat ‘ie sneller groeit. One World heeft zulke dingen niet. Er gaat wel eens iets dood wanneer je het te veel water geeft of in verkeerde grond probeert te verbouwen, maar dan plant je gewoon nieuwe zaadjes. Er zit nergens een risico aan. Daarnaast is de wereld ontzettend kaal en kent het geen enkele vorm van persoonlijkheid. De personages die je in het wild tegenkomt hebben vaak niet eens namen. In plaats daarvan heten ze Thoughtful Woman of Nice Man en zeggen ze elke dag hetzelfde riedeltje.
One World is een haperfestijn
Op technisch gebied is Harvest Moon: One World ook echt belabberd. Wij hebben het spel gespeeld op de Nintendo Switch, waar het probeert de 60 fps te halen, maar dit nauwelijks redt. In plaats daarvan word je getrakteerd op een frame rate die constant hapert. Als het nou een bloedmooie game was dan konden we dat begrijpen, maar One World ziet er ook nog eens niet uit. Het is grafisch kaal, plat en enorm steriel. Ook de animaties zijn erg slecht. Denk hierbij aan personages die over de grond lijken te schaatsen in plaats van te lopen, voorwerpen die verdwijnen wanneer ze overgegeven worden en personages die ineens verdwijnen wanneer je uitgesproken bent. Buiten lopen nauwelijks andere mensen of dieren rond, Sprites zijn niet eens zichtbaar voordat je ze aanspreekt en regelmatig zie je zwarte vlakken in de hoeken van het scherm omdat de wereld dan nog niet ingeladen is. Daarover gesproken; iedere keer wanneer het spel iets in moet laden begint de muziek te haperen. Dus iedere keer wanneer je een huisje in of uit gaat of een ander gebied binnenwandelt, mag je weer een paar seconden naar gekraak luisteren. Wellicht is dit beter in de PlayStation 4-versie van het spel, maar op de Switch is het echt ondermaats.
Het geld niet waard
Ondermaats is denk ik het juiste woord om deze Harvest Moon mee te omschrijven. Het probeert een aantal boerderij-sim-zaken over een andere boeg te gooien, maar dit pakt gewoon niet goed uit. Het resultaat is een enorm teleurstellend product vol twijfelachtige gamedesignbeslissingen, langzame progressie en een grafische stijl die doet denken aan spellen die je jaren geleden op je mobiele telefoon speelde. Dit is overigens niet geheel verrassend, want de ontwikkelaar van One World, appci, heeft veel meer ervaring met het ontwikkelen van mobile games dan spellen voor de console en PC. Op de redactie houden we enorm van dit soort spellen, maar Harvest Moon: One World voelt absoluut niet aan als een product dat z’n aankoopprijs van €49,95 waard is. Aan het eind van deze maand verschijnt Pioneers of Olive Town, het nieuwe deel in de Story of Seasons-reeks —de originele Harvest Moon-spellen dus. Wij vermoeden dat je daar beter op kunt wachten.
Conclusie
Harvest Moon: One World is echt een draak van een spel. Het wordt snel saai, is erg traag en ziet er vooral heel lelijk uit. Na de eerste paar uur is de lol er al gauw vanaf en blijf je achter met iets dat meer aanvoelt als een goedkope manier om een slaatje te slaan uit de Harvest Moon-naam dan als een leuke videogame.
Deze review is geschreven door Gert Jan Naber.
9.9
6151 
18)
25-03-2021 10:38
