Meeslepend
Games lijken tegenwoordig alleen te draaien om zoveel mogelijk actie en spektakel, maar door die focus laat het verhaal vaak te wensen over. Gelukkig bestaan er ook games als L.A. Noire, waarbij het verhaal en de beleving eromheen juist het speerpunt van de game zijn.
L.A. Noire is een duistere en gewelddadige crimethriller, waarbij jij als speler in de huid kruipt van oorlogsheld Cole Phelps. De game speelt zich af in de jaren ’40. Vrijwel alles ging toen langzamer dan nu, en dat kun je ook duidelijk merken aan het tempo van de game. Dit zorgt voor een verfrissende ervaring, heel anders dan alle andere sandbox games. Je zult bij elke zaak die je voor je kiezen krijgt vooral bezig zijn met het zoeken naar aanwijzingen op de plaats van de misdaad en het linken van deze aanwijzingen naar mogelijke verdachten. Deze verdachten zul je namelijk moeten ondervragen om zo de juiste dader op te kunnen sporen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want soms lijkt het wel alsof elke persoon er een dubbele agenda op nahoudt. Gelukkig worden al je gevonden aanwijzingen opgeslagen in je notitieboekje, dat je op elk moment kunt raadplegen om je verdenkingen met bewijzen te kunnen ondersteunen.
Dat juist de ondervraagmomenten een punt vormen waar L.A. Noire in uitblinkt komt door de geweldig realistische gezichtsanimatie-techniek die Team Bondi heeft gebruikt. Hierdoor kun je aan personen zien of ze de waarheid vertellen of wellicht toch iets te verbergen hebben. Wanneer je iemand niet gelooft zul je een leugen moeten ontkrachten met gevonden bewijs. Een tweede mogelijkheid is om slechts aan het verhaal van de verdachte te twijfelen om hem/haar zo aan het praten te krijgen. In het begin zijn deze leugens goed herkenbaar, maar hoe verder je komt hoe beter de verdachten hun leugens kunnen verbergen. Wanneer dit resulteert in het aanwijzen van de verkeerde dader geeft dit een enorm gevoel van falen.
Eerlijk duurt het langst…
Zoals gezegd kruip je in L.A. Noire in de huid van Cole Phelps, een held uit de tweede wereldoorlog, die zich als beginnend agent al snel opwerkt naar de rol van detective. Zijn harde, eerlijke werkhouding en persoonlijke ambitie zorgen ervoor dat hij achtereenvolgens belandt op de afdelingen verkeer, moordzaken, corruptie en brandstichting.
Hoewel je weet dat Cole als held is ontvangen, zal jij zult er als speler door middel van flashbacks maar langzaam achter komen wat er precies gebeurd is tijdens de oorlog tegen Japan. Daarnaast vind je af en toe kranten die ervoor zorgen dat de losse draadjes van het verhaal bijeenkomen tot een uiteindelijke climax. Corruptie, machtsspelletjes, seriemoorden en andere duistere zaken ontvouwen zich en zie je daarin als eerlijke detective maar eens staande te houden.
Het feit dat juist jij de aangewezen persoon bent om aan deze misdaad een einde te maken, geeft je het gevoel dat je in een goed boek of een spannende film bent beland waarbij je zo snel mogelijk wilt weten hoe het afloopt.
Om ervoor te zorgen dat de gameplay niet te eentonig wordt komen er simpele, maar meestal perfect getimede actie-elementen voor, die ervoor zorgen dat het tempo even omhoog gaat. Denk hierbij aan achtervolgingen, shoot-outs en vechtpartijen die precies voor de juiste dosis afwisseling zorgen tussen het speurwerk in.
Niet alleen voor hardcore gamers
Mocht ik je tot nu toe het gevoel gegeven hebben dat L.A. Noire alleen voor hardcore gamers is die in elk hoekje naar aanwijzingen speuren om een zaak op te kunnen lossen, kan ik je geruststellen. De makers van de game hebben namelijk een heel subtiele manier bedacht om te laten merken dat je dicht bij een aanwijzing bent. Op het moment dat je een locatie betreedt klinkt er een spannend muziekje op de achtergrond dat verandert wanneer je langs iets belangrijks loopt. Ook je controller benadrukt dit door te trillen, maar zodra de muziek teruggaat naar de normale sfeervolle muziek weet je dat je alles hebt gevonden wat er te vinden valt op die locatie. Natuurlijk zullen er gamers zijn die deze hulpmiddelen verafschuwen, maar die kunnen ze stuk voor stuk uitschakelen in het menu. Dit zorgt ervoor dat de game nooit té lastig hoeft te zijn.
Het speurwerk naar minpuntjes
Laat ik voorop stellen dat mensen die denken dat L.A. Noire te vergelijken valt met een sandbox game als GTA, bedrogen uit zullen komen. Er is wel de vrijheid om gewoon rond te rijden of meerdere van de 40 korte side-quests te doen, maar dit is veel beperkter dan in GTA. L.A. Noire speel je vooral om de sfeer en het verhaal.
Wel is het jammer dat de shoot-out elementen niet iets uitdagender zijn, iets wat in Mafia 2 beter gebalanceerd was. Ook de hierboven genoemde side-quests zijn niet bijster interessant en vaak op een kleine aanpassing na hetzelfde. Ik heb daarom nooit echt de behoefte gehad om al deze missies te voltooien. Daar had meer ingezeten.
Waar voor je geld
Laat ik maar meteen duidelijk met mijn oordeel. Dit is een game, die voor veel gamers absoluut de moeite waard zal zijn! De intense, duistere sfeer, het goede verhaal en de geweldige gezichtsanimatie-techniek zorgen ervoor dat de game je naar binnen zuigt om je pas een kleine 20 uur later los te laten. Het voelt als een goed boek, waarbij je nog net even één bladzijde verder wilt lezen om er vervolgens achter te komen dat het alweer een uur later is.
Als je een game als GTA verwacht, omdat je van veel actie, humor en absolute vrijheid houdt, zal L.A. Noire misschien niet jouw game zijn. Maar voor gamers zoals ik, die genieten van een goed verhaal en een verfrissende ervaring, is L.A. Noire een absolute topper die je geld meer dan waard is.
Oordeel L.A. Noire (Xbox360)
- Graphics
85 - Gameplay 85
- Originality
95 - Sound 95
- Replay 75
- Eindcijfer 90
65 )
06-06-2011 23:05
3)
16-06-2011 14:02
