Wily’s eerste uitvinding
Natuurlijk is er een excuusverhaal nodig voor een nieuwe Mega Man game. Deze keer heeft het verhaal echter ook een functionele reden. Het begint namelijk jaren geleden; toen dokter Light nog geen grijs haar had en Wily nog niet sliep in een pyjama met schedelmotief. Ze waren net begonnen als wetenschappers en Light’s AI programma won een onderzoeksbeurs ten koste van Wily’s ‘Gear System’. Verbolgen begon Wily kwade robots te maken, terwijl Light het licht zag. De rest is geschiedenis. Na vele nederlagen en verspilde grondstoffen, herinnert Wily zich zijn Gear System. Prompt bouwt hij het in bij Light’s robots, die op hol slaan en de wereld bedreigen. Gelukkig heeft Light een reserve exemplaar liggen (laten we hier niet beginnen over patenten, bedrijfsspionage etc.) en bouwt het in bij Mega Man. Daarmee is meteen ook de belangrijkste nieuwe gameplay toevoeging van MM11 verklaard.
Als Wily alleen een boodschap komt afgeven, weet je al hoe laat het is.
Bullet time en power gears
Met zijn moderne raderwerk heeft Mega Man de beschikking over twee nieuwe krachten: het vertragen van de tijd of het versterken van zijn ‘buster’. Beide komen goed van pas, maar het is de vertragende kracht die toch wel de show steelt. Het stelt je in staat om snelle projectielen te ontwijken, lastige platforms te navigeren en zwakke plekken te raken die anders snel zijn verdwenen. Deze kracht is dan ook helemaal in het spel verweven en vooral voor nieuwe spelers essentieel om MM11 goed door te komen.
De standaard moeilijkheidsgraad (Normal mode) is namelijk best pittig! Hoewel ik net de Mega Man X Collection heb doorgespeeld, zorgde MM11 nog regelmatig voor een ‘Game Over’ scherm. Naarmate je verder komt in de game, wordt alles wel wat makkelijker. De wapens die je overneemt van je voormalige vriendjes zijn deze keer bijzonder effectief. Daarnaast koop je vrij gemakkelijk levens, energie tanks en andere items. Om nog maar te zwijgen van de vele upgrades die o.a. je buster automatisch laat opladen, de impact kleiner maakt wanneer je wordt geraakt en je zelfs sneller laat bewegen tijdens ‘bullet time’.
Goedkope tactieken?
Hoewel ik de moeilijkheidsgraad van de game verwelkom, vind ik dat er best wat ‘goedkope’ valstrikken klaarstaan voor Mega Man. De vijandplaatsing, dodelijke pinnen en bewegende platforms zijn soms wel héél erg gemeen neergezet. Bijkomend puntje is de zogenaamde ‘hitstun’ waarmee je te maken krijgt wanneer Mega Man wordt geraakt. Niet alleen staat hij bijna een seconde stil, hij beweegt ook nog een heel stuk naar achter. En laat je nou net meestal geraakt worden door een slinks geplaatste vijand bij een dodelijke val. Waar je dan dus onvermijdelijk invalt. Daar komt bij dat de levels vrij lang zijn voor Mega Man standaarden. Op zich niet erg, maar wel zuur wanneer je door die hitstun vlak voor de baas het loodje legt. Kennis van het level en nieuwe wapens bieden uitkomst, maar van mij had die hitstun dus best wat minder gemogen.
Met name het sub-wapen van Block Man is een (letterlijk) geschenk uit de hemel.
Waar de levels nog wel eens oneerlijk aanvoelen, is niets minder waar voor de bazen. Die zijn niet alleen stuk voor stuk erg mooi vormgegeven, ze vormen ook nog eens een gezonde uitdaging. Allemaal hebben ze de nodige aanvallen waarvan je in eerste instantie je controller doormidden wil breken. Na enkele keren proberen krijg je ze door en met de nodige training kun je iedere baas zonder geraakt te worden uitschakelen. Het voelt als een echte overwinning wanneer dat je lukt. Daarna kun je zonder schaamte de juiste zwakte van elke baas benutten. Want met het juiste sub-wapen reduceer je ze in luttele seconden tot een rokend hoopje schroot.
Uitdagingen!
Wanneer je na een uurtje of zes de hoofdgame hebt uitgespeeld, wacht je de Challenge Mode. In deze modus mag je alle levels nog eens doorlopen, telkens met een andere uitdaging. Zoals zo min mogelijk springen, medailles verzamelen of ouderwets voor de snelste tijd gaan. Zoals verwacht kun je jouw beste scores uploaden, maar het wordt mooier: je kan namelijk ook de replay uploaden, die iedereen vervolgens kan bekijken. Zo heb ik al een aantal prachtige records bekeken, daarvan geleerd en mijn eigen records aangescherpt. Door ieders replay zo toegankelijk te maken, krijgt deze modus een extra dimensie die het nog leuker maakt.
In dit soort situaties komt de tijdvertraging goed uit om een veilig plekje te zoeken.
Muzikale teleurstelling
Na de midi afgang van DQXI, heb ik ook bij MM11 wat te zeuren over de muziek. Die is namelijk zwaar ongeïnspireerd. Veel van de deuntjes zijn nauwelijks van elkaar te onderscheiden. Daarnaast maskeert de muziek veel van de geluidseffecten die je juist moeten helpen. Hier ligt ook schuld bij de geluidseffecten zelf, die een onderscheidend geluid en kracht missen. En dan ergerde ik me nog blauw aan de stem van Mega Man wanneer hij geraakt werd. Dit ligt vast aan mij, maar het geluidje ontketende een onevenredige woede. Gelukkig was dit euvel verholpen toen ik de Japanse stemmen ontdekte.
Solide Mega Man game
MM11 is een solide Mega Man game geworden. Het biedt een gezonde uitdaging, zowel voor nieuwkomers als veteranen van de serie. Met moderne beelden en effecten, is MM11 fijn om naar te kijken en om te spelen. Je zou kunnen zeggen dat je MM11 snel hebt uitgespeeld, maar dat is nu eenmaal wat we van Mega Man games gewend zijn. De kracht zit hem in het verbeteren van jezelf en laat de challenge mode daar nu de ideale manier voor zijn.
Wel vind ik de vraagprijs wat hoog en had er naast het gear systeem best nog een wat grotere draai aan de Mega Man formule gegeven mogen worden. Voor Mega Man fans is MM11 een no-brainer. Weet je het nog niet zeker? Wacht dan op een mooie aanbieding voor je je krachten meet met de ‘blue bomber’. Weet hij je te boeien, dan wacht je een mooie uitdaging.
Deze review is geschreven door Chris van Breda.
Oordeel Mega Man 11 (PS4)
- Graphics
80 - Gameplay 80
- Originality 75
- Sound
65 - Replay
90 - Eindcijfer 78
1393 
2)
09-10-2018 06:28
