Als vriend van de kroonprins moet je samen met je fee Gallica proberen om een groep helden te verzamelen en de troonopvolging op orde te brengen. De verraderlijke Louis heeft de dood van de Koning op zijn geweten en door een speciale spreuk van de overleden Koning wordt er een toernooi gestart waar de uiteindelijke winnaar de troon mag bestijgen.
Persona DNA
Het is overduidelijk dat er een flinke dosis Persona DNA in Metaphor verwerkt zit. In Metaphor maak je in plaats van demonen gebruik van zogenaamde Archetypes. Elk teamlid dat bij je groep aansluit heeft een unieke Archetype en je kunt deze vervolgens ook bij andere teamleden vrijspelen door middel van MAG. Naast je teamleden zul je ook specifieke volgers op je pad treffen die nog eens wat extra Archetype klassen aan je selectie toevoegen. Zo is er de Merchant Archetype die je krijgt van een winkelier genaamd Brigitta na het voltooien van een missie in de hoofdstad van Grand Trad. Een goede band met Neuras, de bestuurder van de Gauntlet Runner (je voertuig waarmee je over de map verplaatst) levert je de Gunner Archetype op. More, de bewaker van het Akademia rijk, is verantwoordelijk voor het managen van de verschillende Archetypes. Dit is slechts een kleine selectie aan verbonden die je legt met de mensen die je ontmoet.
Veel keuzevrijheid om je team samen te stellen
Naast de Archetypes die je aanvankelijk vrijspeelt zijn er ook nog subklassen en specialisaties die meerdere Archetypes combineren. Daarvoor moet je eerst een basisklasse tot het maximale level van twintig zien op te bouwen en aan bepaalde randvoorwaarden voldoen. Zo moet je bepaalde banden met je teamgenoten hebben opgebouwd door middel van hun Social Links. Deze zijn een stuk simpeler te voltooien dan in de Persona games, omdat je vrijwel bij elke poging een rang stijgt. En hoewel ik aanvankelijk dacht dat het managen van de sociale aspecten, het voltooien van de sidequests en het doorlopen van het verhaal een uitdaging zou zijn, valt dat in de praktijk ontzettend mee.
Het managen van je Archetypes is eigenlijk bijzonder simpel. Je kunt op elk willekeurig moment tussen je vrijgespeelde Archetypes wisselen door ze als onderdeel van je wapenuitrusting te behandelen. Naast het schakelen tussen de Archetypes kun je ook bepaalde vaardigheden van het ene Archetype aan een andere koppelen. Zo kun je dus vrij unieke combinaties van vaardigheden samenstellen en een selectie maken uit de spreuken en vaardigheden die het beste bij je passen.
Wanneer je een bepaalde Archetype tot het maximale level hebt weten te brengen denk je misschien dat je beter naar een ander Archtype kunt schakelen om die vaardigheden vrij te spelen. Maar na het behalen van level twintig krijgen Archetypes nog steeds ervaringspunten die worden omgezet naar items die je kunt gebruiken om andere Archetypes te verbeteren. Je hoeft dus niet meteen je meest geliefde Archetype af te danken. Het is een goed voorbeeld van hoe gebruiksvriendelijk Metaphor is voor nieuwe spelers.
Het verhaal zit overigens ook propvol interessante thema’s. Omdat je main character een zogenaamde Elda is, een magie gebruikende en ‘besmette’ klasse, zul je geregeld gediscrimineerd worden door mensen die je tegenkomt. Maar als mogelijke nieuwe koning, kun je proberen om het verdeelde rijk van Euchronia samen te brengen en meer acceptatie tussen de vele verschillende rassen te stimuleren. Een ander vraagstuk wat geregeld terugkomt is hoe belangrijk fantasie daadwerkelijk is. De grootste tegenstanders in het verhaal van Metaphor zijn Mensen: groteske monsters die mij in sommige gevallen een beetje aan de Titans uit Attack on Titan deden denken. En net als in het dagelijkse leven zijn het vaak de Mensen zonder fantasie die het plezier voor andere Mensen verpesten. En natuurlijk heb je in Metaphor ook weer te maken met de tijdsdruk van een jaarkalender die ervoor zorgt dat je constant moet proberen om zo efficiënt mogelijk met je tijd om te gaan. Elke sidequest, Social Link of missie van het hoofdverhaal kost tijd om te voltooien. Maar ook het reizen tussen de verschillende locaties is iets waar je rekening mee moet houden.
Lekker sociaal doen
Metaphor is ook op het gebied van de Social Links wat anders dan we gewend zijn van de Persona games. Je moet nog steeds gesprekken aangaan en keuzes maken bij je antwoorden, maar de Social Links in Metaphor zijn niet gericht op het aangaan van romantische relaties. In plaats daarvan verkennen ze vaak de sociale en maatschappelijke thema’s van het koninkrijk. Zo is er een verhaallijn met je teamlid Strahl dat zich richt op het vinden van zijn erfenis en hoe hij zijn nalatenschap vorm moet geven voor de inwoners van zijn verwoeste dorp. Een verhaallijn van je teamlid Heismay, een voormalige ridder en een zogenaamde Eugief, draait daarentegen meer om het vinden van een rustplaats voor zijn overleden zoontje. Dat hij daarbij door de inwoners van zijn voormalige thuis wordt verguisd en de urn van zijn zoontje zelfs gestolen wordt, geeft wel aan dat er flink wat mis is in het rijk van Euchronia.
Op het gebied van de gameplay zullen veel aspecten ook herkenbaar zijn. Je kunt beurten van je teamleden overslaan en je kan aanvallen blokkeren. Daarnaast moet je goed gebruikmaken van de zwaktes van je vijanden om extra aanvallen te kunnen inzetten en is het managen van je inventaris zeker niet onbelangrijk. Het loont om de verschillende kerkers die je moet bezoeken telkens volledig te voltooien. Naast het feit dat je zo flink wat van de uitdaging van de gevechten kunt inperken levert, het je ook wat meer ademruimte op de kalender op.
Kleine irritatiepuntjes vervliegen grotendeels
Toch waren er ook een paar momenten dat ik wat lichte frustratie had. Vooral met hoe je van locatie naar locatie kunt verplaatsen. Vrij snel nadat je de Gauntlet Runner tot je beschikking hebt gekregen, krijg je ook de mogelijkheid om naar eerder bezochte gebieden te teleporteren. Dit scheelt natuurlijk een hoop reistijd en is vooral bedoeld om sidequests sneller af te handelen. Wat ik echter vervelend vond, was dat ik aan het einde van een dag telkens weer naar de stad werd teruggestuurd waar het hoofdverhaal op dat moment plaatsvindt. Dat terwijl ik eigenlijk de volgende kalenderdag een sidequest in een eerder gebied wilde afhandelen.
Naast dat kleine irritatiepuntje vond ik de menu’s aanvankelijk ook wat druk, omdat er altijd iets in beweging is. Maar gelukkig viel me dat na een paar uren spelen al niet meer op. Op het gebied van de muziek is Metaphor niet zo opvallend als de jazzy deuntjes van Persona 5, maar gelukkig zijn er genoeg mooie orkestrale nummers. En het gezang van koren past uitstekend bij de kerkelijke thema’s en tegenstanders in het verhaal.
Op het grafische vlak weet Studio Zero ook indruk te maken. De grote gebieden die je bezoekt zien er mooi uit, de selectie aan vijanden loopt uiteen van vogels en wolven tot grote draken en de eerdere genoemde Mensen. Al met al is Metaphor ReFantazio een prettige game om naar te kijken. En nog belangrijker: het is vooral erg leuk om te blijven spelen.
Conclusie
Metaphor ReFantazio vindt het wiel niet opnieuw uit. De invloeden van Persona zijn overal goed merkbaar, maar Metaphor weet toch een eigen draai aan alles te geven. De verschillende thema’s, de vrijheid om je team uit te bouwen zoals jij zelf wil en de vele, vele gevechten blijven leuk om te spelen. In een week tijd heb ik ongeveer zestig uren met de game doorgebracht en er is overduidelijk nog een hele hoop content te voltooien. Een goede indicatie dat je als budgetgamer genoeg waar voor je geld krijgt met Metaphor.
9.9
7251 
173)
11-10-2024 13:43
Kleine hoop dattie nog naar de Gamepass komt en anders is het bijna Sinterklaas 
