Volg ons op Facebook Abonneer op onze RSS
Metro 2033: The Last Refuge (Xbox360)
92 100 1

Review Metro 2033: The Last Refuge (Xbox360)

Ik ben een consolegamer in hart en nieren. Al sinds ik de eerste Xbox in huis haalde prefereer ik een controller over een toetsenbord. Er zijn echter altijd een paar games die er toch voor zorgen dat ik wou dat ik een goede PC in huis had staan. STALKER was één van die games. Vooral die prachtige sombere sfeer spreekt me heel erg aan. Metro 2033 heeft een vergelijkbare sfeer en setting, maar komt ook op de XBox 360 uit. Ik stond dan ook kwijlend klaar toen ik de kans kreeg deze game te reviewen.
De vergelijking met STALKER is misschien niet helemaal rechtvaardig. Waar STALKER een open-world game was die de speler op elk gebied vrij liet, is Metro 2033 een zeer scripted First-person shooter in de stijl van bijvoorbeeld een Call of Duty. De enige overeenkomsten zijn de sfeer en setting, en het feit dat beide ontwikkelaars zich in Kiev (Oekraïne) bevinden. Ik zal dan ook vanaf nu ophouden de game met STALKER te vergelijken, want Metro 2033 heeft genoeg te bieden om op zichzelf te staan.

Metro 2033 is gebaseerd op een Russische bestseller van Dmitry Glukhovsky, dat sinds kort ook in het Engels te verkrijgen is voor de geïnteresseerden. Het mag in elk geval duidelijk zijn dat Glukhovsky voor een zeer solide achtergrondverhaal heeft gezorgd. Metro 2033 speelt zich af in een wereld die grotendeels verwoest is door een kernoorlog. De overlevenden hebben zich teruggetrokken in de metrotunnels onder Moskou, waar zij opnieuw een beschaving hebben opgebouwd. Metro 2033 speelt, heel toepasselijk, in het jaar 2033. Jij bent Artyom, die eigenlijk zijn hele leven in de metrotunnels doorgebracht heeft. Het leven in de metrotunnels is niet makkelijk. De overlevenden worden constant aangevallen door de gemuteerde wezens die boven de grond leven. Daarnaast komt er ook nog een nieuw gevaar in de vorm van de “dark ones”. De dark ones lijken niet voor de fysieke maar meer voor de mentale aanval te gaan. Ik kan niet te veel verklappen, maar de dark ones zijn echt een briljante toevoeging voor zowel het verhaal als de gameplay.



Die gameplay is over het algemeen vrij standaard, met een paar hele leuke verrassingen. Metro is en blijft een First-person shooter, dus er moet heel wat geschoten worden. Dit schieten gebeurt met een relatief groot aanbod aan wapens. Je hebt natuurlijk een assault rifle, shotgun en revolver, maar je kunt ook pneumatische wapens vinden. Deze kun je oppompen om je schoten meer kracht te geven, wat echt briljant uitgewerkt is. Het schieten voelt goed en schenkt over het algemeen genoeg voldoening. Wat Metro beter doet dan welke shooter dan ook is je het idee geven dat je echt in de wereld zit. Niet alleen is de spelwereld ongelooflijk realistisch neergezet, het zijn vooral de kleine details die je mond soms echt open doet vallen. Om even een voorbeeld te noemen, als je bij bepaalde stukken boven de grond komt moet je een gasmasker opzetten. In de meeste games zou deze met een druk op de knop verschijnen en verdwijnen, maar niet in Metro. Je ziet hoe Artyom zijn gasmasker opzet en daarna zijn horloge bijstelt om te zien hoe lang zijn filter nog meegaat. Naarmate je filter opraakt raakt je masker meer en meer beslagen en bij gevechten kunnen er kogelgaten en barsten in je masker komen, waarna het uiteindelijk zelfs kapot kan gaan. Naast je gasmasker moet je ook je zaklamp handmatig opladen met een soort primitieve knijpkat die aan een lompe accu vastzit. Prachtig bedacht en uitgewerkt. Daarnaast is het enige wat je ooit aan HUD op je scherm zult vinden je inventory. Dus alleen als je dingen oppakt, wapens wisselt of dingen (ver)koopt zul je een HUD te zien krijgen. Zelfs de kaart is in-game, en je zult deze in donkere gebieden moeten bijlichten met je aansteker.

Wat Metro echt zo bijzonder maakt is de geweldige sfeer. De metrotunnels stralen een prachtige hopeloze, sombere sfeer uit. Iedereen heeft een hopeloze uitstraling, de mensen zijn massaal aan de wodka en het feit dat metrotunnels over het algemeen niet uitermate goed belicht zijn draagt natuurlijk alleen maar bij aan de sfeer. Dit is duidelijk een van de sfeervolste games ooit, die zich op dit gebied makkelijk kan meten met bijvoorbeeld Bioshock en STALKER. Vooral erg mooi zijn de metrostations waar je zo nu en dan langs komt. Deze dienen als een soort hub, zonder vijanden, waar je rond kunt lopen om met mensen te praten en inkopen te doen. In Metro betaal je alles met militaire kogels. Dit zijn niet de normale kogels die je in je wapens stopt, maar duurdere glimmende exemplaren. Hiermee kun je op de verschillende stations nieuwe wapens, filters voor je gasmasker of pantser kopen. Als je in een vuurgevecht zeer wanhopig bent kun je deze kogels ook in je AK stoppen, maar dat is natuurlijk sterk af te raden.

Grafisch gezien is Metro over het algemeen zeer indrukwekkend. Vooral de binnenlocaties zijn prachtig om doorheen te lopen. Vooral de lighting is fenomenaal. Wel een beetje jammer is dat de kwaliteit van de graphics enorm achteruitgaat zodra je boven de grond komt. Vooral de grond ziet er best wel bedroevend uit voor hedendaagse standaard. Qua geluid is Metro wel helemaal geweldig. De wapens klinken één voor één prachtig en de voice acting is subliem. Je kunt er zelfs voor kiezen de originele Russische stemmen te gebruiken. Wel jammer is dat je dan de kleine gesprekken tussen de bewoners van de tunnels zult missen, gezien alleen de dingen die belangrijk zijn voor het verhaal ondertiteld worden. De Engelse stemmen zijn echter van een zeer hoog niveau, dus het is aan te raden deze in eerste instantie ook gewoon te gebruiken.



Je zult je nu misschien afvragen of er dan helemaal niets mis is met Metro. Het is misschien moeilijk te geloven, maar ik kon eigenlijk verdacht weinig minpunten vinden tijdens het spelen van deze game. Het enige waar ik me wel eens aan ergerde was de AI van de menselijke tegenstanders. Deze waren soms net een klein beetje te dom. Zo willen ze nog wel eens doen alsof je er niet bent terwijl je recht voor hun neus staat, of ze negeren het als je iemand die twee centimeter naast ze staat door zijn kop knalt. Daarnaast kom je tegen het einde van de game een vijand tegen die het vermaak ernstig in de weg staat. Gelukkig kom je deze slechts in één level tegen, wat het nog wel draagbaar maakt. Al met al is Metro 2033 een geweldige ervaring die je meegemaakt moet hebben als je van de sfeer houdt. Zelfs als de sfeer je niet aantrekt staat je nog een geweldige game te wachten, met genoeg interessante gameplay-elementen om je de tien uur die het spel ongeveer duurt geboeid te houden. Daarna kun je de game nog een keer doorspelen om het alternatieve einde te ontdekken. Een multiplayer is afwezig, maar dat had ook niet echt bij de game gepast.

Second opinion (Maurice)
Aangezien THQ zo vriendelijk was om ook een PC versie mee te sturen, is ook hier naar gekeken met de nadruk op de verschillen.

Ik had al zo’n 3-4 uur in de 360 versie van Metro 2033 zitten voor ik overstapte. Bij de 360 versie merk je al dat het om een typische oldschool “oostblok’ game gaat: de game engine zit bijvoorbeeld technisch erg goed in elkaar waardoor alles beter draait dan je zou denken als je naar de screenshots kijkt (niet dat de eerste STALKER nou zo soepel draaide toen die uitkwam). Maar ook zijn er de bekende bugs: AI scripting werkt niet altijd even goed, waardoor vijanden zich soms heel slim en soms ongelofelijk dom gedragen. Wanneer je ergens zit, kun je gewoon 360 graden rond kijken en als je naar beneden kijkt heb je geen benen! Tegelijkertijd zijn de wapens van het type ‘zwaar en onhandelbaar’ zoals je dat misschien van de vroege wapens in de STALKER serie gewend bent.

Je mag denk ik best kritiek hebben op het feit dat veel vijanden de neiging hebben om onder je vizier te rennen of kruipen, terwijl je als je inzoomt a la Call of Duty, je wapen zo’n 2/3e van het scherm in beslag neemt waardoor je vaak weer uit en in moet zoomen om je vizier weer over een vijand heen te krijgen. Maar dat de wapens (vooral in het begin) aanvoelen als zwak en onhandig hoort nou eenmaal bij het spel. De begin wapens zijn namelijk min of meer gemaakt van de roestige troep die overbleef na de grote oorlog die de mensheid ondergronds gedreven heeft.

Op de 360 moest ik hierdoor wel even aan wennen aan de controls, en ik vroeg me af of ze op de PC beter waren. Normaal heb ik op de consoles altijd wel last van het ‘overshoot syndroom’, waardoor ik vaker links of rechts van iemand schiet dan op iemand. De PC versie heeft zoals je zou verwachten wel iets betere controls, hoewel dat natuurlijk afhangt van hoe goed je met de muis en keyboard controls bent. De hele schietervaring voelt toch net iets intuïtiever aan op de PC, en het is wel vrij duidelijk dat dit spel primair voor de PC gemaakt is. Desondanks blijven de wapens ongeveer hetzelfde aanvoelen, dus verwacht geen magische transformatie wat dat betreft!



Grafisch ziet het spel er op 1920x1200 in DirectX 9 natuurlijk iets scherper uit dan op de 360. Maar los van de hogere resolutie, waarvan je de verbeteringen vooral in de textures terug ziet, ziet het er nagenoeg hetzelfde uit als de 360 versie. Helaas zat ik op Windows XP, dus ik heb de Direct X 10 en 11 features niet kunnen testen. Ongetwijfeld ziet het er dan iets mooier uit zonder dat het de gameplay aantast.

Als er één versie de betere moet zijn, dan is dat zonder twijfel wel de PC versie. Maar verwacht geen grote grafische stap vooruit als je met een mid-range systeem zit. Het spel draait redelijk goed op een wat ouder systeem, maar voor de “beste” grafische versie zul je waarschijnlijk toch wel een behoorlijke videokaart nodig hebben.

Verder is het spel nagenoeg identiek op beide platforms. Heb je een 360 maar geen gaming PC, of andersom, dan is de keuze makkelijk gemaakt. Heb je allebei, dan biedt de PC versie een lagere prijs, iets scherpere controls en de potentie om er beter uit te zien. Kom je uit het tijdperk waarin Half Life 1 net uit was, Call of Duty een verfrissend alternatief was voor Medal of Honor en zo’n beetje alles met de Quake 2 engine gemaakt leek te worden, dan zul je jet met Metro 2033 prima vermaken. Maar als ras console gamer kan het type gameplay van Metro 2033 misschien niet helemaal jouw ding zijn. Zie het in dat geval als een soort F.E.A.R. 2 in Russische tunnels, maar dan een versie die wél goed is.

Metro 2033 kwam in een nogal ongunstige tijd uit, dus het zou goed kunnen dat hij over een paar maanden een keer in een Steam sale of een Zavvi Mega Monday terecht komt voor 20 euro of minder.

Gereviewed met PC specificaties: Core2Duo 3.0GHz , 4GB RAM, 4830HD, Windows XP, DirectX 9. Framerate tussen 20 en 30 fps op 1920x1200 met alle settings op max.

Deze game is gereviewed door Fant (Xbox 360) en Maurice (PC)

 

Oordeel Metro 2033: The Last Refuge (Xbox360)

  • Graphics 85
  • Gameplay 90
  • Originality 90
  • Sound 90
  • Replay 60
  • Eindcijfer 92

Aantal keer bekeken: 10487 

Laagste prijzen voor Metro 2033: The Last Refuge (Xbox360)

Winkel Cijfer Levertijd Prijs Porto Totaal

Meer prijzen 

Laatste reacties

avatar van Mazmarize
Mazmarize ( 434 ) 12-04-2010 20:00
lekker gedaan he, een 92 totaal cijfer..
nu moet ik weer een spel gaan kopen

verder top review!
avatar van Marbh
Marbh ( 36 ) 13-04-2010 19:53
Mooi review, zat er op te wachten ^^
avatar van Scipiscus
Scipiscus ( 316 ) 22-04-2010 15:00
Zo een 9,2!! Dat is hoog! Bedankt voor de zeer uitgebreidde review! Alleen zijn de omgevingen wat.. Jah.. donker!

Goede review!