Shift 3?
Hardcore simcoureurs die al klaarzaten in hun kuipstoel met stuurwiel en pedalenset kunnen overigens gelijk afhaken, want hoewel Project Cars 3 volgens Slightly Mad Studios raceliefhebbers van het volledige spectrum bedient, neemt de arcade-inborst toch de bovenhand. Zaken als bandenslijtage en -temperatuur, brandstofverbruik, pitstops en volledige raceweekends met oefenritten en kwalificatiesessies zijn gesneuveld in het offer van Slightly Mad Studios om met Project Cars 3 die nieuwe, meer toegankelijke richting in te slaan. Er zit nog wel een kern van waarheid in de wegligging en besturing van de wagens en het vergt nog wel wat oefening om zonder rijhulp je auto millimeterprecies langs de apex te sturen, maar zo afstraffend als een echte sim wordt het nooit. De vergevingsgezindheid laat ruimte voor slip- en driftpartijen terwijl je steeds makkelijk de controle over die pk’s kan bewaren. Het resultaat is een simcade die prima racet en qua rijgevoel eigenlijk veel dichter aanleunt bij het eveneens door Slightly Mad Studios ontwikkelde Shift 2: Unleashed dan bij zijn eigen voorgangers. De toegenomen toegankelijkheid is sowieso merkbaar in de sterk verbeterde besturing met de controller. Een groot pluspunt voor de consolespeler die geen stuurtje heeft, want bij de vorige delen was de controllerbesturing een van de verbeterpunten.
Carrière in snackformaat
Het roer wordt ook in de carrièremodus min of meer omgegooid. Het idee van stapsgewijs opklimmen van de lagere naar de hogere raceklassen blijft behouden, maar wordt hier gepresenteerd in snackformaat. De campagne bestaat uit een tiental series (iedere serie belicht een deel van de autosport), die elk weer bestaan uit drie losse events en een vierde, nog vrij te spelen, kampioenschap waarin je meerdere races afwerkt. Bij gewone races start je verplicht achteraan en mag je jezelf in een drietal rondes door het deelnemersveld worstelen waardoor elke vorm van racestrategie verloren gaat. Er zijn eveneens allerlei tijdritten waarin je een snelle rondetijd (Hot Lap) of een sterke gemiddelde tijd moet neerzetten die wordt berekend over drie cleane rondes (Pace Setter). Stuurfouten worden hier nog wel genadeloos afgestraft met een ongeldige rondetijd, waardoor het simverleden van de reeks toch nog even om de hoek komt piepen. Al verdwijnt dat gevoel weer snel wanneer je even later in Breakout door blokken scheurt die op de baan verspreid liggen. Elk blok heeft een puntenwaarde en het is de bedoeling om de optimale route te vinden om een zo hoog mogelijke score te behalen.
Winnen is een bijkomstigheid
Als eerste aan de eindstreep verschijnen vormt vaak zelfs niet langer het hoofddoel. Elke race stelt namelijk drie uitdagingen voorop. Zo word je bijvoorbeeld gevraagd om acht auto’s te passeren binnen anderhalve minuut, een aantal bochten perfect te nemen of de snelste rondetijd neer te zetten. Winnen wordt al snel een bijkomstigheid en het is genoeg om deze uitdagingen te voltooien om vooruitgang te boeken. Bij elke deelname verdien je credits, ervaringspunten en verhoog je de affiniteitscore voor het merk waarmee je rijdt. Met het geld dat je verdient kun je upgrades kopen om de prestaties van je wagen te verbeteren en voor het eerst in de reeks kun je ook het uiterlijk van de auto opsmukken. Op die manier kun je zelfs een basic Honda Civic die je dagelijks in het straatbeeld ziet naar een hogere raceklasse duwen. Het wagenpark is zo’n tweehonderd wagens groot en natuurlijk kun je met het geld ook nieuwe bolides aanschaffen (voor sommige races heb je sowieso een specifiek model nodig), maar het behoort evenzeer tot de mogelijkheden om bepaalde racedisciplines vroeger te ontsluiten door er cash tegenaan te zwieren. Het geld komt overigens niet met hopen binnen en soms moet je keuzes maken. Zo keek ik toch een paar keer tegen een kleine grind aan omdat ik te krap bij kas zat om net die ene bolide te kopen die ik nodig had.
Genoeg te doen
In de Custom-modus loop je niet tegen die beperkingen aan. Hier ben je volledig vrij om je race-ervaring volledig naar wens in te stellen. Elke wagen uit het spel is meteen beschikbaar om op een hele rits circuits – van het nieuwe Interlagos-circuit in Brazilië, over klassiekers zoals Brands Hatch en de Nürburgring, tot fictieve locaties zoals een track in Shanghai – uit te proberen. Het multiplayer-strijdperk bestaat dan weer uit drie delen. Je kan zelf een (privé)lobby opzetten om samen met je vrienden en volgens je eigen regels te racen of je duikt via Quick Play snel in een online race en laat de skill-based matchmaking zijn werk doen. Veel interessanter zijn de Scheduled Events. Dit zijn kampioenschappen die door Slightly Mad Studios worden georganiseerd en waaraan je op een specifiek tijdstip kan deelnemen, inclusief kwalificaties om het niveau van je tegenstanders te bepalen. Er is sowieso genoeg inhoud om je wekenlang zoet te houden, maar bovenop de zeer uitgebreide carrière en de traditionele online modi, introduceert Project Cars 3 ook nog dagelijkse, wekelijkse en maandelijkse uitdagingen in de vorm van Rivals. Je krijgt een gelimiteerd aantal pogingen om een stevige chrono of hoge score te registreren en het blijft immens leuk om poging na poging een scherpere tijd neer te zetten.
Oef, die graphics
Niet de switch van simulatie naar arcade maar het visuele aspect deelt uiteindelijk de grootste mokerslag uit. Ik heb Project Cars 3 voor deze recensie op de Xbox-platformen gespeeld en grafisch schiet het beschamend tekort. De automodellen kunnen er nog mee door – al zijn enkele details zoals het merkplaatje onscherp – maar dan alleen omdat de omgevingen er zo wazig uitzien waardoor het lijkt alsof ze eigenlijk in de vorige consolegeneratie thuishoren. De game heeft desondanks enorm veel last van pop-in en ook screen tearing komt veelvuldig voor. Anti-aliasing lijkt dan weer onbestaand, het regenweer zet een stap terug ten opzichte van Project Cars 2 en daarbovenop had ik zo nu en dan last van vervelende grafische glitches waardoor het scherm op bepaalde plekken voortdurend flikkerde. Om nog maar te zwijgen over een fout die ervoor zorgt dat je auto soms met een compleet ander uiterlijk aan de startstreep verschijnt in de tweede race van een kampioenschap. Bij het doornemen van de review guide lijkt Slightly Mad Studios van sommige foutjes op de hoogte te zijn, dus wellicht volgt er nog een patch, maar dat neemt niet weg dat de afwerking van de consoleversies behoorlijk slordig is.
Conclusie
Project Cars 3 is een prima racegame die plezier voorop stelt en op de track genoeg genietbare momenten heeft. Er is tevens genoeg inhoud om je wekenlang mee zoet te houden en dankzij de verbeterde controllerbesturing blijven consolespelers zonder stuurtje deze keer niet in de kou staan. Al zal deze verregaande switch van simulatie naar arcade heel wat liefhebbers van de reeks tegen de borst stuiten. Daarbij knagen ook de ondermaatse graphics en slordige afwerking toch een beetje aan de score.
Deze review is geschreven door Davy de Rauw.
41 )
07-09-2020 22:34
38)
08-09-2020 01:56
