Ride wist vorig jaar een redelijk positieve indruk achter te laten. Vooral de physics tijdens het racen wisten indruk te maken. Toch was er nog flink wat op het spel aan te merken; van lange laadtijden tot een beperkte selectie aan locaties en motoren aan toe. Met Ride 2 bouwt Milestone voort op de redelijke basis en levert het een beter vervolg af. Helaas schiet het spel op meerdere punten nog steeds tekort om het echt een topper te kunnen noemen.
Net als vorige keer zul je de meeste tijd doorbrengen in de World Tour mode. Maar voordat het zover is moet je een avatar aanmaken. Kies een geslacht, huidskleur en wat generieke extra’s en je kunt beginnen met spelen. De World Tour geeft je de keuze uit een aantal startmotoren die qua disciplines uiteenlopen van een dirtbike tot high-end racemotoren. Daarna is het de bedoeling om via meerdere toernooien en wedstrijden geld binnen te slepen en je verzameling langzaam uit te bouwen.
Wat mij tijdens het spelen al snel opviel was dat de kunstmatige intelligentie van je tegenstanders behoorlijk voorspelbaar is en ze op sommige momenten overdreven agressief de aanval in kan zetten. Het gebeurt daardoor geregeld dat je van je motor afvliegt omdat iemand een kamikazeaanval inzet zonder duidelijke aanleiding. Mocht het gebeuren dat je onderuit gaat, dan kun je gebruik maken van de zogenaamde Rewind feature. Het blijft goedkoop aanvoelen om hier gebruik van te maken, maar aangezien je falen lang niet altijd jouw schuld is door de twijfelachtige keuzes van de AI, biedt het wel uitkomst om in de race te blijven voor een podiumpositie.
Op het technische vlak ziet het spel er grafisch aardig uit. De modellen van de motoren zijn tot in de details nagemaakt en deze zijn tijdens de laadschermen ook grondig te bekijken. Laadschermen die misschien niet extreem lang in beeld zijn, maar die elkaar wel geregeld opvolgen. Heb je het ene laadscherm achter je gelaten, dan kun je er vergif op innemen dat er nog een tweede of zelfs derde laadscherm volgt. Gelukkig doet het spel het een stuk beter als je eenmaal aan een race begonnen bent. De game draait soepel en het gevoel van snelheid komt vooral vanuit het eerste-persoon zicht goed uit de verf.
De belangrijkste verbetering van Ride 2 is waarschijnlijk het gegeven dat je nu 27 verschillende locaties kunt bezoeken om te racen. Deze banen zijn ook nog in verschillende varianten speelbaar. Denk aan dag of nacht, weersomstandigheden of andere configuraties. Ook de selectie van motoren is enorm uitgebreid ten opzichte van het eerste deel. Waar je toen slechts een honderdtal had om uit te kiezen is het aanbod nu opgeschroefd tot meer dan 170 stuks.
Grafisch is Ride 2 geen hoogvlieger. Het spel draait dan wel soepel, de banen zien er soms levensloos en wat doods uit. Ondanks dat, ligt de focus tijdens het spelen natuurlijk vooral op de beleving tijdens het racen. Elke bocht moet je geconcentreerd blijven opletten, want de physics maken al snel duidelijk dat op het laatste moment afremmen en scherp insturen totaal niet loont. In zulke gevallen beland je negen van de tien keren namelijk keihard in de vangrail. Het grootste nadeel vind ik persoonlijk dat het enorm lang duurt voordat je echt voortgang maakt. De belangrijkste motivatie om races te winnen is om je verzameling motoren uit te bouwen. Dat het behoorlijk lang kan duren voordat je genoeg geld gespaard hebt om een nieuwe motor te kopen is dan ook al snel demotiverend.
Conclusie
Ride 2 is een snel vervolg dat een grote hoeveelheid content te bieden heeft. Het is alleen wel zo dat de gameplay voor mij persoonlijk snel eentonig begon te worden. Hoewel elk type motor anders aanvoelt en er duidelijk veel liefde in de weergave van de motoren is gestoken, zijn de matige kunstmatige intelligentie, het langzame gevoel van voortgang en de toenemende mate van sleur tijdens races redenen genoeg om Ride 2 alleen aan de echte fans aan te kunnen raden.
Deze review is geschreven door Gerard Olsder
Oordeel Ride 2 (PS4)
- Graphics 75
- Gameplay 75
- Originality 60
- Sound 70
- Replay 75
- Eindcijfer 71