Maar misschien is het handig om bij het begin te beginnen. Tales of Graces draait om de avonturen van Asbel Lhant en zijn broer Hubert. Tijdens een wandeling in het bos vinden de twee jongens een meisje dat aan geheugenverlies lijdt. Natuurlijk weet ze daardoor ook haar eigen naam niet meer, dus besluiten de jongens om haar Sophie te noemen. Ze vinden het meisje namelijk in een veld met Sopheria-bloemen. Dat is het begin van een avontuur waar je vervolgens tientallen uren zoet mee zult zijn. Ik zal de plot niet spoilen, maar het verhaal van een Tales-game is meestal vrij uitgebreid boordevol plotwendingen en intriges. Dat geldt ook voor Tales of Graces f. De personages en met name de ontwikkelingen en groei die ze doormaken tijdens het avontuur is dan vaak een doorslaggevende factor of je het verhaal wilt blijven spelen. En ook op dat vlak zit dit spel zeker goed in elkaar. Je begint het spel in de jeugd van de helden waar de basis van het verhaal wordt gelegd. Als er na een tiental uren een sprong in de tijd van zeven jaar plaatsvindt, zie je dat die vriendschap steeds terugkomt in het verhaal.
Het spel moet het vooral van zijn geweldige gevechten hebben. Het camerastandpunt is ook een klein beetje anders in vergelijking met recente Tales-spellen. Veel Tales-spellen hebben namelijk een camerastandpunt waarbij de gevechten van de zijkant en van links naar rechts getoond worden. Tales of Graces f daarentegen toont de vijanden vaak aan de linkerkant van het strijdtoneel en de camera lijkt vaak iets schuinboven op de strijd neer te kijken. Dit zorgt er ook voor dat je het overzicht behoudt op je teamgenoten en waar ze mee bezig zijn.
Oordeel Tales of Graces F (PS3)
- Graphics 75
- Gameplay 90
- Originality 75
- Sound 85
- Replay 90
- Eindcijfer 85