Met volle trots presenteerden wij onze klanten het restaurant. Wij specialiseerden ons in speciale takoyaki-snacks. Bestellingen liepen uiteen van twee tot zes stuks en de klanten bleven binnenstromen. Kuchipatchi ontving de klanten en Westchi (ik dus) bakte de snacks. Eerst olie in de pan doen, daarna deeg, een stukje octopus en nog wat ingrediëntjes. Daarna draaide ik ze om en pakte er een schaaltje bij. Toen ze er allemaal in zaten, deed ik er nog wat speciale saus, zeewier, nog meer saus en visvlokken overheen. Et voila. Een perfecte takoyaki. En hoe beter de takoyaki, hoe meer punten we ervoor krijgen. Nul is het minst en drie is het meest. De klanten waren en zijn er dol op! Er kwam zelfs een klant, die zó tevreden was, dat hij onze winkel wilde uitbreiden, van een Putchi Shop naar een Metchi Shop. Maar vreemd genoeg kwam deze groene vent ons bekend voor. Zou het..? Nee, ik denk het niet.
Na nog meer tevreden klanten, kwam de rare groene man weer terug. Hij was wéér onder de indruk en besloot om ons nogmaals 5000 Gotchi te geven. (Gotchi is de munteenheid daar.) Wij keken de man aan en dachten… Nou ja het zal wel. Hij geeft ons geld om uit te breiden, dus dat doen we dan ook. We verbouwden onze pas nieuwe Metchi Shop om tot een Gotchi Shop en kregen bericht binnen dat er ergens anders nog een winkel beschikbaar was. Maar wij besloten om door te gaan met onze goed lopende zaak. Na veel lange uurtjes en ongeveer 100 puntjes later kregen wij opeens een bezoekje van een prinses. Deze prinses bestelde wat en ook zij was onder de indruk van onze kookkunsten. Ze besloot toen om ons een koninklijke vlag te doneren, zodat we onder de naam Royal Takoyaki Shop verder mochten gaan. Wie heeft dan nog de titel Gotchi nodig? We zitten aan de top met onze zaak!
Nadat de prinses weer langskwam en wij onder de naam Royal Spa Shop mochten werken, want het stadium van Putchi, Metchi en Gotchi hadden wij al gehad, gingen we aan de slag met een volgende winkel. Ditmaal een accessoires winkel. Ketting en broches waren helemaal in en die moesten wij op maat maken. De groene snavelmans kwam weer langs. Ditmaal met een pruik op en onder de naam: Afropapapatchi. Wij kregen de man door. Later hadden wij ook dit varkentje gewassen en werden we, weer na 100 punten en een bezoek van de prinses, een Royal Shop. Kuchipatchi en Westchi zijn trots op zichzelf. Ze hadden al drie winkeltjes opgebouwd en die winkels zijn helemaal up to date en volledig uitgebouwd en verbouwd. En dat met de help van die rare vent. Kuchipatchi had zo zijn vermoedens wie het kon zijn.
We begonnen maar aan een tandartspratijkje. En ja hoor, na verloop van tijd kwam het ventje weer terug. Kuchipatchi testte hem uit en zei, uit het niets: “vader.” De man schrok en ging er over heen praten. Kan het dan toch zijn vader zijn? Na de tandartspraktijk volledig te hebben uitgebreid, op dezelfde manier als alle andere winkeltjes, alleen moesten we nu gaatjes vullen, boren en vuil wegpoetsen, kregen wij bericht van een winkel van ons dat een winkel zich had samengevoegd met een andere. De tandartspraktijk had een tweede vestiging geopend en was samen gaan werken met de accessoireswinkel. Dat leverde een hoop tandenkunstwerkjes op en de klanten betaalden er graag wat meer voor. Natuurlijk zaten wij niet stil en openden wij nog veel meer winkeltjes, maar om daar achter te komen, moet je het spel maar eens zelf spelen. Anders wordt nu alle lol er al van afgehaald. Wel kan ik je nog vertellen dat je nog als bloemist of schoonheidsspecialist aan de slag kunt. Ook kan je nog een muziekwinkel openen en dan heb je nog de andere geheime mixwinkel. Wat die wordt, mag je zelf uitvinden.
Om even kort samen te vatten over hoe de zaken gaan: jij doet alles via het touchscreen, jouw partner praat met de klanten en verkoopt hen dingen, de overige knoppen worden niet gebruikt, op de Start knop na. En als je het bovenstaande verhaaltje niet begreep over de winkelverbouwingen: jij begint onderaan met een Putchi Shop. Na wat tevreden klanten komt jouw vader dus binnen en die breidt de boel voor je uit. Dan heb je dus een Metchi Shop. Dit doet hij nog een keer. En je hebt een Gotchi Shop. Bij de meeste winkels heb je ongeveer 100 punten nodig om de prinses naar jouw winkel te lokken. Dan overhandigt zij jou een vlag en met die vlag heb je dat winkeltje ‘uitgespeeld’. En je komt aan die punten door een zo goed mogelijk product te maken. Als hij perfect is krijg je er drie punten voor en als hij heel slecht is krijg je er geen punten voor.
Deze game heeft eigenlijk alleen maar minigames en je doet constant hetzelfde. Dit is helemaal niet erg, aangezien je steeds levels krijgt met meer uitdaging. Je moet bijvoorbeeld eerst twee takoyaki’s maken, dan moet je er later ineens zes hebben. En het liefst binnen dezelfde tijd, anders worden je klanten ongeduldig.
Ook kent deze game een draadloze demo-verzend-optie. Net als bij Sonic Rush onder andere, kan deze game een andere DS bezitter een demo van het spel versturen, zodat ze het kunnen spelen. Maar als je dan de DS uitzet, ben je ook het spel kwijt. Iedere keer als je een demo verzendt, krijg je een Gotchi en een nieuwe item. Je kan ook linken met een andere Tamagotchi Connection: Corner Shop bezitter, maar wat daar uitkomt, weet ik niet, aangezien nog niemand de game heeft. Wel kan je kadootjes verzenden en ontvangen. Wat ook leuk is om te vermelden, is dat er een paswoord systeem in verwerkt zit en je kunt de codes van het internet plukken om gave items te bemachtigen. Paswoorden uitwisselen met de Tamagotchi Connection Version 3, de vernieuwde, maar ouderwetse Tamagotchi is ook mogelijk.
De graphics in het spel zijn te vergelijken met het populaire MTV programma “Happy Tree Friends”. Heel erg kinderlijk getekend en heel kleurrijk. Niet slecht, want het past totaal bij het spel en zet een perfect sfeertje neer. Maar als je kijkt naar wat de DS aankan, dan is het wel slecht natuurlijk. Maar op dat gebied mag je, vind ik dan, er niet naar kijken, omdat het zulke leuke gameplay kent. De muziek in de game past er ook helemaal bij, maar ik zet het liever uit, omdat dat gebrabbel van de beestjes nog erger is dan dat van de Sims. De gameplay is te vergelijken met andere minigame-games, zoals Wario Ware en Project Rub, maar dan zonder tijdslimiet. Opschieten moet je wel natuurlijk. Het verhaal in de game is erg magertjes, maar het stoort niet. Als er geen verhaal inzat, had je het ook niet gemist. Je doel is gewoon om een aantal winkels op te bouwen en te onderhouden om jezelf de luxe te kunnen permitteren in je eigen huisje, in de vorm van een bankstel en dergelijke. De replay ligt ook wel hoog, aangezien de meeste artikelen voor je huisje heel duur zijn, maar gelukkig wordt na elke verbouwing van je winkel, jouw eigen product duurder.
De game is zeer vermakelijk en verrassend tegelijk. Ik had dit niet verwacht en ik denk ook wel dat dit een aanrader voor iedereen is. Als je een van de velen bent die niet denkt dat deze game de moeite waard is, vraag ik je bij deze om de game een kans te geven. Je zult er van genieten en er helemaal geen spijt van hebben! Wat ik er nog wel eerlijk bij moet vermelden, is dat het spel wel erg snel uit te spelen is.
Oordeel Tamagotchi Connexion: Corner Shop (NDS)
- Graphics
82 - Gameplay
91 - Originality
- Sound
67 - Replay 88
- Eindcijfer 85
6793 )
09-07-2006 21:29
.