De game is natuurlijk van Nintendo. Eerst alleen gepland voor de gamecube, maar doordat die het erg slecht deed, werd er een wiiversie gemaakt. Niet alleen werd ons de grootste overworld ooit in een Zelda game beloofd, maar ook meer kerkers, Link speelbaar als wolf en natuurlijk bestuurbaar met de wii remote.
Presentatie:
Het verhaal van Zelda is niet beter dan in de voorgaande games. Alle bekende elementen zitten erin, maar er is nu ook een twilight world. Dat is een helemaal grijze wereld met zwarte, rare vijanden. Je hulpje in deze game komt uit die twilight world. Ze heet Midna en je weet, tot het einde van het spel, heel weinig van haar. Het is een best goed verhaal in ieder geval. Het is echter doordat de presentatie van de game zo goed is, dat je meer in het verhaal zit. Normaal speel je Zelda voor de game, maar nu voor het eerst wilde ik ook echt weten hoe het afliep.
Het eerste positieve aan de presentatie zijn de filmpjes. Er zitten meer filmpjes in dan in voorgaande Zelda games en betrekken je meer bij het verhaal. Ze zijn echt schitterend en helemaal niet zo lang. Verder ziet de hele game er gewoon goed uit. Het is niet oogverblindend mooi, maar wel het mooiste wat we tot nu toe van Nintendo hebben gezien. Verder is het heel belangrijk dat de game speelbaar is. Zelda heeft altijd heel goed gewerkt met een normale controller. De controls ondersteunden altijd de ervaring, zelfs de camera was nooit onhandig. Nu heb je echter een wii remote in plaats van een standaard controller. Ik moet dan wel een waarschuwing geven voor de echte diehard fans van Zelda. In de wii versie is Link namelijk rechtshandig! Dit moet omdat men nu eenmaal de wii remote in de rechterhand vasthoudt. Dit heeft als effect dat de wereld in de gamecube versie gespiegeld is aan de wereld in de wii versie.
Toch raad ik iedereen af de gamecube versie te kopen als je de wii hebt. De controls voor de wii zijn gewoon te goed. Je gebruikt je wii remote om zwaardbewegingen te maken. Er zijn een aantal basismoves die later uitgebreid worden. Zeker in het begin is het heel leuk om die bewegingen te maken. Later worden ze gewoon een gegeven, net alsof je een knop moet indrukken. Je hand kan er wel een beetje moe van worden, na wat lange gevechten achter elkaar. Je gebruikt de remote ook om bijvoorbeeld pijlen te schieten of om te vissen. Dit is allemaal erg goed gedaan. De nunchuck gebruik je om rond te lopen en verder heb je nog een aantal shortcuts en knoppen om in je inventory en de map te komen.
De besturing brengt echt Link zijn en hem niet alleen besturen een stap dichterbij.
Figuur 1: De game is echt schitterend
Nieuw:
Laten we nu kijken naar de nieuwe elementen. Link kan namelijk in een wolf veranderen. Ook dit werkt weer perfect. Je kan als wolf met dezelfde bewegingen met je remote ongeveer dezelfde moves maken. Maar je kan als wolf ook extra goed ruiken. Je krijgt dan een ander soort van beeld, waarin je bijvoorbeeld geesten of geuren kan zien. Je kan ook door kleine gaten heengraven. Als wolf spelen is zeker erg cool en afwisselend. De game houdt nooit ook op met je te verbazen. Als je bijvoorbeeld een wolf bent bij andere mensen gaan ze gillen en wegrennen of een beetje bibberen. Dit is echt schitterend om te doen in drukke gebieden. Dit soort dingen zitten overal in het spel.
Epona zit er ook in en dat is dan wel niet nieuw, maar wel sterk verbeterd. Je moet namelijk nu ook echt gevechten vanaf je paard leveren, zelfs bazen. Het kan soms iets te hectisch worden met sturen en met je boog schieten tegelijk.
De bekende elementen zitten er ook in. Je zult door de game heen veel wapens herkennen. Gelukkig zijn er ook nieuwe, waarvan een aantal echt geniaal zijn. Er komen ook bekende personages langs (geen Tingle!) en echte Zelda dingetjes, zoals de kippen.
Figuur 2: Link, als wolf in de twilight world
Hyrule en kerkers:
Je brengt je avontuur eigenlijk in twee verschillende vorm door. Ten eerste kun je in gewoon in Hyrule zelf zitten. Het land is inderdaad erg groot, maar ik vind hem toch nog wat te leeg. Er zijn gewoon heel veel lege vlaktes. Ooit zou er een Zelda moeten komen waar altijd wat te beleven is. Gelukkig zijn de velden dan ook niet helemaal leeg, er zijn redelijk wat verschillende dingen te verzamelen en daar moet je soms erg goed voor zoeken. Dat is dan ook het mooie aan Zelda. Als je wilt kun je weinig tijd in Hyrule zelf besteden. Als je snel doorgaat ben je zo weer in een kerker. Maar als je van sidequests houdt, dan kun je echt uren ronddwalen. Het is de perfecte mix. Het tweede deel van het spel zijn dus de kerkers. Hoe kan het anders dan dat die erg goed zijn. Het zijn er namelijk best veel en sommige puzzels zijn heel goed gevonden. Ik moet wel zeggen dat het soms teveel van hetzelfde is geworden. Dat komt omdat je nu al eenmaal heel veel puzzels en vijanden al eens in eerder games hebt gezien. Dat is leuk om te herkennen, maar brengt soms een deja vu gevoel naar boven. Zelfs de thema’s van de kerkers zijn bekend. De begintempel is weer in het woud en er is weer een lastige watertempel zijn daar voorbeelden van. De bazen lijken ook enigszins bekend, maar die zijn zo cool dat dit niet uitmaakt. De baas van de laatste tempel was voor mij het hoogtepunt van de game. De bazen geven echt een hele grote adrenalinerush.
Figuur 3: Vissen is ook terug!
Minpunten:
Jammer genoeg is de game niet perfect. Ik heb het al eerder over de presentatie gehad en daar een ding buiten beschouwing gelaten: het geluid. Begrijp me niet verkeerd, de soundtrack van Zelda is echt weer schitterend zoals altijd. Het is alleen onvergefelijk dat er niet gesproken wordt. Dat Link niet praat kan vergeven worden. Zo is hij nu eenmaal. Maar de andere personages, zeker in filmpjes of in belangrijke gesprekken, zouden gewoon moeten praten. Je komt daarom niet helemaal in de wereld van Hyrule, hoe mooi de graphics en hoe goed de besturing ook is.
Verder vind ik de game niet zo heel lang. Ik heb toch wel zeker de helft van de sidequests gedaan en de game uitgespeeld, maar ben daar maar rond de 30 uur mee bezig geweest. Als je goed bent in Zelda spellen en je sidequest niet veel, is hij echt wel binnen 20 uur af. Het is zeker geen kort spel, maar had toch nog wat langer mogen zijn. Het laatste nadeel vind ik de moeilijkheidsgraad. Ik ben misschien twee keer dood gegaan, beide door teveel in gaten vallen. Ik vind het zeker jammer in een spel als je nooit dood gaat bij een baas. Dan is hij gewoon iets te makkelijk. Met goed vechten kom je redelijk makkelijk door de gevechten heen en in de potten zijn altijd wel genoeg hartjes te vinden. Als je dan echt een keer doodgaat heb je wel een feetje achter de hand (waardoor je al je energie weer terugkrijgt).
Conclusie:
Laten we niet moeilijk doen: iedereen die een wii heeft, hoort Zelda te hebben. Graphics, besturing, verhaal, gevechten en sidequests is allemaal perfect gedaan. Als je al vaak Zelda games hebt gedaan, zul je dingen herkennen wat erg leuk is. Je zult echter ook teveel puzzels herkennen en er te makkelijk doorheen gaan. Verder vind ik het gemis van voice acting onvergefelijk, maar Nintendo heeft daar nog steeds andere ideeën over. De game is niet perfect, maar maakt de hoge verwachtingen die iedereen had wel waar.
Oordeel The Legend of Zelda: Twilight Princess (Wii)
- Graphics
95 - Gameplay 97
- Originality
- Sound
85 - Replay 95
- Eindcijfer 95
2692 
5)
04-06-2007 00:52
, dit is afgerond een 10
waarom nemen jullie niet een wat mer up to date reviewer in dienst 
