In eerste instantie lijkt 13SAR een typische animegame te zijn: jonge schoolgaande hoofdrolspelers, reusachtige ‘mecha’ en een verhaal rond tijdreizen en zelfopoffering. Goed schudden, even laten staan en je anime is klaar voor consumptie. Toch blijkt al snel dat 13SAR meer is dan de som van die ingrediënten. Dat komt met name door de structuur van de game, die na de tutorial non-lineair is en de manier waarop je invloed uitoefent op de wereld om je heen.
Visual novel ja of nee?
Visual novels kenmerken zich door een vaak minimale interactie en focus op het verhaal. Dat laatste meestal door lange dialogen, waar ik zelf vaak op afhaak. 13SAR is in de kern ook een visual novel, maar er zit genoeg omheen om het genre naar een breder publiek te vertalen. Zo kun je zelf kiezen in welke volgorde je het verhaal wil volgen en bestuur je de personages zelf tussen de dialogen door. Via een gedachtenwolk bepaal je ook over welke onderwerpen je praat. Al die dingen dragen bij aan een dynamischer gevoel dan VNs gewoonlijk geven.
Er zijn dertien hoofdpersonages, ieder met een eigen beleving van de gebeurtenissen. Zo gebeurt het dat telkens wanneer je denkt te weten hoe iets zit, een ander perspectief je theorieën onderuit haalt. Een groot deel van de aantrekkingskracht van 13SAR zit dan ook hierin: speculeren over het verhaal aan de hand van de vele stukjes die je gedurende de game gevoed worden. Dat verhaal draait dus om jongeren die gigantische Mecha besturen. Zonder al teveel prijs te geven kan ik in ieder geval zeggen dat het besturen van die Mecha, Sentinels genoemd, je niet in de koude kleren gaat zitten. Er gaan dus nogal wat trauma’s rond, die hun oorsprong vinden in allerlei punten in de tijd: van de verre toekomst tot het iets minder verre verleden. In al die tijdzones wordt er gewerkt aan het verslaan van de Deimos: een bedreiging voor de gehele mensheid, waar (natuurlijk) alleen een groepje schoolkinderen iets tegen kan beginnen.
Mecha action!!!
Raketbombardementen, railguns, metalen vuisten en verdedigingswapens: 13SAR heeft het. Misschien wel in een andere vorm dan je denkt. De mechagevechten vinden namelijk plaats in een gestileerde omgeving vanuit een isometrisch gezichtspunt. Jouw mecha en de vijandelijke Deimos zijn weergegeven met lichtgevende iconen die op jouw commando over een landkaart bewegen. Je hebt keuze uit diverse aanvallen, ieder met een eigen afweging qua tijd en verbruik van aanvalspunten. Hoewel je jouw mecha dus niet letterlijk in actie ziet, oogt alles toch indrukwekkend door het neon-achtige kleurgebruik.
Vooral wanneer je de smaak te pakken hebt en steeds sneller orders uitdeelt, vliegen de raketten, vijanden en kogels over je scherm. Je merkt dan bijna niet meer dat het allemaal turn-based is. Daarnaast gaan de acties die je kan kiezen gepaard met een voorbeeldfilmpje, van hoe het eruit zou kunnen zien. Dit zijn stuk voor stuk erg coole animaties. Je kijkt ze misschien maar één of twee keer, toch geeft het nog weer een stukje diepgang aan de presentatie. Meer diepgang op gameplaygebied volgt ook al vrij snel na de tutorials. Je kan je mecha upgraden en geavanceerde aanvallen vrijspelen, bovendien wordt het steeds belangrijker welke aanvallen je wanneer en tegen welke vijanden gebruikt. Toch zou ik wel aanraden om op de moeilijkste moeilijkheidsgraad te spelen. Alleen dan heb je het gevoel van uitdaging en dat het écht uitmaakt welke strategische keuzes je maakt.
Gelikte presentatie
Alles aan 13SAR ziet er gelikt uit. Van de menu’s en de prachtige achtergronden, tot de isometrische mecha actie en heerlijke gerechten die één van de personages regelmatig voorschotelt. Leuk detail is ook dat je na het opstarten van 13SAR binnen 10 seconden middenin de gameplay kan zitten. Maar als je een tijdje op het titelscherm doorbrengt vanwege de muziek, kan ik je dat ook niet kwalijk nemen. Met de muziek zit het in deze game namelijk wel snor. Samen met de kleurrijke, handgetekend aandoende achtergronden zet de soundtrack een sterke sfeer neer.
Ook de dialogen mogen er apart uitgelicht worden. Die zijn over het algemeen erg sterk en zowel de Japanse als Engelse voice-overs vond ik erg goed klinken. Er is ook met zorg gewerkt aan het behouden van de Japanse identiteit in de Engelse voice-over, wat soms wat gek klinkt, maar ik toch erg kon waarderen. Een puntje van kritiek waar ik op internet over lees is de ‘fan-service’ die in deze game zit. Dat uit zich met name in een enkel strak pakje, de rondborstige schoolzuster en het feit dat je naakt bent als je een mecha bestuurt. Dat laatste wordt alleen nauwelijks in beeld gebracht, dus daar heb ik me niet echt aan gestoord. Toch voelen dit soort dingen onnodig en het zet de deur open voor kritiek, terwijl de rest van de game best volwassen is.
Conclusie
Fans van het visual novel-genre kan ik 13SAR blind aanraden. Het verhaal grijpt je bij de lurven (waar die ook mogen zitten) en laat je niet meer los. Je blijft gissen tot op het eind, mede afhankelijk van welke verhaallijnen je als eerste speelt. De nadruk op interactie houdt je bij de les en anders doen de prachtige achtergronden dat wel. Gamers die meer van de gameplaygerichte games zijn, raad ik aan om eens een ‘Let’s play’ te kijken. Ik schat in dat de strategische turn-based gevechten voor deze gamers niet genoeg zijn om ze over de streep te trekken. Wilde je toch al eens een VN proberen? Dan is dit één van de beste games om mee te beginnen.
Deze recensie is geschreven door: Chris van Breda
9.9
7.7
6535 
7)
03-12-2020 21:23
.