Super Switch Punch-Out
In de aanloop van de release van ARMS viel de legendarische naam van Punch-Out! meer dan eens. Was dit de next-gen installatie van de serie die hoofdpersoon Little Mac dermate zo infaam maakte dat hij zijn opwachting reeds mocht maken in Smash Bros? Na enkele uren met ARMS te hebben doorgebracht (en een jeugd met Punch-Out! in de weer te zijn geweest) kan ik enkel spreken van een spirituele opvolger. ARMS en Punch-Out! delen namelijk een koddig voorkomen, maar een verraderlijk realistische benadering van de bokssport. Ook zoeken zij beiden – zeker op hoger niveau – de grens op tussen uitdaging en frustratie. Daar houdt de vergelijking echter op, want ARMS is veel meer een multiplayer en partygame dan zijn spirituele voorganger.
Fantastic Arms (en vuisten …)
In ARMS heb je de keuze uit tien vechtersbazen die onder te verdelen zijn in verschillende klassen. Zo zijn daar de zware, lompe karakters en de snelle karakters. Net zoals in Mario Kart is de balans van de kiesbare figuren goed doordacht. Deze figuren hebben allemaal speciale armen, vandaar de titel, die erg lang zijn (denk aan Mr. Fantastic van de Fantastic Four) en een tegenstander aan de andere kant van de arena zo kunnen raken. Hoe verder weg, hoe langer het ook weer duurt voordat ze ingetrokken zijn, waardoor je jezelf met lange stoten openstelt voor een vergeldingsstoot. Hiermee vergroot ARMS de werkelijkheid van het boksen, waar een stoot eenzelfde effect heeft. Nintendo is echter een kampioen in het uitvergroten van deze werkelijkheden, wat voor een gezonde mix van humor, realisme en vaardigheid zorgt.
De sport an sich is niet het enige vergrote onderdeel van ARMS. Minstens zo belangrijk als de lange armen van de personages zijn namelijk hun enorme vuisten. Ik zou zelfs willen stellen dat de vuisten ARMS maken, maar FISTS was vast geen goede titel volgens de Marketing afdeling. Ieder personage kan standaard kiezen uit drie verschillende vuisten (één per arm, we houden het wel realistisch). Het doel van ARMS is vervolgens het verdienen van muntjes, die je kan gebruiken om het aantal vuisten per personage te vergroten. De kwaliteiten van de vuisten lopen uiteen van vuisten die vooral schade doen, tot aan vuisten die een vuurstraal uitspuwen. Hiermee kun je in ARMS je personage op je speelstijl afstemmen, terwijl het uitbreiden van de vuisten voor je favoriete personages een mooie reden is om het spel te blijven spelen.
Boxing party
Het is echter niet alleen de bedoeling om je tegenstander op zijn muil te slaan in ARMS. Een standaard toernooi (Grand Prix) bevat tien rondes. Hiervan zijn er twee roulerende minigame-achtige partygames. Deze onderdelen bevatten een variant op volleybal en basketbal en een modus waarbij zoveel mogelijk doelen moeten worden omgeslagen. Deze minigames zijn simpel, maar zorgen wel voor een leuke dynamische afwisseling tussen de gevechten door. Ook zijn deze los te spelen in multiplayer (online en couch co-op), mocht je verslaafd raken aan een van deze disciplines. Waar ARMS zich verder onderscheidt, is in het feit dat de motion controls in deze game daadwerkelijk goed werken. Dit verhoogt de funfactor aanzienlijk, zeker in local multiplayer. Ik zie mijzelf online namelijk niet ver komen met deze functionaliteit en op hogere niveaus in de Grand Prix wordt het ook een intense workout. Dat Nintendo eindelijk (lang na Wii Sports) motion controls weer eens leuk en werkbaar heeft gekregen verdient een pluim.
Waar voor je geld?
Op het eerste oog is de content wat mager in ARMS. Grand Prix is waar het solo-gedeelte zich afspeelt, terwijl Versus en de minigames leuk zijn voor multiplayer (tot vier man). Het aanbod van tien vechters is aanzienlijk en in combinatie met de vuisten zijn de mogelijkheden lekker gevarieerd. Dat is echter enkel interessant als je van plan bent de hoogste niveaus van ARMS aan te gaan of wanneer je online je tegenstand gaat opzoeken. Ik noemde eerder al de grens tussen frustratie en uitdaging en deze loop je al snel tegen het lijf wanneer je de moeilijkheid hoger instelt. De keuze voor je vuisten is dan zeker van levensbelang. Dit zorgt soms voor frustratie, vooral wanneer je tegen de lastigere tegenstanders uiteindelijk toch niet tevreden bent met de eerder gemaakte vuist-keuzes. Dan rest de optie om opnieuw te beginnen of door te bijten en te hopen op een paar “lucky punches”. Nintendo heeft overigens al DLC aangekondigd, wat zowel een plus- als een minpunt is. De gedachte dat Nintendo actief op de DLC-bandwagon springt is een angstaanjagende gedachte voor de portemonnee. Nintendo-games dalen immers zelden in prijs en complete edities worden enkel uitgebracht op de volgende generatie hardware. Zodoende wordt de investering om Nintendo exclusives “compleet” te houden nogal aan de hoge kant. Aan de andere kant laat Nintendo hiermee zien dat ARMS ook voor de komende periode wordt onderhouden.
Conclusie
Nintendo weet zijn eigen grenzen continu te verleggen en verlegt daarmee ook de grenzen van de genres waarin het actief is. Waar Mario en Zelda continu de lat hoger leggen voor platform en adventure games, weten games als Splatoon en Mario Kart de shooter en racing genres iedere keer weer een nieuwe dimensie te geven. Waar de Mario Sport-reeks teleurstellend dichtbij de werkelijkheid blijft – en zichzelf daarmee nooit boven de rest van het aanbod in dat genre weet te verheffen – heeft ARMS de potentie om het fighting genre van nieuw elan te voorzien. De huidige content leunt echter zwaar op multiplayer en online gevechten, waarbij het (solo) ontsluiten van vuisten meer als grinden voelt. Ik ben benieuwd of het Nintendo publiek een geschikt publiek is voor een brede online fighting-community, al beloven de Mario Kart en Splatoon online servers dat dit wel degelijk kan.
ARMS bewijst over het geheel dat Nintendo nog steeds met originele titels op de proppen kan komen en ik verwacht dat ze deze nieuwe franchise de komende jaren langzaam gaan uitbouwen naar een terugkerende IP. Dit is niet alleen goed nieuws voor boksliefhebbers, maar ook voor bijvoorbeeld de onafwendbare nieuwe editie van Smash Bros, waarbij Spring Man en Ribbon Girl een nieuwe dynamiek gaan geven aan het bekende speelveld. Voor de DLC-toekomst van ARMS zie ik bovendien bekendere Nintendo karakters, zoals Mario, Link en Donkey Kong, hun opwachting maken. Dan rest enkel de vraag hoe lang het gaat duren voordat Spring Man en Little Mac kennis gaan maken met elkaars armen en vuisten.
Deze review is geschreven door Jeroen Knop.
Oordeel Arms (Switch)
- Graphics
80 - Gameplay 70
- Originality
90 - Sound 80
- Replay 80
- Eindcijfer 80
982 )
06-07-2017 07:10
18)
06-07-2017 07:12
.
.
