Een hyperactieve boel
Het concept van Mario Strikers: Battle League is simpel: wat als Mario en de rest van de bende potjes tegen elkaar gaan ballen en daarbij gebruikmaken van allerlei power-ups zoals we die kennen van Mario Kart? Daarbij dient voetbal eerder als inspiratiebron dan als een werkelijkheid om te simuleren. Ja, er zijn goals met keepers ervoor en de sport wordt op iets gespeeld dat op een veld lijkt. Dat veld is echter slechts een paar vierkante meter groot, spelers bespelen de bal gerust met hun handen of houden hem zelfs vast, tackles vinden voortdurend plaats of er nou een bal in de buurt is of niet en de bananenschillen en schildpadschilden vliegen je om de oren.
De gameplay van Mario Strikers is vrij simplistisch, maar niet geheel zonder diepgang. De Mario-personages kunnen sprinten, schieten, tackles ontwijken, gevonden items afvuren en op twee verschillende manieren passen. De uitdaging zit hem er vaak in om deze acties met de juiste timing uit te voeren: schiet een bal op goal op het moment dat een pass in de voeten belandt en het schot krijgt extra kracht, laad een schot op en laat op het juiste moment de knop los en het schot wordt ook krachtiger en wanneer vlak voor impact een tackle wordt vermeden krijgt de speler een snelheidsboost.
Zoals gezegd is het veld wel erg aan de kleine kant, waardoor potjes vaak chaotisch verlopen. Zeker wanneer met meerdere spelers gespeeld wordt, zie je constant tackles en allerlei projectielen op het scherm. Tevens ben je vrijwel altijd in de buurt van de goal van de tegenstander, waardoor er belachelijk vaak gescoord wordt, ook in de kortste potjes. Wedstrijdbepalend in Mario Strikers is de zogeheten Hyper Strike. Dit is een schot dat rechtstreeks afkomstig is uit Japanse anime en wanneer hierbij de juiste timing wordt aangehouden is het niet tegen te houden. Het telt ook nog eens voor twee doelpunten. Een Hyper Strike moet echter wel vrij lang opgeladen worden, dus tegenstanders hebben genoeg tijd om de actie te onderbreken. Ook kan enkel een poging tot een Hyper Strike gedaan worden wanneer jouw team een soort elektrische bal opgepikt heeft die periodisch op het veld verschijnt. Het hele team begint dan licht te geven en kan op elk moment op de helft van de tegenstander een poging wagen. Voor de speler aan de bal is het de kwestie om een rustig plekje op het veld op te zoeken en daar tegenstanders verleiden tot een slecht getimede tackle. Het verdedigende team zal goed moeten inschatten waar en hoe de tegenstander de Hyper Strike op wil laden. Het is een leuk steekspel dat vaak het verloop van de wedstrijd domineert.
Al met al weet Mario Strikers een goede balans te vinden voor een partygame. De gameplay is niet zo hersendood dat iedereen maar wat op de knoppen kan rammen, maar het duurt ook geen tien uur voordat iedereen op de bank begrijpt hoe het spelletje een beetje werkt.
Eenzaam in me uppie
Voor de release van Mario Strikers hadden veel gamers zorgen geuit over de singleplayer van de nieuwste Mario Sport-game. Velen meenden dat spellen als Mario Golf: Super Rush en Mario Tennis Aces niet genoeg deden om een boeiende singleplayer-ervaring neer te zetten. Helaas moet worden vastgesteld dat het hier zeker niet anders is. De solospeler kan kiezen uit losse potjes of een Cup Battle. Deze laatste modus bestaat uit een handjevol toernooien die zo goed als altijd in drie potjes voorbij zijn. In theorie zouden deze toernooitjes verschillend moeten zijn, omdat ze teams zouden moeten voorschotelen die zich op verschillende attributen concentreren, zoals snelle teams of teams die goed kunnen passen. Het is een knappe kop die daar in de praktijk ook maar iets van merkt. En daarmee zijn alle singleplayer-elementen al benoemd.
De eerdergenoemde attributen van spelers en teams vormen ook de basis van een soort economie die in de game zit. Met munten die verdiend worden na wedstrijden en toernooien kunnen allerlei soorten schoeisel, hoofddeksels en andere kledij worden aangeschaft. Een nieuwe schoen voor Mario zorgt er bijvoorbeeld voor dat hij iets sneller wordt, maar ook iets minder scherp in passen. Dat klinkt misschien aardig, maar in de wedstrijden merkte ik er maar weinig van en al snel stelde ik mijn spelers op zonder hun gear aan te passen.
Online valt iets meer te beleven, maar op het moment van schrijven nog niet veel. Spelers kunnen clubs oprichten om daarmee een soort langdurige League in te gaan. Op dit moment is het eerste seizoen daarvan nog niet begonnen, dus het is nog niet duidelijk wat dat precies om het lijf gaat hebben. Voorlopig vinden er dus alleen enkele potjes plaats. Spelen tegen echte tegenstanders is sowieso een stuk interessanter dan voetballen tegen de nogal domme AI, waardoor de online modus voor spelers die van plan zijn Mario Strikers langdurig te spelen de meest logische optie is. Helaas heeft de online infrastructuur van de Switch geen al te beste reputatie en in deze game wordt maar weer eens duidelijk waarom dat zo is. Tijdens het testen voor deze review vertoonde elk potje zichtbare lag. De altijd aanwezige extra inputlag gaat bovendien niet goed samen met gameplay die grotendeels afhankelijk is van handige timing. Tenslotte is er geen systeem dat het afsluiten van potjes voor het einde van de wedstrijd bestraft, waardoor sommige tegenstanders gewoon stoppen bij een ruime achterstand. Het moge duidelijk zijn dat Mario Strikers het beste tot zijn recht komt met andere spelers op de bank.
Glansrijke animaties
Een aspect waarin Mario Strikers overduidelijk wél uitblinkt, is de presentatie. Of je nu docked of handheld speelt, het spel ziet er altijd zo voortreffelijk uit dat het vele andere Switch-spellen mooi te kakken zet. Daarnaast loopt het spel tijdens de wedstrijden het overgrote deel van de tijd op zestig FPS. Dat zorgt er in combinatie met de hoogwaardige animaties – die voor elk personage uniek zijn en zo expressief als je van Nintendo mag verwachten – voor dat het spel in beweging tot de fijnste Switch-games om te aanschouwen behoort. Speciale benoeming verdienen de over-the-top anime-achtige animaties die de Hyper Strikes vergezellen. Deze zijn voor elk personage erg stijlvol geanimeerd en geven de wedstrijden een hoog spektakelgehalte.
Conclusie
In de basis is Mario Strikers: Battle League een geslaagde partygame die ook nog eens een genot is om te aanschouwen. De gameplay leent zich uitstekend voor vele gezellige avondjes op de bank, waarbij het instapniveau niet zo hoog is om nieuwkomers af te schrikken, maar ook niet zo laag dat je er na een avond al op uitgekeken bent. Het is jammer dat het spel verder weinig om het lijf heeft. Tegen de CPU valt weinig plezier te beleven en van een campagne of iets dergelijks is simpelweg geen sprake. Online heeft het spel zeker potentie, maar wordt het in de weg gezeten door de matige online infrastructuur van de Switch. Her en der wordt gerept over te volgen updates die het een en ander gaan toevoegen, maar het is momenteel gissen naar de toegevoegde waarde die dat gaat brengen. Voorlopig is het spel alleen een echte aanrader voor spelers die regelmatig geïnteresseerde vrienden over de vloer hebben.
8.8
9.9
50 )
21-06-2022 19:37
1)
21-06-2022 20:09
