Er zijn twee woorden die mij altijd gefascineerd hebben: “Wat als?” Hoe zou de wereld eruitzien wanneer er een grote ramp ontstaat die bijna de gehele mensheid uitroeit? In de Metro-games heeft slechts een selecte groep Russen een nucleaire oorlog weten te overleven door te vluchten naar de metrotunnels onder de grond. De radioactieve straling zorgt ervoor dat alleen de elite in het bezit van een gasmasker met bijbehorende zuiveringsfilters naar boven kan. Dit is echter niet het enige gevaar, aangezien een aantal diersoorten flink gemuteerd is en een stuk minder vriendelijk voor jou zijn als dat ze ooit voor Charles Darwin waren.
Het hoofdpersonage in Metro 2033 en Metro Last Light is Artyom, een twintigjarige Rus die wel wat weg heeft van Ser Ilyn Pane uit Game of Thrones. Ook hij lijkt namelijk zijn tong te zijn verloren. Het is jammer dat je, wanneer je als studio besluit een game opnieuw uit te brengen, weinig doet met de kritiek van de fanbase. Je belandt op een gegeven moment bijvoorbeeld in een theater waar je een complete voorstelling van twintig minuten kan bijwonen voor een trophy/achievement. De presentator van deze voorstelling praat alle aktes aan elkaar, de game zit dus vol met dialogen want ook in de stations zelf kom je soms oren te kort om alle gesprekken van de bewoners te kunnen volgen. Juist om deze reden is het jammer dat ze Artyom geen tong hebben gegeven om zich te kunnen mengen in de gesprekken om hem heen. Nu zijn de enige momenten dat hij praat tijdens het laadscherm naar het volgende hoofdstuk, een gemiste kans.
Geld heeft geen waarde meer in een wereld zonder regeringen en banken. In plaats van met geld te betalen, betaal je met kogels. In ruil hiervoor kun je wapens voorzien van scopes, grotere magazijnen en andere upgrades. Door de ogen van Artyom zal jij, met je meest brute arsenaal aan wapens, gaan proberen om een groep mysterieuze wezens, genaamd ‘The Dark Ones’, uit te roeien. Deze groep schaduwachtige wezens verschuilen zich steeds dichter in de buurt van Artyoms metrostation en dit laat Hunter, één van de leiders van de groep, natuurlijk niet gebeuren. Als Hunter zijn dogtag aan jou geeft, weet je dat het tijd is voor je eigen avontuur. Jij zult je een weg moeten banen naar Polis, het grootste station in Moskou, om daar verduidelijking te krijgen over de missie die Hunter voor jou in de planning heeft.
Als je denkt dat Artyom onderweg alleen maar even af hoeft te rekenen met gemuteerde wezens en schaduwen, dan heb je het flink mis. De nazi’s en de Russen zijn namelijk opnieuw in oorlog met elkaar geraakt en daar ben jij als rebel dus mooi klaar mee. Alsof dit allemaal nog niet vervelend genoeg is, heeft het hoofdpersonage ook nog eens regelmatig last van hallucinaties. Op een vreemde manier staat Artyom namelijk in contact met The Dark Ones en zo nu en dan nemen zij, als een soort Voldemort, zijn gedachten van hem over. Dit leidt tot aardig zieke momenten, ook al zijn het slechts hallucinaties en dromen.
Ja het is dus weer een shooter, maar wel één (oh nee, twee) die je aandacht vasthoudt. Dit komt mede door de gameplay, die genoeg variatie kent. De eerste manier waarop de Oekraïense ontwikkelaar 4A Games dit voor elkaar heeft gekregen, is door de diversiteit aan hoe je de monsters, nazi’s en communisten het best kunt benaderen. Zo zijn er gemuteerde, wolfachtige beesten die recht op je af rennen, waarbij je shotgun het perfecte medicijn vormt om deze steenpuisten van je af te schieten. Maar er zijn ook wezens die je juist weer beter met je handgun kunt benaderen. De meeste uitdaging zit hem echter in de trol-achtige figuren die je het best maar helemaal met rust kan laten. Wanneer je het oogcontact met deze giganten verliest zullen ze je namelijk letterlijk uit elkaar scheuren. Ook is het een serieuze optie om zoveel mogelijk vijanden met rust te laten en de game zo goed mogelijk stealth te spelen. Zo kun je er in bijna ieder gebied voor kiezen om iedereen overhoop te schieten, of jezelf uitdagen door een sneaky weg boven- of onderlangs te zoeken.
De tweede manier waardoor variatie is toegevoegd, zijn de twee opties om Rusland te verkennen. Je kunt kiezen uit de Spartan Mode (meer kogels, filters voor je gasmasker, etcetera) en de Survival Mode, waarbij de wereld door het tekort aan kogels nog meer post-apocalyptisch aanvoelt. Vooral een tekort aan filters voor je gasmasker zal ervoor zorgen dat je regelmatig zuurstof tekort komt en in elkaar zakt. Metro 2033 heb ik op Survival Mode gespeeld en voelde, zonder dat het vervelend werd, lastiger aan dan de Spartan Mode van Metro Last Light. Mocht je nou zin hebben om het jezelf echt moeilijk te maken, zet dan het niveau op Hardcore en zorg ervoor dat je controller heel blijft.
Op de gameplay valt dus weinig kritiek te leveren. Metro Redux speelt soepel weg en verveelt eigenlijk geen moment. De game is uitdagend genoeg en de sfeer is gespannen, maar prachtig. De eerste keer dat er een gemuteerd monster in beeld springt zou goed voor een schrikmoment kunnen zorgen, iets dat zich nog een aantal keer zou kunnen herhalen. Dit is precies hoe een survivalhorror-game bedoeld is.
Met Metro Redux krijg je dus de delen Metro 2033 en Metro Last Light. 4A Games heeft de graphics wat omhoog geschroefd en Metro 2033 draait nu op dezelfde engine als Metro Last Light. Hierdoor zie je bijna niet meer dat de eerste game eigenlijk in 2010 op de markt kwam. Bovendien gaat Metro Last Light verder waar Metro 2033 eindigde, dus je kunt je klaar maken voor een lange zit.
Conclusie
De afwisseling tussen dialogen (Artyom heeft zijn tong dan wel verloren, maar de gesprekstof van de rest van de mensen in de metrotunnels maakt dit goed), actie en schrikmomenten is prima gebalanceerd in deze survivalhorror first-person shooter. Daardoor blijf het, ondanks dat de game geen Multiplayer Mode heeft, lang genoeg boeiend. Kortom, voor een prijs van ongeveer 30 euro mag je deze game eigenlijk niet laten liggen. Je krijgt met Metro 2033 en Metro Last Light zelfs twee spellen voor de prijs van een halve game! Ik zeg: “Ga lekker in je ‘man-cave’ zitten, plak wat verduisteringsmateriaal op je ramen, doe je gasmasker op en je waant je minimaal 25 uur in een radioactief, maar toch prachtig post-apocalyptisch Rusland”!
P.S. Geen cola en popcorn je kamer in smokkelen, want dat kennen ze al lang niet meer in Metro Redux. Wel eerlijk post-apocalyptisch blijven!
Deze review is geschreven door Rick van der Linden.
Oordeel Metro Redux (PS4)
- Graphics
85 - Gameplay 85
- Originality 80
- Sound 80
- Replay 70
- Eindcijfer 80
9.9
2538 )
06-09-2014 22:08
1)
06-09-2014 22:29
