Mijn eerste ervaringen met de Soulserie dateert uit het jaar 1997 toen Soul Blade op de PlayStation verscheen. Vooral de diepgang van de gameplaysystemen waarbij je verschillende wapens kon verzamelen en je op acht verschillende vlakken vrij rond de arena’s kon verplaatsen maakte de serie net wat anders dan titels als Tekken, Toshinden en Virtua Fighter. Maar voor mij waren SoulCalibur op de Dreamcast en SoulCalibur II op de GameCube en Xbox de twee Souls games die de meeste vernieuwing en plezier wisten te bieden. Dat zat hem destijds in de sterk verbeterde graphics, nieuwe modi en natuurlijk de exclusieve cameo’s van personages als Link uit Legend of Zelda en Spawn in de thuisversies.
The White Wolf
Dat de Soulsserie af en toe unieke cameo’s heeft is natuurlijk geen nieuws. Na Link, Spawn en Heihachi in SoulCalibur II, KOS-MOS in SoulCalibur III, Yoda, Darth Vader en The Apprentice in SoulCalibur IV en Ezio Auditore uit de Assassin’s Creedserie in SoulCalibur V was het natuurlijk de grote vraag wie een cameo zou maken in dit deel. Het goede nieuws is dat de bekende Witcher Geralt of Rivia de overstap naar de SoulCaliburreeks gemaakt heeft. En met zijn zwaardaanvallen, magie en natuurlijk zijn badass uitstraling was hij al snel een van mijn favoriete personages. Toch vind ik het wel jammer dat het aanbod aan personages met 21 strijders redelijk beperkt is. De bekendste vechters zoals Mitsurugi, Nightmare en Cervantes zijn natuurlijk weer van de partij, maar het aanbod aan nieuwe personages is toch behoorlijk beperkt. Nu is dit zesde deel eigenlijk een soort van frisse start en doorloopt de Story Mode ook gedeeltelijk de ontstaansgeschiedenis van de serie, dus ergens begrijp ik het back-to-basics principe dat de makers hier hebben opgezet wel. Gelukkig heeft de game een breed aanbod aan singleplayer modi om mee te kunnen stoeien.
Libra of Soul en Soul Chronicle
Soul Calibur heeft in het verleden al geexperimenteerd met meerdere singleplayer modi waarbij je een personage aan moest maken en missies moest uitvoeren. Zo ook in deel zes. In Libra of Soul moet je een eigen personage aanmaken en ontwerpen, waarna je vervolgens allerlei gevechten moet voltooien die vaak extra subdoelen hebben. Denk daarbij aan gevechten waarbij je niet kunt counteren of bepaalde gameplay elementen zijn uitgeschakeld. Met elk gevecht verdien je vervolgens goud, wat je weer kunt gebruiken om je over de wereldkaart te verplaatsen. Het leuke aan deze modus is dat er een behoorlijke focus op het verhaal ligt en je constant bezig bent om nieuwe sidequests en extra gevechten aan te nemen op je pad.
Naast Libra of Soul is er ook nog de Soul Chronicle modus. Hierin kun je een algemeen overkoepelend verhaal doorlopen dat het verhaal van de serie tot dusver opnieuw behandelt, maar ook afzonderlijke verhalen van de personages zijn te selecteren vanaf het menu. Deze afzonderlijke verhalen worden door middel van mooi vormgegeven stills en een prima voice cast verteld tussen de gevechten door. Voor mij was het tempo van deze verhaalgedreven onderdelen best relaxed tussen de heftige gevechten door. Het lijkt misschien een wat ouderwetse manier van verhalen vertellen, maar omdat de SoulCaliburreeks zich ook tussen 1580 en 1640 afspeelt past het prima qua setting. Deze twee singleplayer modi hebben samen voor ongeveer 20 uur aan content te bieden en zijn op zich dus al prima waar voor je geld.
A tale of swords and souls eternally retold
Maar het houdt niet op bij slechts die twee modi aangezien je ook nog aan de slag kan met Battle. Hierin vind je onder andere Arcade Mode, Versus en Training modi, en natuurlijk Online waar je Ranked Match, Casual Match, Rankings en Replays kunt (af)spelen. En het oude vertrouwde Museum waar je een enorm scala aan artwork, filmpjes en andere goodies kunt bekijken.
De grote vraag is natuurlijk wat SoulCalibur qua kern gameplay te bieden heeft. De gevechten zijn zoals de vorige games lekker vlot en zowel toegankelijk voor nieuwkomers als diepgaand voor gevorderden. Een van de nieuwe features is Reversal Edge. Door een combinatie van een goede timing en een combinatie van knoppen kun je een aanval van een tegenstander opvangen, omdraaien en de tegenaanval inzetten. Lukt het om een aanval op te vangen? Dan vertraagt het spel en kun je ervoor kiezen om een van de aanvallen in te zetten. Het is qua opzet een iets ingewikkeldere versie van Rock-Paper-Scissors.
Naast Reversal Edge is ook Lethal Hit een nieuwe toevoeging. Deze aanvallen zorgen ervoor dat je een tegenstander een stevige genadeklap kunt verkopen waardoor hij/zij gelanceerd wordt en je er nog een lading aanvallen achteraan kunt gooien. Guard Impact is ook weer terug maar dit keer hoef je er geen specifieke energie voor op te offeren om het in te zetten.
Grafisch een stap vooruit.
SoulCalibur VI draait op de Unreal Engine 4, wat als resultaat heeft dat de game werkelijk uitstekend draait op de PS4. Met 60 FPS en mooi vormgegeven karaktermodellen en omgevingen valt er weinig te wensen op het technische vlak. De voice acting is soms een beetje corny en wat melo-dramatisch maar dat is een beetje in lijn met de vorige delen in de serie. De zichtbare details in de karaktermodellen, gekoppeld met de armor breaks die tijdens gevechten het uiterlijk van personages kunnen laten veranderen maken een positieve indruk.
Conclusie
SoulCalibur VI is weer van hoogstaand niveau. De flitsende gevechten, mooie graphics, diepgaande gameplay en het enorme aanbod aan content kunnen spelers weken zo niet maandenlang veel plezier bieden. Sinds SoulCalibur II heb ik me in ieder geval niet meer zo vermaakt met de serie als nu met dit nieuwe deel. De toevoeging van Geralt of Rivia als speelbaar personage is wat dat betreft niet veel meer als een extra kers op de taart. Maar een hele welkome kers is het zeker.
Deze review is geschreven door Gerard Olsder.
Oordeel Soul Calibur VI (PS4)
- Graphics
95 - Gameplay 90
- Originality
85 - Sound 90
- Replay 90
- Eindcijfer 90
224 
1)
27-10-2018 11:02
