Met de billen bloot
Je tegenstanders kun je op drie plekken van hun lichaam raken. Met het driehoekje raak je ze op hun hoofd, de cirkelknop raakt ze op het bovenlichaam en het kruisje raakt ze op hun benen. Door tegenstanders op deze drie gebieden te raken wordt hun kleding steeds zwakker waardoor je deze op een gegeven moment van hun lijf kunt trekken door de desbetreffende knop ingedrukt te houden. Heb je de tegenstander van zijn of haar kledingstukken weten te ontdoen, dan gaat deze in rook op en verdien je experience.
Je tegenstanders laten af en toe ook voorwerpen achter die je kunt gebruiken tijdens gevechten of om je personages uit te rusten met nieuwe vaardigheden en hun energie te doen herstellen. Hierbij wordt ook meteen duidelijk dat Akiba’s Trip niet al te serieus genomen moet worden. Als je tegenstanders met een parasol of een koekenpan in elkaar staat te slaan en vervolgens meisjes de kleren van het lijf rukt, moet je ook hopen dat er niet toevallig mensen op bezoek komen. Het is namelijk een redelijk vreemd concept om aan nieuwkomers uit te leggen wanneer ze midden in een gevecht binnen komen lopen.
Sidequest ahoy
Je hebt tijdens het spelen ook de keuze om sidequests aan te nemen die je zowel geld als experience opleveren. Het is daarbij wel belangrijk om te weten dat deze sidequests vaak een bepaalde tijdslimiet hebben. Tussen de hoofdmissies door is het dan ook zeker aan te raden zoveel mogelijk sidequests op te pakken en deze helemaal af te ronden voor je het hoofdverhaal weer oppakt. Anders zullen deze sidequests als mislukt worden vermeld en loop je vaak handige beloningen, leuke dialogen en andere extra’s mis.
Inhoudelijk zijn de sidequests vaak niet meer dan een voorwerp ergens afleveren of een handjevol tegenstanders verslaan, maar het is niettemin vaak gekoppeld aan kleine karakterontwikkelingen en grappige dialogen. En daarbij bedoel ik ook echt dat de humor niet ontzettend geforceerd is ,maar daadwerkelijk amusant en totaal niet denigrerend is. Het was in ieder geval grappig om te zien dat je bij de allereerste dialoog in het spel al game-over kunt gaan door eigenwijs te doen en hele foute antwoorden te geven.
Meerdere wegen leiden naar Rome
Het maken van keuzes is namelijk ook niet onbelangrijk als je een bepaald einde wilt verdienen. Je keuzes tijdens dialogen zorgen er namelijk voor dat het verhaal op één van een handjevol verschillende manieren kan eindigen en wat je zogenaamde ‘love interest’ zal zijn. Nadat je het spel hebt uitgespeeld kun je ook zien welke keuzes (en antwoorden die je geeft) van invloed zijn op welk personage. Zo kun je de tweede sessie heel doelgericht te werk gaan.
Het spel lijkt op het eerste gezicht misschien wat oppervlakkig, maar al snel wordt duidelijk dat er allerlei statistieken van belang zijn. Hoe meer je bijvoorbeeld een bepaald type kledingstuk hebt weten te verscheuren, des te hoger je slagingskansen bij toekomstige gevechten. Om alle balkjes te vullen zul je dus aardig wat mannen en vrouwen te lijf moeten gaan. Gelukkig beloont het spel alle tijd en energie die je daarin steekt door je personage steeds iets sterker te maken.
Kleine minpuntjes
Helaas zijn er naast de leuke gameplay, toffe dialogen en aardige hoeveelheid content ook wat mindere kanten aan het spel te vinden. Op de Vita is de framerate bij het rondrennen in de wat meer open gebieden niet bepaald stabiel te noemen. Het is nooit zo erg dat de gameplay ondermijnd wordt, maar het valt desondanks wel op. De PlayStation 3-versie is wat dat betreft gelukkig een stuk stabieler en ook de laadschermen zijn een stuk sneller voorbij. Momenteel is de PS4-versie nog niet voor Europa bevestigd, maar die versie schijnt de laadtijden grotendeels te verwijderen en op zestig frames per seconde te draaien. Het zijn in ieder geval wel merkbare kleinigheden die aantonen dat Akiba’s Trip helaas niet perfect draait op de last-gen systemen. Maar goed, daar staat tegenover dat de kaart van Akihabara vrijwel naadloos is overgenomen van de daadwerkelijke elektronicawijk in Tokyo.
Na het spel op beide systemen te hebben doorlopen denk ik dat Akiba’s Trip vooral geschikt is voor speelsessies van ongeveer een uur. De gameplay kan namelijk na een tijdje redelijk in herhaling vallen en ondanks dat het verhaal en de personages vermakelijk zijn, wil je natuurlijk ook niet de hele dag rondlopen met de gedachte dat bepaalde mensen op straat misschien ook wel synthisters zijn en je ze de kleren van het lijf moet rukken om ze te verslaan. Tenzij je natuurlijk middenin de puberteit zit, maar dan heb je deze game niet nodig om dat soort gedachten te hebben. Dus voor korte maar actierijke speelsessies zou ik zelf vooral de Vita-versie aanraden. De missies kosten vaak niet meer dan een paar minuten om te voltooien en het spel biedt op de hogere moeilijkheidsgraden ook genoeg voldoening en uitdaging.
Conclusie
Het concept van het spel klinkt dan misschien wel een beetje vreemd in de oren, de gameplay, aardige graphics, goede dialogen en hoeveelheid content laten gelukkig zien dat Akiba’s Trip 2 een heel vermakelijke game is die ook een flinke dosis content biedt. Ik heb voor deze review zowel de PS3 als de Vita-versie gespeeld en beide komen goed uit de verf. De laadtijden lijken op de PS3 iets sneller en hoewel de framerate op de Vita af en toe wat onregelmatig is, wordt het nergens enorm storend. De gameplay is in beide versies vermakelijk en de keuzes die je maakt (en de meerdere eindes) zijn een prima reden om het verhaal nog een aantal keren te doorlopen. Een onverwacht leuke game die, naast verslavende gameplay en een hoop content, vooral erg goed geschreven en grappig is. Het is niet een titel die je snel in de winkels tegen zult komen, dus als je deze voor een schappelijke prijs ziet liggen is het zeker de moeite waard.
Deze review is geschreven door Gerard Olsder.
Oordeel Akiba's Trip 2: Undead & Undressed (PS3)
- Graphics
75 - Gameplay 75
- Originality 80
- Sound 75
- Replay 80
- Eindcijfer 77
9.9
10524 
15)
16-10-2014 11:15
