Om nog even je geheugen op te frissen begint deze review kort met een overzicht van waar dit Assassin’s Creed-deel ook alweer hoort binnen de steeds groter wordende serie van Ubisoft. Inmiddels zijn er namelijk alweer tien delen uit binnen de hoofdserie en waarschijnlijk zal het deel ‘Rogue’ bij de meesten nou niet bepaald snel een belletje doen rinkelen. Dat komt waarschijnlijk doordat Rogue tegelijk met Unity werd uitgebracht, maar dan op de vorige generatie consoles. Dit in tegenstelling tot Unity, die op de nieuwe consoles uitkwam. Echter, Unity werd vele malen vaker besproken en voornamelijk op een negatieve manier, vanwege alle bugs en glitches die het met zich meebracht.

 

Na de Ezio Collection waarin deel II, Brotherhood en Revelations zijn geremastered is Rogue de vierde remaster op de huidige generatie consoles. Hierbij is de teller gezet op acht van de tien delen die speelbaar zijn op de PlayStation 4 en Xbox One, enkel deel I en deel III niet.

 

Assassin of Tempelier?
Rogue is het deel dat de verhaallijnen van deel III en Black Flag aan die van Unity koppelt. Het verhaal is dan ook voornamelijk waar het in Rogue om draait. Waar je altijd als Assassin speelt, bekijk je het in Rogue eens vanaf een ander perspectief, namelijk dat van de Tempelier. Je speelt als Ier Shay Patrick Cormac in het koloniale Noord-Amerika midden in de Zevenjarige Oorlog. Hoewel hij misschien minder populair is als Ezio, zet hij wel een goed en interessant personage neer; zijn tweestrijd wordt daarbij goed belicht en je gaat met hem mee afvragen wie nou eigenlijk goed zijn en wie slecht.

 

Tussen wal en schip
Assassin's Creed Rogue Remastered (ACRR) speel je voornamelijk voor het verhaal. De gameplay voelt namelijk enigszins verouderd aan, zeker nadat deze drastisch veranderd is in het nieuwste deel Origins. Als je vanaf deze game teruggaat naar Rogue merk je dat deze game alweer enkele jaren oud is. De besturing voelt niet altijd lekker aan, en al helemaal niet wanneer je bijvoorbeeld door de bomen aan het springen bent. Dan zul je meerdere malen meemaken dat je net de verkeerde kant op springt en weer van voren af aan mag beginnen, wat de nodige frustraties oplevert.

 

De game moet het echter hebben van het varen, wat ook al een positief punt van Black Flag was. Je mag namelijk weer de wijde wereld bevaren en andere schepen overhoop knallen. Hoewel de besturing van je schip even wennen is, blijft dit een goed uitgewerkt onderdeel van ACRR. Maar waar de gevechten op zee een zeer leuke bezigheid zijn, voelt dat op het land helaas wat minder aan wanneer je weer ouderwets mag buttonbashen. Na de verfijning hiervan in Origins met de verschillende combinaties die zijn toegevoegd voelt dat toch weer een beetje als een achteruitgang, hoewel dat eigenlijk niet te hard benadrukt mag worden; ACRR is een remaster en geen remake.

 

Black Pearl
Er moet zeker gezegd worden dat ACRR er prachtig uitziet. De game ondersteunt 4K, maar mag er ook zeker zijn als je gewoon op een ouder model console of tv en niet in 4K speelt. Hoewel de game grafisch niet in de buurt komt van Origins, mag het toch wel zeker een pareltje genoemd worden. Ook de muziek klinkt goed uit je boxen, en zeker leuk is om te horen dat je zeemannen nog steeds uit volle borst shanty's meezingen.

 

Conclusie
Als je Rogue hebt overgeslagen is ACRR zeker je geld waard voor zowel het verhaal als de gehele zeemanservaring, want hij kost nog geen drie tientjes. Als echte fan heb je Rogue natuurlijk al lang en breed uitgespeeld en ben je alweer even klaar met Origins. Als je zin hebt om het avontuur van Shay opnieuw te beleven in 4K is het zeker een aanrader, maar houd dan wel rekening met de ietwat verouderd aanvoelende besturing. Het voelt wel weer als een stapje terug, maar met dat in je achterhoofd beleef je daadwerkelijk wel weer veel plezier aan deze titel.