Final Fantasy VII Remake Intergrade is hetzelfde spel dat je vorig jaar speelde, zij het met een aantal extra toeters en bellen. Het was, op The Last of Us 2 na, mijn favoriete spel van 2020 en eigenlijk had ik er verrassend veel zin in om de game opnieuw te spelen, ondanks dat de hele ervaring eigenlijk nog vers in het geheugen ligt. Ik ga mij in deze recensie vooral concentreren op de verbeteringen en de brok DLC met z’n eigen nieuwigheden. Ik kan mij overigens helemaal vinden in de overwegend positieve recensie die Gerard vorig jaar voor de PS4-versie heeft geschreven. Ik ga dus niet onnodig in herhaling vallen, wanneer we reeds een bestaande beoordeling hebben die precies uitlegt waarom de originele game zo in de smaak valt.
Gratis upgrade
Voor wie die originele game reeds in bezit heeft, fysiek of digitaal, is deze upgrade naar de Intergrade-versie overigens helemaal gratis, tenzij je de game onlangs via PlayStation Plus hebt verkregen. De ‘delivery’ is nog altijd niet zo ‘smart’ als bij de Xbox Series-consoles, maar bestaande gebruikers kunnen zowel de game als hun opslaggegevens op een onnodig complexe manier overzetten van PS4 naar PS5. De INTERmission-DLC moet je in dit geval wel apart kopen voor €19.99. Als je Final Fantasy VII Remake Intergrade voor PS5 aanschaft (€79.99), krijg je zowel de game als de DLC. Helaas is de Yuffie-episode voorlopig exclusief voor PS5, waardoor PS4-gebruikers buiten de boot vallen. Een beslissing die moeilijk te begrijpen valt.
Fikst de kleine steekjes
“Dat die graphics in-game soms wat kleine steekjes laten vallen is wel jammer, maar gelukkig nergens echt zo storend dat het de ervaring verpest”, schreef Gerard in zijn conclusie. De superieure PS5-versie maakt komaf met het merendeel van de kleine steekjes waar Gerard het over had. Er zijn namelijk een flink aantal visuele verbeteringen doorgevoerd: de algehele belichting is opgeknapt, de misteffecten zijn beter waardoor allerlei locaties nog beter tot hun recht komen en vooral texturen zijn scherper en worden veel sneller ingeladen.
Je hebt misschien al online gezien dat ze de befaamde deur gefikst hebben, maar zo is eigenlijk elk object dat voorheen van een lagere kwaliteit was vervangen. Zo hoort ook de vaak wazige ondergrond definitief tot het verleden. De pop-up problemen zijn nog niet helemaal verdwenen, maar de PS5-versie schakelt visueel toch een paar versnellingen hoger. Dankzij de SSD in de PS5-console worden ook de laadtijden zo goed als geëlimineerd. Bij de PS4-versie liep dit echt de spuigaten uit en kon je tussendoor tientallen seconden spelhints lezen op de laadschermen, dus ’t is fijn om deze keer meteen in de game te duiken. Die andere unieke PS5-feature, de DualSense-controller, blijft wel onderbenut.
4K of 60FPS?
Final Fantasy VII Remake Intergrade geeft je daarenboven de mogelijkheid om te kiezen tussen twee weergavemodi: op elk moment kun je in het optiemenu schakelen tussen een grafische modus en een prestatiemodus. De grafische modus geeft prioriteit aan pracht en praal met een 4K-resolutie, waardoor de framesnelheid per seconde wordt verlaagd tot dertig, net als in het PS4-origineel.
Hoewel de beeldverversing geen kick geeft in de 4K-modus, vond ik de op prestaties gerichte modus absoluut de beste manier om deze indrukwekkende JRPG te ervaren. De resolutie wordt teruggebracht tot 1512p, wat blijkt uit de video van Digital Foundry, wier technische knowhow beter is dan die van mij. Alle andere visuele verbeteringen blijven makkelijk overeind terwijl alles met een loepzuivere zestig frames per seconde wordt uitgevoerd. Iets wat dan weer niet mogelijk was op de PS4.
Met Intergrade krijg je dus sowieso de beste versie van een van de beste games van 2020. De actie is heerlijk vloeiend in 60fps en de game is vakkundig opgepoetst. Midgar zag er nog nooit zo mooi uit en dankzij de toegevoegde fotomodus kun je de schoonheid vastleggen in een paar toffe opgeleukte screenshots. De mogelijkheden hier zijn echter beperkt, maar het is al met al voldoende om een paar toffe plaatjes te schieten.
Yuffie
Episode: INTERmission, de uitbreiding die de avonturen van Yuffie Kisaragi volgt terwijl ze Midgar infiltreert om de Ultimate Materia van Shinra te stelen, vormt toch de grootse nieuwigheid van de PS5-versie. In de klassieker uit 1997 was ze nog een optioneel personage, maar nu krijgt de vrolijke en licht onbezonnen ninja van Wutai een grotere rol toebedeeld in het bredere verhaal van de remake. Haar verhaal is een zijuitstapje van zo’n vijf à acht uur lang dat kort na het bombardement op de Sector 5-reactor begint en parallel loopt aan de avonturen van Cloud en co. Er wordt ons zo een nieuw perspectief geboden op de gebeurtenissen van het hoofdverhaal, maar dat betekent ook dat je vooral vertoeft in gerecycleerde omgevingen.
Sonon Kusakabe, die nog diende onder het gezag van Yuffies vader tijdens de Wutai-oorlog, vergezelt je in deze missie en heeft zo zijn eigen persoonlijke motieven om mee te strijden tegen Shinra. Samen navigeer je door de sloppenwijken van Sector 7 om uiteindelijk toegang te krijgen tot het Shinra hoofdkwartier om de materia buit te maken. De DLC bestaat uit twee hoofdstukken, meerdere locaties en een aantal zijmissies en afleidingen. De plotlijn is goed afgerond (en heeft aan het eind nog een verrassing in petto) en in die paar uur begon ik echt om het duo te geven. Het is vooral een geslaagde introductie van Yuffie en ik hoop dat ik haar in Part 2 altijd kan meenemen in mijn party.
Heerlijke vechtstijl
Ze speelt gewoon fantastisch weg. Terwijl Final Fantasy VII Remake spelers liet schakelen tussen de verschillende Avalanche-leden plaatst INTERmission Yuffie centraal in de actie. Haar gevechtsstijl is uniek en compleet anders dan de rest van de personages die we al kennen uit het gewone verhaal en eigenlijk werd Yuffie al snel een van mijn favoriete personages om mee te vechten. Dat komt door haar verrassend veelzijdige vechtstijl. Ze is snel, met acrobatische combo’s en ze is in staat om zowel van dichtbij als van veraf aan te vallen met haar shuriken. Je kan de shuriken namelijk naar de vijanden gooien om zo naar een reeks elementair geladen ninjutsu-aanvallen te switchen die je van ver kunt gebruiken. Je kunt er zelfs verschillende elementaire eigenschappen aan linken, zodat je vijandelijke zwakheden kunt uitbuiten zonder daar een magie-aanval voor te gebruiken.
Sonon vecht mee aan haar zijde, en hoewel je hem niet direct kunt controleren, kun je wel nog altijd zijn vaardigheden kiezen en hem zo allerlei bevelen geven. Onder de L2-knop zit nog een gloednieuwe Synergize-optie verstopt. Zodra je deze activeert, vertraagt Sonons ATB-balk (die nog steeds van groot belang is voor het inzetten van magie, vaardigheden en het gebruik van items), maar het levert wel spectaculaire tag-team aanvallen op die er niet alleen erg cool uitzien, maar ook extra schade aanrichten. Het gelauwerde vechtsysteem van de remake wordt zo van een extra laagje strategie voorzien.
Fort Condor
Je doorkruist opnieuw veelal lineaire omgevingen met wat licht puzzelwerk onderweg. Yuffies vaardigheid om over de zijkant van sommige muren te lopen komt daarbij goed van pas, maar ze kan ook haar shuriken gebruiken om doelen op afstand te raken zoals knoppen en hendels. Het geheel wordt nog altijd stevig afgekruid met uitdagende (baas)gevechten. Op de normale moeilijkheidsgraad of hoger, dan toch. Voor een korte uitbreiding bevat Episode: Intermission ook behoorlijk wat side contentom je iets langer bezig te houden. Een nieuwe variant op de whack-a-box-minigame, enkele zijmissies of een nieuwe VR-missie van Chadley om een summon te bemachtigen bijvoorbeeld, maar veruit de belangrijkste toevoeging is de nieuwe Fort Condor-minigame.
In de originele Final Fantasy VII was Fort Condor een optionele locatie die je kon bezoeken. Daar moest je het fort verdedigen tegen Shinra, in de vorm van een RTS-achtige minigame. Die locatie in het universum is nu veranderd in een populair bordspel dat de mensen spelen om de tijd te doden. Je kunt een aantal verschillende eenheden op het slagveld plaatsen, welke hangt af van je ATB-balk, met als doel de vijandelijke torens te vernietigen en je eigen torens koste wat kost te verdedigen. Wanneer je langer wacht, kun je krachtigere stukken plaatsen, maar in de tussentijd laat je jezelf natuurlijk open voor een aanval van de tegenstander. Het is misschien niet het meest tactische spel dat er is, maar ik heb wel wat plezier beleefd aan deze strategische afleiding. Je kunt verschillende mensen uitdagen voor een potje en jezelf een weg banen op de competitieve klassementen op zoek naar zeldzame beloningen. Met €19.99 is deze DLC afzonderlijk misschien wat prijzig, maar ik vind het paar uur durende verhaal van Yuffie, de manier waarop het personage is uitgewerkt en haar geweldige vechtstijl alleen al de moeite om een aankoop te overwegen. Zeker als je hunkert naar meer Final Fantasy VII Remake, vind je hier sowieso genoeg om van te houden.
Conclusie:
Met Final Fantasy VII Remake Intergrade krijg je de definitieve versie van een van de beste games van 2020. De PS5-versie beschikt over genoeg verbeteringen om er nog een keer door te gaan. De 60FPS-modus speelt bovendien fantastisch weg. Episode: INTERmission, met de fantastisch uitgewerkte Yuffie in de hoofdrol, is een geslaagde uitbreiding. Met €19.99 misschien wat prijzig voor de spelers die deze afzonderlijk moeten aanschaffen, maar het is al met al de moeite waard. Het introduceert nieuwe persoonlijkheden, een nieuwe vechtstijl waardoor ik Yuffie meteen tot mijn favoriete personage bombardeer, spectaculaire tag-team aanvallen en met Fort Condor een geslaagde nieuwe minigame. En nu kan het lange wachten op Part 2 weer beginnen.
Deze review is geschreven door Davy De Rauw.