Terug naar de game van deze review: FFXII. Dit is een remaster van een PlayStation 2 game, die ook al in 2017 voor de PlayStation 4 een remaster heeft gekregen. De RPG van Square Enix was destijds revolutionair voor de Final Fantasyreeks. Er zaten namelijk veel innovaties in. Zo was het de eerste open wereld game, heeft het een andere gevechtsmodus, kan je de camera draaien, en nog enkele andere functies die verder besproken worden. Worden we anno 2019 nog steeds verbluft door deze destijds nieuwe elementen, of voelen ze inmiddels achterhaald aan en kun je deze game beter links laten liggen?
Een grote party
Voor wie het verhaal nog niet kent, even een korte introductie. Het speelt zich af in de wereld Ivalice. Er is oorlog tussen de twee grote keizerrijken Archadia en Rozarria, en het kleine koninkrijk Dalmasca zit er precies tussenin. Het wordt echter overgenomen door Archadia, en Prinses Ashe van Dalmasca probeert met de hulp van anderen haar koninkrijk weer terug te krijgen. Ze ontmoet Vaan, een jonge avonturier die zijn familie kwijt is geraakt tijdens de oorlog. Hij droomt ervan om een luchtpiraat te worden en voegt zich bij Prinses Ashe. Samen met nog enkele andere personages – o.a. Basch, Balthier, Fran en Penelo – proberen ze het land te bevrijden. Het verhaal blijft interessant, het heeft genoeg twisten. Hoewel het verhaal misschien niet zo prachtig is als we gewend zijn van eerdere delen, is het interessant genoeg om geïntrigeerd te blijven.
FFXII kent veel hoofdpersonages. Je speelt met ze allemaal en je kan elk moment wisselen. Elk personage heeft een eigen verhaal en motief. Dit maakt het erg leuk om tussen ze te wisselen. Ze hebben echter misschien wel mede hierdoor geen hele sterke persoonlijkheden, maar je leert ze zeker wel waarderen na een tijdje. Daarnaast biedt FFXII voldoende content. Naast het hoofdverhaal zijn er voldoende zijmissies om te volgen. Er is nog een speciale toevoeging gedaan aan de zijmissies, waarbij je op Marks kunt jagen. Dit zijn extra sterke monsters die lastig neer te halen zijn, maar de beloning is groot.
Uniek gevechtssysteem
FFXII heeft een nieuw gevechtssysteem, dat wordt het Active Dimension Battlesysteem genoemd. Je hebt namelijk geen random encounters meer en bevecht de monsters gelijk in het veld waarin je rondwandelt. Je hebt dus niet dat je scherm barst en je een apart gevechtsscherm krijgt. Het vechten gaat hierdoor snel, mede omdat je automatisch aanvalt. In het begin is dit nog niet zo uitdagend, maar naarmate je in de game vordert wordt het leuker. Nieuw is het Gambitsysteem, waarbij je je personages kunt “programmeren”. Dit systeem bestaat uit drie onderdelen: doel, actie en prioriteit. Die kan je bijvoorbeeld instellen op altijd aanvallen, of een speciaal soort aanval wanneer je vijand daar zwak tegen is, of een groepsgenoot weer van levenspunten voorzien als deze bijvoorbeeld onder de 50% komt. Door middel van prioriteit kun je aangeven dat je bijvoorbeeld eerst wil dat je groepsgenoten geheeld worden, voordat dat personage aanvalt. Dit systeem werkt erg fijn, maar is wel even lastig om onder de knie te krijgen.
Hiernaast heeft FFXII een uitgebreid jobsysteem waarbij je personages kunt laten kiezen uit twaalf verschillende jobs. Variërend van knight tot aan archer, monk of white/black mage. Je personages kunnen twee verschillende jobs kiezen, dus de mogelijkheden zijn gigantisch. En het mooiste van alles: je kunt je jobs weer resetten. Dus als iets niet bevalt heb je je personage niet “verpest”. Dit was niet mogelijk in het origineel en zelfs niet in de PlayStation 4 remaster. Het duurt echter wel even voordat je hier uitgebreid mee aan de slag kunt, want in het begin is het voornamelijk simpel gehouden.
FFXII heeft een license board waarmee je vaardigheden en talenten kunt ontwikkelen. Elke keer als je een level omhoog gaat krijg je een license point die je kunt inzetten om zo iets nieuws te kunnen of met een nieuw wapen te vechten.
Geluksmomentje
Wat een heel welkome toevoeging is aan deze remaster is de speedmodus. Je kunt de game twee of vier keer zo snel spelen. Superfijn als je veel aan het grinden bent. De muziek en cutscenes spelen gelukkig op een normale snelheid af. De cutscenes kun je overslaan mocht je ze bijvoorbeeld al gezien hebben, of snel door het spel heen willen.
Daarnaast maakt deze versie gebruik van automatisch opslaan als je tussen gebieden reist. Wat het origineel tekort deed was het aantal momenten om op te slaan. Dan moest je soms hele gebieden opnieuw doen als je dood ging. Helaas zijn er in deze remaster niet extra punten toegevoegd waar je kunt opslaan, bijvoorbeeld vlak voor een boss battle, dus af en toe moet je nog wel wat opnieuw doen. Maar het is zeker een fijne toevoeging.
Waan je in Ivalice
De muziek is zeer goed. Het doet echt veel voor de sfeer. Het zijn misschien geen deuntjes die lang blijven hangen en die je zo uit je hoofd mee zou kunnen neuriën, maar dat is geen vereiste. Er zijn drie verschillende soundtracks waar je uit kan kiezen: het origineel, de OST en de speciaal voor de remaster opgenomen orkestversie. Daarnaast kun je ervoor kiezen om in plaats van de standaard Engelse stemmen (die overigens een top cast heeft) de Japanse stemmen te horen. Dit in tegenstelling tot de FFX/X-2 HD Remaster.
De graphics zijn prima voor een remaster, maar het haalt zeker niet het beste van de Switch naar boven. Je kunt nog wel duidelijk zien dat het een remaster is van een PlayStation 2 game. Maar dit is niet storend en het ziet er alsnog voldoende uit op Switch, zowel in handheld modus als op de tv. In handheld modus wordt het beeld wel iets minder scherp. Dat moet je maar overhebben voor de eerste versie van FFXII die je overal kunt spelen waar je wilt. Voor de graphics moet je het ook niet doen, maar voor het verhaal en de gameplay. Grafisch gezien is er bijna geen verschil op te merken met de remaster van de PlayStation 4-versie. Deze game spat qua kleurenpalet niet zo van je scherm af als de pas uitgekomen FFX/X-2 HD Remaster voor de Switch, maar dat komt voornamelijk door de setting van de verhalen.
Conclusie
Final Fantasy XII: The Zodiac Age heeft prima de tand des tijds doorstaan. Door de fijne toevoegingen van de speedmodus en de autosavefunctie vlieg je als het ware door de game heen, zonder dat trage gevoel van de klassieke RPG’s die uit Japan komen te moeten doorstaan. Het verhaal is leuk genoeg om nog eens te volgen als je deze game vroeger al gespeeld hebt, en zeker om voor het eerst te volgen. Er zit een leercurve in het Gambitgevechtssysteem, maar als je dit eenmaal onder de knie hebt werkt dit ontzettend fijn. Als je de game al kent is het misschien wachten totdat de prijs iets daalt, omdat je dan toch wel de volle pond betaalt voor een game die je al kent. Maar het is zeker leuk om nog eens in de huid te kruipen van Vaan, Ashe en anderen. Als je deze game voor het eerst speelt dan is hij het zeker het geld waard, aangezien je jezelf hier makkelijk tientallen uren mee kunt vermaken.
Deze review is geschreven door Lisa Halman.
Oordeel Final Fantasy XII: The Zodiac Age (Switch)
- Graphics
70 - Gameplay
90 - Originality 75
- Sound 90
- Replay 70
- Eindcijfer 79
5.9
6151 
18)
08-05-2019 14:29
