Op reis naar Tanalorr
In de Star Wars Jedi-spellen kruip je in de huid van Cal Kestis, een jonge Jedi die in Fallen Order ten tijde van de High Republic achterna wordt gezeten door de Galactic Empire terwijl hij probeert de oude orde van de Jedi te herstellen. In Jedi: Survivor is het een paar jaar later en probeert Cal een schuilplaats te vinden waar de Galactic Empire hem niet kan vinden. Tijdens zijn speurtocht komt hij erachter dat Dagan Gera, een Jedi die is overgestapt naar de dark side, zo’n plek heeft gevonden. Wat volgt is een spannende race door het universum om te kijken wie als eerste de geheimzinnige planeet Tanalorr bereikt. Het is een tof, duister verhaal met vele wendingen die het interessant houden. Verwacht geen schrijfwerk op het niveau van bijvoorbeeld Star Wars: Andor, maar het verhaal komt beter uit de verf dan dat van het vorige deel. Het is door canonieke limitaties lastig om een intrigerend verhaal te schrijven. Fans weten immers al wat er wel of niet gebeurt met bepaalde personages en locaties. Respawn heeft aangegeven van de Jedi-reeks een trilogie te willen maken, dus wij zijn erg benieuwd hoe ze de touwtjes aan elkaar gaan knopen in een derde deel.
Nieuwe stijlen
Fallen Order was een soort mix van het platformen van Uncharted met het gevechtssysteem van de Dark Souls-games en Survivor wijkt hier niet veel vanaf. Waar je in het vorige deel nog twee vechtstijlen had, namelijk met een gewoon lightsaber en een dubbele zoals die van Darth Maul, zijn er in Survivor drie aan toegevoegd. Het gaat hier om dual-wield, waarbij je in beide handen een zwaardje vasthebt, de blaster-stance waarmee je á la Bloodborne met een goed getimed schot niet te blokkeren aanvallen af kunt weren, en crossguard, het grote Greatsword-achtige zwaard dat ook door Kylo Ren gebruikt wordt in de sequel-trilogie van de films. Met een druk op de knop kun je wisselen tussen twee van deze stijlen, echter zit dit niet verwerkt in de combat. Je kunt dus geen vloeiende combo aan elkaar rijgen waarbij je op een flitsende manier van stijl wisselt. In Fallen Order wilden de gevechten, vooral tegen eindbazen, nogal eens oneerlijk aanvoelen. De ontwikkelaars hadden met de Dark Souls- en Sekiro-inspiraties een duidelijk doel voor ogen, maar wisten de balans niet helemaal strak te krijgen. In Survivor is dit grotendeels verleden tijd en voelt het meer aan alsof het je eigen schuld is wanneer je het loodje legt. Bij sommige groepen vijanden voelt het nog wel alsof er een willekeurig blik aan bad guys open is getrokken om je het leven zuur te maken, maar door punten te investeren in de juiste skills, zoals de Force-powers, maak je hier snel een eind aan.
Coverband
Een andere klacht bij het vorige deel was hoe de kaart werkte. Deze was erg onduidelijk en wekte meer ergernissen op dan dat ‘ie hulp bood. In Survivor werkt het een stuk beter. Er zijn iconen toegevoegd, een gouden lijntje waaraan je duidelijk kunt zien waar je vandaan komt en voor de navigatie-onkundigen onder ons kun je in de instellingen zelfs navigatiehulp inschakelen. Dit is allemaal heel handig, aangezien de verschillende planeten in Survivor ditmaal zowel meer open zijn als dichter op elkaar gebouwd. Het spel kent twee grote, open gebieden, waarnaar je regelmatig terugkeert om vers vrijgespeelde krachten te gebruiken om op nieuwe plekken te geraken. Tussen deze planeten door bevind je je in rechtlijnigere levels waarbij je door de vele shortcuts die de levels kennen eigenlijk nooit verdwaalt. Ieder level of gebied heeft overigens een groot aantal geheimen om te ontdekken wanneer je afwijkt van het pad dat het spel je voorschotelt. Vaak vind je hier kistjes met daarin niet alleen nieuwe kleuren voor je poncho zoals in het vorige deel, maar ook losse kledingstukken, snorren, baarden en kapsels. Voor iemand die ervan houdt om Cal naar smaak aan te kleden, maken deze beloningen het zeker de moeite waard om op ontdekkingstocht te gaan. Op deze manier vind je ook upgrades voor je levensbalk of Force-meter, echo’s waarmee je meer te weten komt over wat er op die plek heeft plaatsgevonden en zelfs leuke zijmissies. Door al deze aftakkingen van het hoofdpad voelt Jedi: Survivor bijna Metroid-achtig aan, al weten ze het niveau van die serie nog net niet te bereiken. Voeg daar de Uncharted en Dark Souls-inspiratie aan toe en Survivor geeft je een beetje het gevoel alsof je naar een coverband staat te kijken. Een goede coverband, dat wel, maar qua gameplay heeft het weinig origineels in huis. Uiteindelijk zijn we inclusief een hoop exploratie en zijmissies een dikke 30 uur zoet geweest met Jedi: Survivor. Focus je je op het verhaal, dan zul je er zo’n 20 uur over doen.
Onafgemaakt spektakel
Qua presentatie heeft Jedi: Survivor een grote stap vooruit gemaakt. Personages zien er niet langer uit alsof ze zijn weggelopen bij de freak show van het lokale circus en de omgevingen zijn visueel zo indrukwekkend dat zelfs de Stormtroopers er bij gaan zitten om van het uitzicht te genieten. De bekende Star Wars-motiefjes vliegen je om de oren in een soundtrack die op momenten niet onderdoet voor die van de films, maar het gedetailleerde omgevingsgeluid is waar de audio echt schittert. Afhankelijk van waar je je bevindt vullen je oren zich met het geluid van voorbij vliegende schepen, fauna, babbelende vijanden die niet doorhebben dat je om de hoek staat en meer. Meer dan eens hebben we stilgestaan om gewoon te genieten van de prachtige werelden om Cal heen en het is dan ook jammer dat de game qua performance zo teleurstelt.
Jedi: Survivor beschikt op de consoles over twee grafische standen. Normaal gesproken wordt het spel weergeven in reconstructed 4K bij een framerate van 30 frames per seconde. Zet je performance-mode aan, dan daalt de resolutie naar 1440p, maar verdubbelt de framerate naar 60. Hierdoor krijg je een veel soepelere speelervaring wat bij een snel actiespel als deze goed van pas komt. Echter zit Survivor op technisch vlak zo brak in elkaar dat deze 60 frames zelden aangetikt worden, en je op momenten zelfs onder de 30 uitkomt. Deze schommelende framerate maakt het spel voor spelers die hier gevoelig voor zijn onspeelbaar en zorgt er ook nog eens voor dat je regelmatig screentearing te zien krijgt waardoor het beeld horizontaal in tweeën wordt gesneden. Wanneer je een tv hebt die VRR ondersteunt kun je dit een beetje onderdrukken en dan is de staat van het spel op moment van schrijven redelijk oké te noemen, maar oké is natuurlijk niet goed genoeg bij een game als dit. EA vraagt gamers om hier zeven tientjes voor af te tikken en als het spel dan zo belabberd draait als Survivor dan zit daar iets niet goed. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de crashes, het door de vloer vallen en het in een cutscene door een muur geduwd worden. Jedi: Survivor is gewoon niet af en kon nog zeker een paar maanden in de oven gebruiken.
Volle luier
Het is jammer dat Respawn wat dat betreft weinig heeft geleerd van Jedi: Fallen Order. Ook dat spel lanceerde in brakke staat en heeft vele patches nodig gehad om goed te draaien. Wat het extra jammer maakt is dat Survivor verder op alle vlakken wél vooruitgang heeft geboekt. De game is uitgebreider, groter, mooier, kent een interessanter verhaal, is beter gebalanceerd en zou zich zonder deze performanceproblemen makkelijk kunnen meten met de top van de Star Wars-games. Oké, Cal rent nog steeds alsof hij een volle luier omheeft, maar dat nemen we dan maar voor lief. Wij zouden Jedi: Survivor dan ook graag beoordelen met een hoger cijfer, maar door de vele technische problemen die inmiddels na een viertal patches nog niet verholpen zijn kunnen we dat helaas niet doen.
Conclusie
Star Wars Jedi: Survivor is op alle vlakken beter dan zijn voorganger. Echter is het spel op technisch vlak gewoon niet af waardoor je op beide grafische standen niet de ervaring krijgt die je mag verwachten van een spel van dit kaliber. Wellicht kun je na een hoop patches over een tijd vlekkeloos genieten van deze topper, maar tot die tijd is de Force niet zo strong with this one.
8.5
10
978 )
13-05-2023 07:47
70)
13-05-2023 11:56
