Hé, dit ken ik!
Dat Code Vein erg veel inspiratie haalt uit de Dark Souls-trilogie is geen geheim. Na de enorm uitgebreide character creator waar je makkelijk een paar uur van je leven in verliest, word je vrijgelaten in een post-apocalyptische wereld vol vijanden die je in één klap doodslaan als je niet oppast. Bij het verslaan van deze vijanden laten ze hun ‘haze’ achter; een variant op souls waarmee je kunt levelen en voorwerpen kunt aanschaffen. Om even uit te rusten of je personage sterker te maken activeer je een bonfire-achtig ding en de wereld is één groot doolhof dat op verschillende plekken weer aansluit op zichzelf. Het klinkt allemaal heel bekend, maar gelukkig is Code Vein geen regelrechte kloon.
Gifts, haze & ichor
Code Vein doet namelijk een handvol dingen flink anders dan de Souls-games. Zo kun je bijvoorbeeld wanneer je maar wil van klasse veranderen. Kom je bij een eindbaas terecht die je beter van een afstandje kunt bestoken met vuurballen, dan verander je met een druk op de knop in een tovenaar die in milliseconden een vlammenzee uit z’n hoge hoed tovert. Ook kent Code Vein een zogenaamd ‘gifts’ systeem, waarin je je vergaarde haze kunt spenderen aan allerlei puike aanvallen en buffs die je helpen om slechteriken een kopje kleiner te maken. Deze gifts zijn gebonden aan een specifieke klasse, maar wanneer je eentje genoeg gebruikt kun je deze ook gebruiken bij de andere klassen. Deze gifts activeer je vervolgens weer met ‘ichor’; het bloed van je vijanden dat je uit ze slurpt met een spectaculair ogende aanval. Dit geeft het vertrouwd aanvoelende gevechtssysteem toch een frisse twist.
Een easy mode?
Ook loopt er het gehele spel een hulpje met je mee. Gaandeweg ontmoet je verschillende NPC’s die hun weg terugvinden naar je thuisbasis en jou dan vaak willen helpen op je avontuur. Hiermee wordt het spel een stuk makkelijker, dus gamers die elke dag zwetend wakker worden omdat Dark Souls geen easy mode bevat kunnen beter Code Vein in huis halen. Lukt het je zelfs niet om met behulp van een artificieel intelligent maatje de bazen een kopje kleiner te maken, omdat ze stiekem het IQ hebben van een aangebrande pannenkoek met spek, dan is het ook nog mogelijk om via internet echte spelers jouw spelwereld in te teleporteren om je een handje te helpen. Voor de mensen die liever zonder hulp spelen is het gelukkig ook mogelijk om je makkers thuis te laten en dan is de moeilijkheidsgraad van Code Vein te vergelijken met die van de derde Dark Souls game.
Met de caravan op de camping
Grafisch onderscheidt Code Vein zich redelijk van vergelijkbare games. Hoewel het qua omgevingen veelal lijkt op iets wat de gemiddelde hardcore gamer al honderd keer gezien heeft, weet het anime sausje dat de game heeft er toch een unieke look aan te geven. Vooral Anor Londo… ehm… Cathedral of Sacred Blood ziet er enorm vet uit met haar prachtige architectuur, gigantische torens en picturale lucht. Verder baan je je een weg door grotten, een parkeergarage, een besneeuwde berg en nog veel meer formidabel vormgegeven locaties. Maar waar het er grafisch dus prima uitziet, is de originaliteit wat omgevingen betreft ver te zoeken. Vergeleken met de Victoriaanse setting van Bloodborne of bijvoorbeeld het oude Japan van Nioh en Sekiro voelt Code Vein toch een beetje aan als een vakantieland waar je vroeger ieder jaar met je ouders in een caravan op de camping stond.
De audio van Code Vein verdient dan wel weer pluspunten. Voor de fans van Japanse voice acting is het mogelijk om de originele stemmen in te schakelen, en ook de Engelse dub is zeker niet verkeerd. De bombastische muziek van componist Go Shiina, die we onder andere kennen van de Tales of- en God Eater-series knalt al vanaf het hoofdmenu uit je speakers. Het is niet altijd even memorabel als de muziek van de concurrentie, maar er zitten zeker nummers tussen die in je hoofd blijven hangen.
Animesaus
Helaas is het verhaal een van de zwakkere punten van de game. De vertelling gebeurt grotendeels door middel van cutscenes en gesprekken met NPC’s verspreid over de spelwereld. Een toffe toevoeging hieraan zijn de Max Payne-achtige ‘memories’ waar je doorheen loopt terwijl je een blik krijgt van hoe de wereld er aan toe was voordat alles naar de maan ging en de Revenants, een soort vampiers met geheugenverlies, als redders van de wereld optraden. Zo beknopt klinkt het verhaal nog wel leuk, alleen in werkelijkheid wordt het overgoten met een enorme scheut stereotype animesaus wat vaak gewoon een beetje knullig aanvoelt. Afhankelijk van de hoeveelheid mensen die je redt tijdens je avontuur kent het spel meerdere eindes die samen met een New Game Plus modus zorgen voor flinke replaywaarde, bovenop de ongeveer dertig uur die je al kwijt bent om het spel de eerste keer door te spelen.
Prima opstapje
We kunnen gerust stellen dat Code Vein een prima spel is geworden dat voor Bandai Namco het gat dat de Souls-serie achterlaat goed kan vullen. Echter is het geheel wanneer puntje bij paaltje komt, ondanks de anime look, gewoon niet zo origineel. Is dat erg? Absoluut niet. Het spel kent een aantal frisse twists en de toevoeging van het hulpje dat de gehele game met je mee rent maakt van Code Vein een prima opstapje voor iemand die nog niet zo bekend is met ‘Soulslike’ games. Toch is het ergens wel jammer dat Code Vein niet echt een eigen identiteit heeft, want dat had de game goed gedaan.
Conclusie
Code Vein is een toffe ‘Soulslike’ game die een aantal leuke en unieke dingen met zich meebrengt. De lik animeverf die over het spel heen zit zorgt voor een wat vriendelijker uiterlijk dan het deprimerende dood en verderf in de games van FROM Software en de bombastische muziek knalt al vanaf het begin om je oren. Ook is het spel door het optionele computergestuurde hulpje dat je vergezelt tijdens je avontuur een stuk makkelijker voor nieuwkomers om in te stappen in het genre. Het is alleen jammer dat het spel niet echt een eigen smoel heeft.
Deze review is geschreven door Gert Jan Naber.