De Dead Space-remake houdt zich nochtans vrij strikt aan alle dingen die de game uit 2008 zo geweldig maakt. Dat is overigens geen verrassing, want die originele release voelt zelfs vandaag de dag nog altijd schokkend modern aan. Maar wie, net als ikzelf, de gangen van de USG Ishimura als zijn broekzak kent, hoeft niets te vrezen: Motive Studio verbetert genoeg aan de rotsvaste basis om een terugkeer naar de Ishimura makkelijk te rechtvaardigen.
Op een handvol herschreven momenten na is de overkoepelende verhaallijn grotendeels hetzelfde gebleven: je hijst jezelf opnieuw in het coole pak van ruimte-ingenieur Isaac Clarke, die zich bij de bemanning van de Kellion voegt om een noodoproep te beantwoorden vanuit de USG Ishimura. Eenmaal aan boord van het enorme mijnruimteschip waarmee alle communicatie was verloren, ontdek je al snel het tragische lot van de bemanning. Een uitbraak van wrede wezens genaamd Necromorphs teistert de benauwde gangen van de Ishimura, waarna een helse overlevingstocht begint. Isaac is vastbesloten om zijn vriendin Nicole te vinden, die als arts op de Ishimura werkt, zich te herenigen met zijn eigen crew en om een weg naar huis te vinden.
Zonder al te veel weg te geven ontvouwt deze spannende start zich tot een degelijk verhaal, met enkele interessante personages en thema’s. In tegenstelling tot het origineel zet Isaac niet alleen vaker zijn helm af, hij spreekt ook en mengt zich nu in de gesprekken tussen zijn bemanningsleden. Dat maakt hem ditmaal een actieve deelnemer aan het verhaal, wat de geloofwaardigheid logischerwijs ten goede komt. Gunner Wright vervult opnieuw de stemrol van Isaac, waardoor de remake meteen beter aansluit bij de Dead Space-sequels. Er zijn ook enkele optionele sidequests toegevoegd die Nicole’s perspectief bieden op wat er precies aan boord van het schip is gebeurd, alsook eentje over de felste antagonist van het spel waardoor het nu ook een beter ontwikkeld personage is. Motive voegt zo wat kleine extra laagjes toe aan het grotendeels onveranderde plot van het origineel.
De visuele facelift is natuurlijk de meest voor de hand liggende en opvallendste verbetering van deze remake. Alles is helemaal opnieuw gemaakt met behulp van de nieuwste versie van EA’s Frostbite-technologie en het resultaat is indrukwekkend. De raytraced-effecten van die engine zorgen voor nog iets mooiere beelden in de 4K-kwaliteitsmodus met maximaal 30 fps, maar je moet eigenlijk niet bijzonder veel inboeten aan visuele kwaliteit als je de 2K 60 fps-prestatiemodus selecteert. Ongeacht je voorkeur, is het verschil met de Dead Space van twee consolegeneraties terug sowieso gigantisch en dat was toch ook al geen lelijke game. Wat je krijgt is een veel meeslependere ervaring, in een nog groter detail dan voorheen. De Ishimura was met z’n industriële look en beklemmende sfeer sowieso al een geweldige omgeving om te verkennen, maar de sterk verbeterde verlichting en extra atmosferische details, de realistischer ogende materialen en de algemeen sterk verbeterde textuurkwaliteit doen daar een flinke schep bovenop en maken van de remake een lust voor het oog. Het zien van klassieke gebieden uit het origineel weergegeven in zo’n levendige details is een bijzondere sensatie. De remake klinkt ook fenomenaal goed: van het oorverdovende geluid van de machinerie, over de nare geluiden die de Necromorphs produceren tot de vreemde onheilspellende stemmen die je soms hoort. In de ideale omstandigheden – headset op in een donkere kamer – gingen mijn haren vaak rechtovereind staan van het onbehaaglijke gevoel dat gecreëerd werd door het geluid.
Door de extra grafische power onder de motorkap wordt de Ishimura ook niet langer opgedeeld in afzonderlijke secties, waarbij je uitsluitend moest vertrouwen op de monorail van het schip om je van de ene locatie naar de andere te brengen. In de remake is het ruimteschip een vrij toegankelijke en naadloze omgeving met verschillende gebieden die op logischere wijze met elkaar verbonden zijn, waardoor alles beter in elkaar klikt. Je hebt nog steeds een tram om snel van de ene sector naar de andere te reizen, en de route die je tijdens het hoofdverhaal aflegt is nog altijd behoorlijk lineair. Toch zorgen die kleine wijzigingen in de lay-out ervoor dat de Ishimura aanvoelt als een echte verkenbare plek in plaats van een verzameling lineaire levels die gescheiden worden door laadschermen zoals in de originele game. De remake voegt tevens vergrendelde deuren en containers toe om je te motiveren om terug te keren naar reeds bezochte delen van de Ishimura, van zodra je over een verbeterde veiligheidsmachtiging beschikt om ze te openen.
De actie zelf is nog net zo sterk als toen het origineel in 2008 werd gelanceerd. Het ‘Shoot the limbs’ idee waarbij je al je schoten zorgvuldig moet richten om de ledematen van het misvormde Necromorph-lichaam te scheiden om ze te doden, voelt na al die tijd nog steeds geweldig aan. Het peeling-systeem is een nieuwe, gruwelijke gimmick waarmee je nu zichtbaar lagen huid, spieren en botten eraf knalt. Afgezien van hoe spectaculair en gory dit is, is het natuurlijk ook een sterke visuele indicator die je in staat stelt om snel te zien welke ledematen op het punt staan te breken. De standaard Plasma Cutter blijft het gereedschap bij uitstek voor het betere amputeerwerk, maar de andere, terugkerende wapens zijn sterk verbeterd, hetzij door nieuwe alternatieve vuuropties of volledige revisies, waardoor je ze veel vaker gaat gebruiken ten opzichte van het origineel. De combinatie van deze wapens met Isaacs gadgets (Stasis om de boel te vertragen en Kinesis om objecten op te pikken) blijft makkelijk overeind. Het moment dat je een Necromorph met zijn eigen afgeschoten ledematen aan de muur prikt, voelt nog net zo geweldig als toen. Zeker op PS5, waarbij de DualSense-controller zoals vaak voor een minimale extra meerwaarde zorgt in de algemene beleving.
De bloeddorstige en gruwelijk misvormde wezens kennen overigens geen genade, breken plotseling steeds weer uit de ventilatieschachten voor of achter je en lopen al brullend op je af. Omdat dit echt op elk moment kan gebeuren – zelfs in kamers waarvan je denkt dat ze vrij zijn van dreiging – heb je voortdurend een gevoel van onveiligheid in de remake. Daar zit de Intensity Director wellicht voor iets tussen. De uitvoering ervan is eerder onopvallend, maar het is een vernuftig technisch trucje dat schijnbaar alle gebeurtenissen dynamisch aanstuurt. Deze onzichtbare regisseur kan zelfs de verlichting of sfeer van een kamer volledig veranderen of bepalen waar en welke vijanden spawnen, wat de angstfactor en vooral de onvoorspelbaarheid stevig vergroot. Je bent nooit echt op jouw gemak omdat een bepaalde scène nooit dezelfde is.
En zo zit in elk van bovenstaande alinea’s wel iets waarmee Motive Studio zijn eigen stempel op Dead Space drukt, terwijl ze toch veel respect tonen voor de originele game van het voormalige Visceral Games-team. Dan heb ik het nog niet eens gehad over de stroomonderbrekers waarmee men een nieuw licht werpt op enkele puzzels. Doe je de lichten uit om elders een deur te openen en ga je in het pikkedonker verder? Of kies je toch voor een goed verlicht pad dat de zuurstof afsnijdt waardoor je slechts beperkte tijd hebt? Het zijn keuzes die je moet maken en die de boel toch wat opschudden. En wanneer je ruimtes zonder zwaartekracht betreedt, heb je nu de mogelijkheid om vrij door de lucht te vliegen met behulp van je raketboosters in plaats van alleen maar van oppervlak naar oppervlak te springen zoals je in het origineel deed. Een frustratie die destijds in Dead Space 2 al werd aangepakt, maar nu heb je die extra bewegingsvrijheid dus ook in de eerste.
Het staat buiten kijf dat deze remake nu de definitieve versie van de eerste Dead Space is. Op één ding na – en dat is het klassieke checkpointsysteem waardoor je soms flink teruggezet wordt of bepaalde scènes verplicht opnieuw moet bekijken omdat je ze niet kan overslaan – is het originele horroravontuur op elke denkbare manier verbeterd en uitgebreid in deze spectaculaire remake. Of je het origineel nu al speelde of niet: dit is verplichte kost voor iedereen die houdt van horrorgames.
7.7
28121 
22)
06-02-2023 22:24
