De Ashlands
Dat is de wereld van God Eater 3, het nieuwste deel in de serie van Bandai Namco. In deze wereld zijn steden en dorpen helemaal verwoest, leeg en verlaten. Het enige wat er nog leeft zijn de Aragami, de monsters die alleen maar bestaan om alles te verwoesten en te doden. De mensheid heeft zich tijdens de vorige twee delen al staand weten te houden tegen de Aragami door middel van de God Eaters; mensen met speciale wapens en krachten die de Aragami kunnen verslaan. Maar nu is er een nieuw gevaar, de zogenaamde Ashstorms en de Ashlands die daaruit ontstaan. De Ashstorms veranderen de wereld langzaam in as, waardoor het voor de mensheid onmogelijk is om nog boven de grond te leven. De mensheid heeft zich aangepast en leeft nu ondergronds in zogenaamde ‘Ports’. In deze Ports worden ook de Adaptive God Eaters (AGE) gecreëerd, mensen die bestand zijn tegen de barre omstandigheden in de Ashlands. Zij moeten ervoor zorgen dat de mensheid op termijn weer terug kan keren naar het leven bovengronds.
Adaptive God Eaters
Jij bent zo’n AGE. Het leven van een AGE is geen pretje, van kinds af aan word je getraind en moet je naar de bovenwereld om missies te doen voor de mensheid. Terwijl je ondergronds gevangen zit, zodat je je krachten niet kan misbruiken. Dus niets de wijde wereld intrekken met je vrienden, maar overleven in de huidige situatie. Alles wat je bezit zijn je AGE vrienden, je uitrusting en je wapen. Met deze achtergrond zou een goed verhaal mogelijk moeten zijn, maar helaas is de uitwerking van het verhaal toch niet meer dan middelmatig te noemen. Er wordt helemaal niets meer gedaan met de achtergrond van de verwoeste aarde, maar de focus ligt op de verschillende personages. Deze zijn echter niet heel erg interessant en kennen weinig diepgang.
Dood aan de Aragami!
Gelukkig wordt dit gemis in verhaal gecompenseerd door de gevechten. God Eater wordt ook wel de ‘anime Monster Hunter’ genoemd. Dit is niet helemaal terecht. In beide spellen ben je bezig met het vermoorden van gigantische monsters met verschillende wapens. Deze wapens maak je sterker met de restanten van de omgebrachte monsters. Toch zijn er ook grote verschillen. De gevechten bij God Eater duren vaak maar een paar minuten, in tegenstelling tot de soms langdurige gevechten in Monster Hunter. Waar je in Monster Hunter met een afwachtende houding speelt, werkt dat totaal niet in God Eater. Aanvallen wordt juist beloond en ieder wapen kan met één druk op de knop veranderen van een handwapen naar een geweer, waardoor je op afstand op de Aragami kunt schieten, wat zorgt voor variatie in de gevechten. Als je kogels op zijn, zoef je met een druk op knop weer naar de Aragami toe om hem neer te hakken of om hem ‘op te eten’.
Ja, je wapen kan met een druk op een andere knop ook veranderen in een monster dat wel houdt van een mals stukje Aragami. Het opeten van de Aragami zorgt ervoor dat je in de zogenaamde ‘Burst-toestand’ kunt komen. Hierdoor word je krachtiger en kun je gebruikmaken van de ‘Burst Arts’, speciale aanvallen die normale aanvallen vervangen en meer schade doen tegen de Aragami. Als laatste voordeel is dat je in de Burst-toestand ook Engage kunt activeren met één van je teamgenoten. Met Engage krijg je ook de verbetering van de vaardigheden van je teamgenoten erbij. Hierdoor word je nog sterker. Dit is dan ook je doel; jezelf zo lang mogelijk in Burst-toestand houden en zoveel mogelijk Engage activeren met je teamgenoten zodat je zo efficiënt mogelijk de Aragami kunt verslaan. Op een gegeven moment kan dit zelfs verslavend werken.
Het snelle vechtsysteem is ook verreweg het beste van God Eater. Het duurt even voordat je het onder de knie krijgt, maar als je het eenmaal in de vingers hebt dan is het ook écht fantastisch. Nieuw in God Eater 3 is het versneld kunnen verplaatsen, wat zoals eerder al genoemd gebruikt kan worden om snel van óf naar een Aragami toe te kunnen vliegen. Tussen de verschillende missies door ben je meestal op een basis waar je kunt praten met je teamgenoten en je uitrusting aan kunt passen. Zo kun je verschillende kogels maken voor je geweer, je Burst Arts aanpassen en je wapen upgraden. Het spel legt je echter weinig uit en je moet vaak terug naar de bibliotheek om wat uit te zoeken. Ook zijn de menu’s soms niet even logisch als je wat wilt aanpassen. Op de thuisbasis kun je ook kiezen om de missies met je vrienden te spelen, of met willekeurige spelers in de multiplayer modus. Dit werkt allemaal prima, alleen waren er tijdens het reviewen nog weinig spelers, dus het duurde wel even voordat ik met anderen kon spelen. Hopelijk verandert dit snel, want God Eater is juist zo’n spel dat je even snel tussendoor wilt spelen. Even een Aragami in mootjes hakken en dan weer verder met iets anders, of toch nog een paar extra verslaan nu je toch weer zo lekker bezig bent.
De kleine minpuntjes
Toch zijn er een paar dingen die – naast het matige verhaal – wat minder waren. Het eerste heeft op een bepaalde manier ook met het verhaal te maken. Je kunt namelijk niet van missie naar missie gaan, dus soms moet je verplicht op zoek naar teamgenoten om met ze te praten voordat je weer een missie kunt starten. Deze teamgenoten bevinden zich ergen in de basis, wat soms nogal wat hinderlijk zoekwerk oplevert. Een ander klein minpuntje is de ruimte van de omgevingen. Dit is soms wat aan de krappe kant, wat voornamelijk terugkomt bij gevechten in de hogere ranken. De missies zijn allemaal gerangschikt naar ranken en bij rank 5 en hoger kan het zo zijn dat je meerdere Aragami moet bevechten, waarbij soms ook een Ashborn (de grootste en sterkste vorm van de Aragami) zit. Dit zorgt ervoor dat er maar weinig ruimte is om de aanvallen te ontwijken. Nu begint het gevecht altijd tegen een Aragami, maar de andere Aragami in de omgeving horen vaak het gevecht en komen hem dan natuurlijk helpen.
Conclusie
Uiteindelijk speelt God Eater 3 lekker weg, al is het verhaal helaas niet zo fantastisch. Maar daar moet God Eater het wat mij betreft ook niet van hebben. Het gevechtssysteem zit goed in elkaar en na een korte wenperiode speelt het gewoon heerlijk weg en wil je eigenlijk alleen maar meer. Ook is er meer dan genoeg variatie met de verschillende wapens, Burst Arts en Engages. Bovendien kun je met de multiplayer ook nog eens samen met je vrienden de Aragami bevechten! Oké, er zijn wat kleine onduidelijkheden en kleine minpuntjes, maar God Eater 3 is een verslavende, zeer vermakelijke game geworden, die je niet snel wel zal kunnen leggen.
Deze review is geschreven door Pascal Jongsma.
Oordeel God Eater 3 (PS4)
- Graphics
70 - Gameplay 80
- Originality 70
- Sound 75
- Replay 80
- Eindcijfer 75
5.7
2563 
18)
15-02-2019 23:45
