Modi
Bij het opstarten van God of Rock zijn er een paar modi beschikbaar die je kunt spelen, te weten een arcade-modus, een lokale twee-speler-modus, uitleg, training, online en editor-modus. Vol enthousiasme begon ik eerst aan de uitleg hoe deze combinatie van twee onwaarschijnlijke genres nu werkt. In het kort is God of Rock in de basis een vechtspel met de besturing van een ritmespel. Wat dat betekent is dat er twee vechters tegenover elkaar staan en degene die jij bestuurt, slaat of schopt alleen als jij de juiste noten raakt. De noten zijn zichtbaar op een balk onder jouw vechter en de noten van de tegenstander zijn onder hem zichtbaar. In God of Rock ga je net zolang door totdat er iemand geen levenspunten meer heeft. Naarmate een gevecht langer duurt wordt het ritmespel lastiger doordat er meer noten komen en ze sneller gaan, waardoor er op een gegeven moment wel iemand gaat falen.
Ritmisch vechten
Zoals het een echte vechter betaamt, zijn er verschillende balkjes die opladen en die je dan kunt gebruiken om speciale en krachtigere aanvallen uit te voeren. Echter komt daar gelijk het eerste pijnpunt van God of Rock naar boven. Je moet tijdens het raken van de normale noten ook de knoppen indrukken van de speciale aanvallen. Nu zijn dit gelukkig niet dezelfde knoppen, maar je mist best wel snel een paar noten als je de speciale aanval wilt invoeren. Dat wil je eigenlijk niet voor een ritmespel, wat ik soms wel frustrerend vond. Er zijn wel momenten tijdens een nummer waarop dit rustig kan, maar dan moet je dat maar net weten. Daar komt bij dat je kunt inspelen op de speciale aanvallen van de tegenstander om deze minder schade te laten doen, echter verlies je dan vaak weer je ritme met het raken van de normale noten. Je kunt God of Rock prima spelen zonder gebruik te maken van de speciale aanvallen op lagere moeilijkheidsgraden. Op hogere moeilijkheidsgraden zul je ze daarentegen wel echt nodig hebben en het zorgt dan voor een stukje strategische diepgang.
Bij elkaar geraapt
Iedere vechter binnen God of Rock is uniek en heeft zijn eigen speciale aanvallen met bijbehorende knoppencombinaties, hierdoor spelen ze allemaal net even anders en kun je een favoriet zoeken. Als je de arcade-modus opstart met een vechter, krijg je een klein beetje achtergrond. Er mist een overkoepelend verhaal over waarom de vechters aan het vechten zijn, waardoor het aanvoelt als een samengeraapte toffe groep aan personages. De meeste vechtspellen van de afgelopen jaren schenken juist veel aandacht aan een verhaalmodus, wat in God of Rock dus afwezig is. Waar een verhaalmodus mist, is er wel weer een goede en uitgebreide editor-modus. Hierin kun je de muziek in zekere mate aanpassen door onder andere de beats per minute (BPM) te veranderen en daarmee de nummers dus makkelijker of moeilijker te maken.
Een naam als God of Rock deed mij snel denken aan Guitar Hero en de daarbij behorende stevige rock- en metal-muziek. Nu is er niets mis met de muziek die in God of Rock zit hoor; sterker nog veel van de deuntjes zijn gewoon goed, maar het is niet allemaal echte ruige muziek. Ik kan mij goed voorstellen dat de ontwikkelaar niet de financiële middelen had om de licenties te kopen voor het gebruiken van muziek van de grote artiesten, maar voor mij doet God of Rock met zijn muziek de naam niet helemaal eer aan.
Conclusie
Al met al is God of Rock net niet helemaal geslaagd. Nog steeds is het idee van de samensmelting van twee verschillende genres erg tof, maar is de uitwerking niet helemaal geslaagd. God of Rock bevat allemaal uniek spelende personages, maar maakt zichzelf het op het gebied van de gameplay soms iets te moeilijk. Daarbij is de muziek prima, maar wordt er door de naam God of Rock een verwachting geschapen die niet helemaal wordt ingelost. Uiteindelijk moet je denk ik voor jezelf de afweging maken of je met de tekortkomingen van dit spel kunt leven, mocht dat geen probleem zijn, dan is er wel wat plezier te halen uit God of Rock.
8.5
10
30092 
306)
26-04-2023 11:34
