De hypetrain is gearriveerd!
Terwijl ik dit typ zit ik te kijken naar mijn LEGO-verzameling en een hardwerkende PS4. LEGO Disney • Pixar's The Incredibles zou dus de perfecte game moeten zijn voor mij. TT Games is uiteraard de aangewezen ontwikkelaar voor deze triforce van tofheid, de studio die al een eeuwigheid een succesvolle reeks aan LEGO-games produceert. Alhoewel ik meestal wel gecharmeerd ben van hun games, ondanks hun laagdrempeligheid, moet ik zeggen dat The Incredibles het er wat mager vanaf brengen in hun eigen LEGO-game.
De hypetrain ontspoort!
Als je de game opstart, dan begint het prachtig. Een van de superrobots uit de eerste film barst door het scherm op de welbekende muziek, en ik ben eigenlijk meteen al verkocht. Gezien de menu’s ook die prachtige stijl en geluidjes overnemen, zie ik het meteen al perfecte scores regenen als rasechte Pixar- en LEGO-fanboy. Maar dan komen er allemaal kleine teleurstellinkjes. De LEGO-games hebben namelijk al jaren van die kleine minpunten, iets wat we als gamers vaak door de vingers zien omdat het allemaal zo charmant is. Toch moet je eens in de zoveel tijd iets van vernieuwing brengen, of je krijgt het gevoel dat zo’n game een van de zoveelste is. Een gamepje die je eventjes uitspeelt, maar nooit superleuk is, en je na een paar dagen alweer vergeten bent.
PS2-watervallen …
Bijvoorbeeld de graphics, die kunnen echt niet meer in 2018. Ik begrijp dat deze reeks games nooit echt op graphics heeft gefocust, en dat filmgames altijd superweinig tijd krijgen voor hun productie. Maar als je op een flinke flatscreentelevisie langs een realistisch gestijlde waterval zoeft en deze – buiten de resolutie – prima op een PS2 had kunnen draaien, gaan er toch wat nekhaartjes overeind staan. Het vervelendste is nog wel dat het niet zo hoeft. Er zijn een hoop levels die te veel lelijke achtergronden hebben met een realistische insteek, zonder ook maar één LEGO-blokje.
… en pittoreske laadschermpjes
Gek genoeg zijn de laadschermen hartstikke mooi. Je krijgt dan een soort miniatuurversies van een level of stad te zien, die net als de LEGO Architecture-modellen gemaakt zijn met vernuftige details en de allerkleinste blokjes. Ze zijn goed ontworpen, hebben prachtige ingame belichting en het straalt superveel charme uit. Maar voor je het weet zit je weer naar een niet zo mooie mix van realistische en blokkerige elementen te kijken in een level waar de Incredibles doorheen stuiteren, en vraag je je toch echt af waarom dat dan niet is doorgevoerd.
De vier knopjes van een Dualshock 4
Wat betreft de gameplay, gaan er ook dingen irriteren. Het standaard riedeltje is dat je met zijn tweeën door een level sjeest, en wat met personages wisselt om een hoop vijanden dood te meppen en puzzels op te lossen. Prima opzet, maar het werkt hier niet altijd lekker. Alles wordt op de vier knopjes ingesteld bij je rechterduim, om het simpel te houden voor de kids. Probleem is echter dat je met de Incredibles best vaak bijzondere dingen moet doen.
Omslachtig teamwork
Denk aan Violet die een bolvormige barrière creëert, Dash die daarin springt, en waarna je met zijn tweeën bijzondere machines aandrijft of vijanden platwalst. Dat principe is prima, maar het knopje waarmee je wisselt van personage? Dat is hetzelfde knopje waarmee je in en uit zo’n paarse bubbel van Violet springt. Dat gaat dus niet handig werken. Voor je het weet is de hele familie langsgeweest eer je Dash in die bubbel hebt gekregen, terwijl een robot al de hele stad heeft gesloopt. Dit soort onhandige momenten gebeuren voortdurend. Soms gaat het om een voertuig, een bijzondere kracht, of een ingewikkelde puzzel, maar er is altijd wel zo’n momentje dat je zit te knokken met je controller.
Alles uitleggen aan je neefje van 8
Er zijn prima oplossingen te bedenken, maar je merkt dat TT Games niet echt perfectionistisch is geweest als het gaat om gebruiksvriendelijkheid. Soms word je echt lastig gevallen door tutorials, op andere momenten is het totaal niet duidelijk wat je moet doen. En als ik al worstel met de controls of een puzzel, hoe gaat je neefje van acht jaar oud dat dan klaarspelen? Onhandige levels, puzzels, controls en tutorials zijn vaak kleine verbeterpuntjes. Maar na zoveel LEGO-games en ervaring, mag dat eigenlijk geen probleem meer zijn.
Karig spektakel
Voor de verhaallijn mag je eerst de splinternieuwe Incredibles 2 doorspelen. Dit zit gelukkig weer barstensvol humor, zoals je dat mag verwachten van TT Games. Zo zit er in de film een belangrijke en dramatische onthulling. Maar bij TT Games nemen ze dat soort serieuze momenten graag een beetje in de zeik, dus is de achtergrond vaak gevuld met mimende personages, spoilers of duiven die vluchten voor raketwerpers. Ook de actiescènes en iconische momenten worden prima overgenomen, waarbij je af en toe echt wel leuke dingen mag doen. Zoals een achtervolging waarbij Elastigirl een op hol geslagen zweeftrein moet stoppen, welke best leuk in elkaar is gezet. Als fan van de eerste film, werd ik natuurlijk het vrolijkst van die bekende scènes. Gevechten met rollende robots, ontploffende vliegtuigen en geheim superheldenwerk in de stad, het is een klein feestje van herkenning. Met de nadruk op klein, want met pijn in mijn hart moet ik zeggen dat je al in een kleine zes uur door beide films heen kunt gamen (drie uur dus per film); dat is toch wel wat karig.
Racend door Municiberg
Het wordt weer een beetje goedgemaakt met een open wereld. Zo mag je tussen missies door, of na het spelen van het verhaal, door de hele stad van Municiberg rondklooien. Denk aan ‘crime waves’ waarbij ijs-etende clowns een district overnemen, of verzamelmissies waarbij je bijvoorbeeld als Dash door de stad en over het water moet racen. Er is best wat te verkennen en het wordt ook tijdens het verhaal leuk ingezet. Zo is er in de eerste film een moment waar Mr. Incredible en Frozone gaan ‘bowlen’ en stiekem in de auto rondrijden door de stad, op zoek naar criminaliteit. Dit soort momenten worden verwerkt in die open wereld. Het is eigenlijk een veredeld laadscherm tussen twee missies in, maar je krijgt plots vrijheid terwijl het nog steeds voelt alsof je in de verhaallijn bezig bent. Dit zijn van die momentjes van vernieuwing waar TT Games eigenlijk helemaal op in zou moeten zetten, maar helaas gebeurt het maar een paar keer.
LEGO Katamari Damacy
Als je na zes uur de credits ziet, denk je bij jezelf, was dit het? Ben ik dit soort games een beetje beu geworden, of is het gewoon altijd al zo laagdrempelig geweest? Dan, uit het niets, arriveert er een verrassing. Er is een mini-game achter de credits geplakt, een leuk geheimpje. TT Games doet dat soort dingen wel vaker. Maar deze is zo tof, dat je eigenlijk gaat balen dat het zo snel voorbij is. Je mag als de superrobot aan het einde van de eerste film door heel Municiberg rollen en alles kapotmaken. De stad is speciaal hiervoor getransformeerd naar zo’n miniatuurversie, net als die mooie laadschermen. Minuscule autootjes gemaakt van enkele LEGO-blokjes vluchten voor mijn monsterlijke megarobot. Ik vernietig wolkenkrabbers, rol door hele appartementencomplexen en stamp elk charmant blokje plastic wat ik tegenkom. Het is de droom voor elke LEGO-fan en/of superschurk en het is stiekem fantastisch. Zelfs de graphics zijn tof. Het is een soort LEGO Katamari Damacy, in de wereld van de Incredibles.
Beste mini-game ooit
Deze mini-game bracht mij meer plezier dan alle gameplay voor de credits, en heeft precies die dosis creativiteit en vernieuwing die de hele serie goed kan gebruiken. Kan ik zeggen dat je deze game moet kopen, alleen maar voor die mini-game? Nee, dat zou een beetje raar zijn. Daarmee is LEGO Disney • Pixar's The Incredibles dan ook moeilijk om echt aan te raden. Het krijgt nog steeds een voldoende, het is een doorsnee actiegame die soms best tof is. Die open wereld, de herkenbare momenten en bijvoorbeeld een gevecht tegen de Underminer brengen genoeg vermaak. Maar als je de boel gaat analyseren, moet ik zeggen dat TT Games echt wat meer vernieuwing erin mag stoppen. Die supertoffe laadschermpjes en geheimpjes na de credits laten zien dat ze het kunnen. Nu nog een hele LEGO-game met diezelfde creativiteit, techniek en passie. Alsjeblieft.
Deze review is geschreven door Martijn Hamerling.
Oordeel LEGO The Incredibles (PS4)
- Graphics
60 - Gameplay 60
- Originality
50 - Sound
80 - Replay 70
- Eindcijfer 64
9.9
27887 
22)
29-06-2018 23:21
de laagdrempeligheid helpt wel om het met je kids te spelen...