Games zijn over het algemeen niet vies van een beetje oorlog. In menig game beleefde je al de intensiteit van oorlog aan het front. Ontwikkelaar 11 Bit Studios pakt het met This War of Mine: The Little Ones (TWOM) echter heel anders aan en laat ons kennis maken met een groep mensen die je zelden onder je hoede hebt, namelijk de achtergebleven burgers.
Dag 1 – Het begin van de oorlog
Terwijl de ontploffingen en geweerschoten nog in de verte weerklinken, ontwaak je in een gehavend huis met twee andere overlevenden. Waar ga je slapen, hoe kom je aan eten en hoe veilig is het hier? Het zijn allemaal vragen die door je hoofd spoken. Misschien was je voor de oorlog nog een profvoetballer, een brandweerman of maakte je deel uit van een gelukkig gezin. Het doet er niet toe, want TWOM laat op een intens emotionele wijze zien dat oorlog echt iedereen raakt.
In de grauwe en grijs geschetste wereld leef je mee met de personages, die je als een soort Sims op weg stuurt in het huis. Al snel vind je hout, gereedschap, wat eten en kun je in de keuken of op de werktafel aan de slag. Een karige maaltijd en een bed voelen als een overwinning, want de honger is weer even verdreven en tijdens de nacht kun je even wegdromen en denken aan een tijd wanneer alles nog vredig was. Maar de nacht brengt ook gevaar met zich mee. Zo zijn er bendes die je willen bestelen en moet je op pad gaan om je snel slinkende voorraad aan te kunnen vullen. Zo’n nachtelijke speurtocht is allesbehalve veilig en laat je af en toe beslissingen maken die jou en de overlevenden een bittere nasmaak bezorgen.
Dag 7 – Innerlijke strijd
Ik klink wellicht een beetje melancholiek, maar dat is nou net wat deze game met je kan doen. De eerste dagen overleef je nog dankzij de voorraden in het huis, een nachtelijk tripje naar een verlaten plek en ruilhandel met een buurtbewoner die overdag soms bij je aanklopt. Maar het eten raakt op, iedereen wordt hongerig, treurig en de kans op ziekte is altijd aanwezig. Het kostte mij zeven dagen voordat ik tot stelen overging, omdat ik toch echt wat verband en eten nodig had. Goed voelde het echter niet, want hierdoor liet ik een angstig echtpaar achter met hun nu karige voorraad. Toen ik een paar dagen later terugkwam, bleken ze het niet overleefd te hebben en ook al was dit zeker niet mijn bedoeling, het schuldgevoel bleef groeien.
Naast het ‘verbeteren’ van je huis - je bouwt bedden, een luxe stoel, een installatie om regenwater te filteren, een kookstel, een rattenval en nog veel meer zaken die van groot belang blijken te zijn - moet je dus af en toe aangrijpende keuzes maken. Help je de buren aan medicijnen, ook al zou dit jezelf in problemen kunnen brengen? Of laat je ze (soms letterlijk) in de kou staan? In één van mijn eerste pogingen moest ik al even achter mijn oren krabben toen twee militairen voor de deur stonden om te vragen of ik iets wist over een gestolen voorraad. Ik had mijn buurman hiermee geholpen, maar de angst voor represailles en de gedachte aan een beloning deden me toch even twijfelen of verraad hier misschien de meest verstandige keuze was.
Dag 21 - De winter leidt tot koud maken
TWOM begint zonder enige vorm van uitleg: er is namelijk geen tutorial of enige vorm van een hintsysteem aanwezig. Ergens past dit wel bij het gevoel van overleven en na enkele pogingen begrijp je al snel wat je moet doen. Ieder personage heeft bijvoorbeeld zijn eigen kwaliteiten: de één kan goed koken, een ander kan meer spullen dragen of is juist goed in sluipen en zo heeft iedereen zijn eigen bijzonderheden. Benut je deze kwaliteiten goed, dan kun je het redelijk lang volhouden. Na zo’n drie virtuele weken had ik een gedeserteerde soldaat erbij gekregen en leek alles in het huis onder controle. Totdat de winter insloeg als een koude bom. De kou zorgde voor ziekte door de lage temperatuur in huis en er was onvoldoende hout om te blijven stoken. Dit zijn momenten waarop TWOM excelleert, je voelt het beklemmende gevoel van het moeten vinden van de noodzakelijke spullen plus de groeiende angst dat het mis kan gaan met iedereen in het huis. Iedere nacht werd belangrijker en tegen het einde van de winter had ik dan ook mijn eerste vijandelijke slachtoffer gemaakt tijdens mijn nachtelijke zoektochten. Het was dan wel een moorddadig bendelid, en een situatie waarbij ik in een hoek gedreven was, toch voelde het als een erbarmelijke keuze: hij of wij.
Dag 35 – Kleine minpuntjes
This War of Mine werd al uitgebracht voor Android, iOS en de PC, nu verschijnt het op de PS4 en de Xbox One met de toevoeging van ‘The Little Ones’. Je kunt de game ditmaal namelijk ook beginnen met een vader en dochter (of je komt later een weeskind tegen). De toevoeging van kinderen maakt de ervaring misschien nog wel meeslepender, want een kind beleeft de oorlog weer anders en de gedachte dat het kind afhankelijk is van jou zorgt voor nog meer spanning en stress.
Toch heeft de game ook wat minpuntjes. De game kan gaandeweg wat eentonig worden en na een aantal mislukte pogingen en vele uren speeltijd neemt het morele besef soms wel wat af. Daarnaast werkt de besturing op de console niet altijd even vlekkeloos. Van richting veranderen zorgt er af en toe voor dat je juist de tegengestelde richting op beweegt, iets wat in een gevaarlijke situatie voor grote problemen kan zorgen. Ook hadden de morele keuzes wat mij betreft nog wel iets vaker mogen voorkomen, juist dan laat TWOM zien hoe ingewikkeld en confronterend oorlog kan zijn.
Waar voor je geld?
Dit zijn echter wel zeer kleine smetjes op een verder zeer bijzondere game. Een dag- en nachtcyclus duurt misschien maar een kwartiertje, voordat je het weet ben je weer enkele gamedagen verder. Gewoon omdat je toch nog net naar medicijnen of spullen voor een nieuwe kachel aan het zoeken was. Zo steek je er gemakkelijk vele uren in en terwijl het geen game is die je wekenlang zal blijven spelen, deze intense speelsessie had ik zeker niet willen missen.
This War of Mine: The Little Ones is een unieke, mooi vormgegeven game die laat zien hoe oorlog eruit kan zien voor de burgers die middenin de strijd moeten overleven. Het biedt uitdaging, een emotionele lading en een stukje weemoedigheid die je niet snel in een andere game zult vinden. Houd je wel van survivalgames met een bijzondere insteek, dan is deze interessant geprijsde realismebom zeker wat voor jou. Het zal je ongetwijfeld een ervaring bezorgen, die je niet snel zult vergeten.
Deze review is geschreven door Frido van der Wal.
Oordeel This War of Mine: The Little Ones (PS4)
- Graphics
80 - Gameplay 75
- Originality
90 - Sound 80
- Replay 70
- Eindcijfer 80
1442 )
02-02-2016 22:11
2)
04-02-2016 03:23
