Xenoblade Chronicles 2 is in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden geen direct vervolg op Xenoblade Chronicles uit 2010. Het spel staat qua verhaal helemaal los van Chronicles en Chronicles X dat twee jaar geleden op de Wii U verscheen. Het spel heeft veel overeenkomsten met deze titels in gameplay en ook de onderwerpen die aangehaald worden tijdens het verhaal hebben overeenkomsten, maar je hoeft de eerdere delen absoluut niet gespeeld te hebben om Chronicles 2 te kunnen begrijpen.
Adembenemende reis naar Elysium
De wereld van Xenoblade Chronicles 2 ziet er werkelijk prachtig uit. Van grote uitgestrekte grasvelden tot landschappen die bedekt zijn met sneeuw, tot Avatar-achtige gebieden vol met gekleurde bloemen en beestjes. Je komt allerlei moois tegen tijdens je reis naar Elysium; de plek waar onze protagonisten naartoe reizen. Gecombineerd met een fantastische soundtrack, die net als in de originele Xenoblade grotendeels door Yasunori Mitsuda gecomponeerd is, maakt dit Chronicles 2 tot een een feest voor het oog en oor.
In deze schitterende wereld is het jouw taak als hoofdpersonage Rex zijn halfzwaard-half-vrouw Pyra naar het paradijs Elysium te brengen en ondertussen wraak te nemen op de mensen die je verraden hebben. Het is een beetje een stereotype fantasy-verhaal zoals we dat vaak zien in JRPG’s. De twist is dat de verhalen van de Xenoblade-serie zich afspelen in landen die zich bevinden op grote titanen. Ook in Chronicles 2 is dit niet anders. Wel lopen deze titans dit keer door de wolken, wat weer effect heeft op de spelwereld. Wanneer de wolken zich boven een bepaald punt bevinden is het niet mogelijk om verder af te dalen, en andersom.
Overweldigend veel
Wanneer je het spel voor de eerste keer opstart kan het allemaal nogal overweldigend aanvoelen. Hoewel het spel ontzettend veel tutorials in je gezicht schuift is niet alles altijd even duidelijk. Zo moet je bijvoorbeeld bepaalde taken volbrengen om je ‘blades’ (Pokémon-achtige animefiguren van bijvoorbeeld water, vuur of gras, wat tegelijkertijd zwaarden zijn) beter te maken, waarbij de volgende upgrade pas unlockt wanneer je het scherm met vaardigheden opent. Het maakt dus niet uit of je een taak al volbracht hebt. Je kunt pas verder na het openen van de vaardigheid die er voor komt. Hetzelfde geldt voor levelen; tijdens het spelen verdien je ervaringspunten en ga je levels omhoog, maar je verdient ook bonuspunten, die je pas toe kunt passen op het moment dat je gaat slapen. Zo heeft het spel veel kleine dingetjes die je even door moet hebben om niet steeds onnodig voortgang te verliezen.
Combat onder de knie
Ook het vechtsysteem voelt de eerste paar uur overweldigend. Zoals genoemd heeft iedere blade een eigen element, bijvoorbeeld elektriciteit, vuur of aarde. Tegelijkertijd hebben de beesten in de wereld van Chronicles 2 bepaalde zwaktes die jij als speler kunt benutten door de juiste blade te selecteren. Vechten in de game gaat grotendeels vanzelf; het personage dat jij bestuurt slaat drie keer en iedere klap doet meer schade dan de vorige. Daarnaast heb je een menu met daarop drie verschillende ‘arts’, wat een soort sterke aanvallen zijn. Activeer je één van deze arts exact op het moment dat je gewone aanval de tegenstander raakt, dan doe je meer schade dan als je de aanval vroeger of later activeert. Ook vult je meter om speciale aanvallen uit te kunnen voeren sneller wanneer je je arts beter timed, dus het is zeker de moeite waard om dit systeem onder de knie te krijgen.
Navigatieproblemen
Een van de vervelendste dingen in de wereld van Xenoblade Chronicles 2 is het navigeren. Op het moment dat je een opdracht accepteert verschijnt deze bovenin je radar. Echter laat deze radar enkel zien welke kant je op moet. Het kan dus best zijn dat als jij 900 meter richting het noorden moet, je door gebieden met monsters die letterlijk vijf keer jouw level zijn gestuurd wordt en op de helft een grote berg tegenkomt waar je niet op kunt, terwijl blijkt dat je 500 meter naar links een omweg had moeten nemen. Als het spel nou enkel uit rechte paden bestond zou dit niet zo erg zijn, maar de game kent veel open gebieden of momenten waar je ergens in de verte een klein paadje langs een berg moet hebben waar toevallig net een grote vijand voor staat. Dit zorgt ervoor dat je op momenten echt veel te lang bezig bent met zoeken naar een pad. Het spel heeft een landkaart die je kunt raadplegen, maar wanneer je naar een plek moet waar je nog niet eerder bent geweest heb je hier nog niets aan. Er is al aangekondigd dat de aankomende patch het kaartsysteem op de schop neemt en dat dit in januari van volgend jaar nog meer getweakt gaat worden, dus hopelijk heeft dat positieve gevolgen, maar voor nu moet je regelmatig je scoutschoenen aantrekken om de juiste route te vinden.
Gelukkig hebben we de Japanse stemmen nog
Dan hebben we de voice acting nog. Ja… Waar moet ik beginnen? De Engelse vocal track is ingesproken door een stel Britten met stemmen die absoluut niet bij de personages passen. De jonge Rex heeft bijvoorbeeld een stem gekregen waar hij spontaan vijftien jaar ouder van wordt, en Nia, een half-kat-half-vrouw verandert van schattig meisje in een veel te serieuze huismoeder. Een groot gedeelte van de stemacteurs lijkt de stemmen zelfs regelrecht op te lezen van het script zonder enige vorm van inleving in de characters. Dit valt alleen maar meer op wanneer je de originele Japanse stemmen installeert. De jonge personages hebben hier veel jongere, speelsere stemmen en ook de oudere personages hebben beter passende voice-actors.
Wanneer je de Japanse stemmen installeert valt op dat de ondertiteling regelrecht van het Engelse script komt, wat natuurlijk nooit een letterlijke vertaling is. Iemand die ook maar één aflevering van een animeserie heeft gezien hoort direct dat de gesproken Japanse tekst dus niet overeenkomt met de ondertiteling. Dit is gelukkig maar een klein probleem, al is een aantal van de namen ook aangepast in de Engelse vertaling. Pyra heet in het Japans bijvoorbeeld Homura. Beide namen betekenen ‘vuur’, alleen het is raar als je de ene naam hoort terwijl je de andere naam leest.
Onsamenhangend design
Iets anders dat nogal opvallend is zijn de verschillende character designs. Zo kent de spelwereld stereotype animekinderen met waterhoofden, maar ook mensen met ‘normale’ proporties. Wat niet meehelpt, is het feit dat een groot deel van de personages ontworpen is door verschillende mensen. Zo heeft Saito Masatsugu een groot gedeelte ontworpen, maar zijn er ook personages ontworpen door Tetsuya Nomura, bekend van Final Fantasy en Kingdom Hearts, en andere ontwerpers. Dit zorgt er voor dat het soms lijkt alsof de verschillende karakters uit verschillende spellen komen.
Hoewel de omgevingen er prachtig uitzien zit er jammer genoeg een soort filter over het beeld heen wat het geheel wat scherper aan moet laten voelen. In de docked mode van de Switch heb je hier weinig last van en valt het bijna niet op, maar in handheld mode is het ontzettend goed zichtbaar en zelfs erg lelijk. Daarnaast haalt het spel zelden de native resolutie van de Nintendo Switch, zowel in docked als handheld mode, en draait het spel lang niet altijd in een soepele 30 frames per seconde. Vooral wanneer je schakelt tussen bepaalde gebieden wil het spel regelmatig even haperen. Het heeft absoluut geen impact op het spel zelf en kan hopelijk aangepakt worden met een patch, maar het spel voelt lang niet zo gepolijst aan als de eerdere Switch-titels van Nintendo.
Wanneer je je enkel focust op het hoofdverhaal ben je in zo’n vijftig uur door Xenoblade Chronicles 2 heen. Het zou echter zonde zijn om dit te doen, want wanneer je wat meer tijd investeert in de spelwereld en het uitbouwen van je personages, kun je je speelduur al gauw verdubbelen. De vele sidequests die het spel biedt helpen hier zeker en zijn een goede manier om meer ervaringspunten te vergaren. Helaas voelt een groot deel van deze missies wel aan als standaard RPG-quests, waar je bijvoorbeeld vijf dieren moet verslaan of tien planten moet plukken. Hoe dan ook biedt Chronicles 2 genoeg speelplezier voor je geld.
Conclusie
Al met al is Xenoblade Chronicles 2 een beetje een mixed bag. Aan de ene kant heb je een erg toffe Japanse RPG met een lekker vechtsysteem, prachtige muziek en een spelwereld waar je u tegen zegt. Aan de andere kant is het qua verhaal en gameplay niet erg vernieuwend en haalt het spel zelden het niveau van het eerste deel in de reeks. Ook wil het op momenten nog wel eens aanvoelen alsof de ontwikkelaars niet genoeg tijd hadden en het spel per sé voor de kerst in de schappen moest hebben. Een aantal maanden extra ontwikkeltijd had het spel veel goeds gedaan.
Deze review is geschreven door Gert Jan Naber.
Oordeel Xenoblade Chronicles 2 (Switch)
- Graphics
70 - Gameplay 80
- Originality
60 - Sound 65
- Replay 80
- Eindcijfer 71
554 
2)
19-12-2017 00:11
