Voor alle duidelijkheid: deze recensie betreft de PlayStation 4-versie van Gran Turismo 7. Omdat de PlayStation 5 nog altijd minder vaak in het wild wordt gespot dan Big Foot en Elvis bij elkaar, beschik ik nog altijd enkel over mijn oude PlayStation 4. Vermoedelijk verkeren veel liefhebbers van de serie in eenzelfde situatie en vragen zij zich af of het wel de moeite waard is om de nieuwste Gran Turismo te spelen op zo’n oude console. Met deze recensie wil ik vooral die vraag beantwoorden.
Gran Turismo 7 is kort samen te vatten als Gran Turismo Sport plus een uitgebreide singleplayer. In laatstgenoemde titel waren er maar weinig redenen om offline te racen; de focus lag overduidelijk op het online aspect. Er waren wat arcade races te doen, maar het spel gaf geen reden om daarop in te gaan. Daar komt bij dat de AI zo matig was dat offline racen bepaald niet uitdagend was, waardoor je niet echt een betere coureur werd. Het enige wat de moeite loonde waren wat sets aan Challenges, welke bepaalde exclusieve auto’s als beloning uitkeerde, en de Circuit Experience, waarin je in detail een circuit kon leren kennen. Gran Turismo 7 behoudt deze interessante modes, maar voegt daarnaast nog van alles toe.
De grote spil van de game is het Café. Dit Café huist Luca, een oudere man die je telkens Menu’s aanreikt. Deze Menu’s moet je zien als een set van doelen, zoals ‘verzamel drie Alfa Romeo’s’, ‘zet een spoiler op je auto’ of ‘win toernooi X in Europa’. Hierna zal het spel tonen waar deze doelen behaald kunnen worden, waarna de speler terug moet keren naar Luca. Luca geeft dan een beloning in de vorm van een nieuw circuit of een Roulette Ticket (lees: lootbox), waarnaar de speler ook weer een nieuw Menu meekrijgt. Het handige van dit systeem is dat het een natuurlijk, gestroomlijnde manier vormt om alle aspecten van het spel langzaam te introduceren. Van het vervangen van olie, uitvoeren van upgrades en het behalen van rijbewijzen tot aan de eerdergenoemde Circuit Experience en het kopen van exclusieve Legendary Cars. Wanneer dit allemaal tegelijkertijd geïntroduceerd zou worden, zou het nogal overweldigend zijn. Nu krijgt elk aspect van de game een kans om te aarden.
Met het uitspelen van alle Menu’s ben je makkelijk tientallen uren zoet, maar dat zou niets betekenen wanneer het racen niet goed zou voelen. Hierover kan ik kort zijn, op de PlayStation 4 voelt het racen nagenoeg hetzelfde aan als in Sport. Dat is misschien niet het meest spannende compliment, maar een compliment is het zeker. Gran Turismo biedt de ideale balans tussen het plezier van arcade en de neiging naar realisme van veel racing sims. Dat wil zeggen dat je niet als een idioot op een haarspeldbocht aan kan vliegen en verwachten dat je er vlekkeloos doorheen komt. Er zijn ook geen functies zoals een terugspoelknop of iets dergelijks. Je zult echt degelijk moeten leren racen, iets waar het spel in de vorm van vele Challenges en License Tests meer dan voldoende aandacht aan besteedt. Tegelijkertijd is het racen makkelijker onder de knie te krijgen dan in de meer ‘hardcore’ simulaties als iRacing of Assetto Corsa. Desalniettemin was ik regelmatig onder de indruk van het rijgevoel: je voelt vrijwel onmiddellijk de verschillen in rijgedrag wanneer je wisselt van auto en ook de transfer van gewicht als je door de bochten vliegt is goed waarneembaar.
Veelzeggend voor de kwaliteit van het rijgevoel vind ik dat de ondersteuning voor racesturen uitstekend is. De game is speelbaar met de meeste populaire sturen zoals de Logitech G29, de Thrustmaster T-serie en ook de duurdere Fanatec-wielen. Ik heb het spel getest met de Thrustmaster T300RS en ik was meteen onder de indruk. Vaak ben je al gauw enkele uren kwijt aan het sleutelen aan alle Force Feedback-instellingen, maar in Gran Turismo 7 voelde het meteen goed. Het wiel is zwaar bij extreem hoge snelheden, geeft goed weer wanneer wielen naast het circuit geplant worden en ook de ‘kerbs’ zijn goed voelbaar en hebben een voorspelbaar effect op de auto. Op de snelweg bij Tokyo voel je zelfs de overgang tussen oneven wegdekplaten. Een goed teken is dat ik het met een stuur gemakkelijker vond om betere tijden neer te zetten, terwijl andere console-racers in mijn ervaring juist de controller voortrekken.
Ook qua hoeveelheid circuits en auto’s stelt Gran Turismo 7 niet teleur. Het spel bevat een selectie van meer dan 400 auto’s en meer dan 30 locaties, welke uiteenvallen in verschillende track-configuraties die samen goed zijn voor meer dan 90 circuits. Dat zorgt voor een behoorlijke hoeveelheid variatie en gelukkig zijn de gekozen circuits vaak uitstekend. De Nürburgring (zowel de GP- als Nordschleife-configuratie), Suzuka, Bathurst, Spa-Francorchamps, Red Bull Ring; ze zijn allemaal van de partij. Hiernaast keren fictieve fan-favorieten als Trial Mountain en Deep Forest Raceway terug. Hoewel over de beschikbare hoeveelheid content niet te klagen valt, zal de trouwe Sport-coureur opvallen dat vrijwel al deze circuits al speelbaar waren in Gran Turismo Sport. Die game voegde meer dan 10 circuits toe in de vorm van gratis updates en het is te verwachten dat Gran Turismo 7 eenzelfde plan gaat volgen. Tot die tijd zal deze nieuwe racer voor veteranen vaak een sterk déjà vu-gevoel bezorgen, hoe hoog de kwaliteit ook is.
Dat Gran Turismo 7 veel aandacht besteedt aan een interessante singleplayer wil niet zeggen dat het competitieve aspect wordt genegeerd. De fijne Sports-mode uit de vorige game keert terug en wordt eigenlijk integraal overgenomen; zelfs de Driver Rating (DR) en Safety Rating (SR) wordt automatisch overgenomen uit Gran Turismo Sport. Wederom kan dagelijks gekozen worden uit drie verschillende races, waarbij Race A en B vaak wat korter zijn met verrassende autokeuze’s, terwijl Race C vaak met GT 3-auto’s gereden wordt en wat langer duurt, waardoor ook pitstops en bandenmanagement mee gaan spelen. Hoe dit in de praktijk uitpakt in dit nieuwste deel heb ik helaas niet kunnen uitpakken, omdat deze online modus in de reviewperiode slechts sporadisch speelbaar was. Hetzelfde geldt voor de vrijere multiplayer lobbies; er waren vaak simpelweg geen spelers te vinden.
Zelden straalt een spel zoveel passie uit als Gran Turismo 7. Met liefde vertelt het spel, desgevraagd, over de geschiedenis van elke auto waarin je op dat moment rijdt. Ook de representatie van de vele wagens is waanzinnig gedetailleerd. In de Scapes-modus wordt de kans geboden om de wagens nog wat beter te bekijken in een context naar keuze. Hierbij wordt de kwaliteit van de graphics nog even extra omhooggeduwd, maar ook tijdens het racen zelf ziet het spel er knap uit. Belangrijker hier is dat het spel nog steeds mikt op 60 FPS, dus óók op de PlayStation 4. Van tevoren was ik bang dat Gran Turismo 7 op de PlayStation 4 een technische ramp zou worden omdat alle aandacht uit zou gaan naar de next gen-versie. Die vrees was dus ongegrond. Het is net zo goed speelbaar als Gran Turismo Sport en ziet er vaak zelfs een tikkeltje mooier uit.
Conclusie
Met Gran Turismo 7 lost Polyphony Digital alle hoge verwachtingen in. Het voegt een boeiende singleplayer toe aan de sterke basis van Gran Turismo Sport, waardoor een bijzonder compleet pakket is ontstaan. Ook zonder de nieuwste grafische toeters en bellen imponeert deze PlayStation 4-game. Zowel liefhebbers van arcade- als sim-racers kunnen weer jarenlang genieten van de koning van de PlayStation-racers.
De screenshots in dit artikel tonen de PlayStation 5-versie van Gran Turismo 7.
8.5
258 )
02-03-2022 13:51
2)
02-03-2022 16:26
